سرویس ورزش مشرق – گزارش گاردین از وضعیت انرژی در بریتانیا و اروپا در آستانه جام جهانی را به قلم عجیب و غریب و خاص رونی از نظر می‌گذرانید:

اندکی بعد از ظهر ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳، آلدوس هاکسلی، رمان نویس مشهور تصمیم به خودکشی با دوز بالای مشروبات الکلی گرفته بود، او نمی‌خواست فقط بمیرد بلکه دلش می‌خواست در اوج فراموشی و مستی زندگی خودش را به پایان برساند، در حال مرگ بود که همزمان با آخرین دوز بالای ال اس دی، از رادیو شنید که اتفاق مهمی رخ داده است. جان اف کندی تیرباران شده بود. با خودش گفت، همیشه یک راهی هست!

حالا من اینجا نشسته‌ام و قبض برق چهار برابر شده را روبروی خودم گذاشته‌ام، نیازی به ال اس دی نیست، مطمئن هستم که تا چند ماه دیگر هرگز توان پرداخت چنین قبوضی را با حقوق ثابت خود از گاردین نخواهم داشت. اما منتظر شنیدن یک خبر عجیب از رادیو یا در اینترنت هستم، درست است، جام جهانی ۲۰۲۲ قطر!

این راه خوبی است، خودمان قرار است آن را برگزار کنیم، پولش را همین مردم با مالیات خود داده‌اند.

حالا چرا به قطر نرویم؟ خوب است دستکم از سرما نخواهیم مرد، قرار نیست بلرزیم و فوتبال تماشا کنیم، بهتر است برویم قطر و پاییز و زمستان سرد بدون انرژی در اروپا و بریتانیا را نبینیم. اصلا از این به بعد هر سال در فصل سرما می‌رویم قطر.

هاکسلی هم اشتباهی خودش را کشت، کمی صبر می‌کرد، همیشه راهی هست، روسیه گاز و نفت را به روی اروپا بسته و این اصلا مهم نیست، ما انرژی نداریم و مدعی مدیریت بر تمام جهان هستیم، ما حتی برای روشن نگاه داشتن برج‌های مرکزی لندن هم از حالا برنامه زمان بندی شده تعیین کرده‌ایم مبادا برق زیادی مصرف شود.

این اصلا ربطی به روسیه ندارد، خودمان می‌خواهیم برق را کمتر مصرف کنیم و فوتبال جام جهانی ۲۰۲۲ را در تلویزیون وقتی از سرما می لرزیم تماشا کنیم، البته اگر برقی هم باشد و تلویزیون‌ها روشن بماند.

حس عجیبی دارم، انگار کسی آمده و آستین مرا می‌کشد و می‌گوید: آقا ببخشید، نظر شما درباره فروپاشی خصمانه قریب الوقوع نظم جهانی چیست؟ و من تنها ترجیح می‌دهم بدون این که او را نگاه کنم خمیازه بکشم و بگویم، آرامتر حرف بزن، انرژی خودت را نگه دارد برای وسط زمستان ۲۰۲۳ روی سنگفرش مرکزی لندن وقتی حتی برق لازم برای روشنایی خود خیابان‌ها را در اختیار نداریم.

البته قرار است خانه‌های گرم تاسیس کنند اما این خانه‌ها برای بی خانمان است و من به عنوان خبرنگار فوتبال گاردین در آن شب‌ها اگر در قطر نباشم، دوست ندارم در اتاق کوچک خود، با مصرف برق، تلویزیون تماشا کنم و در انتهای ماه پول آن را بپردازم. نه دیگر ممکن نیست.

راستی این هفته گرت ساوتگیت ترکیب خود را برای بازی های نهایی انگلیس قبل از قطر ۲۰۲۲ اعلام کرد. هفته گذشته لیز تراس اعلام کرد که شما فقط باید ۲۵۰۰ پوند برای قبض انرژی خود بپردازید، در حالی که این بودجه را از طریق ۱۰۰ میلیارد پوند تامین می‌کنید. من باید کدام خبر را دنبال کنم؟ حالا زمان فوتبال است اما فکر این که قرار است ۱۶ درصد به مالیات شهروندی اضافه شود، حالم را از هر چه فوتبال است، به هم می‌زند. چه کسی بود که گفت پوتین هیچ قدرتی ندارد، ها، بوریس جانسون بود، خب حالا بیاید ببیند که چه قدرتی دارد!

فرانسه با الجزایر و قطر مذاکره کرده تا خیالش برای گاز و برق راحت باشد، از آن طرف به بریتانیا گفته که کاش از اروپا جدا نمی‌شدید! چه اتحاد دلچسب و خوبی بین اروپا و بریتانیا موج می‌زند!

مالیات دادیم تا بلرزیم و فوتبال ببینیم، این اولین و آخرین پاییز و زمستان سرد نیست که مردم بریتانیا تجربه می‌کنند، نمی‌دانم این همه هندی برای چه به بریتانیا مهاجرت می‌کنند، یکی نیست به آنها بگوید شما بسیار ثروتمند هستید، برق دارید، گاز دارید، برنج و گندم دارید، البته نه همه این ها را بریتانیا در اختیار دارد ولی خود بریتانیا نه مردمش!

جنگ در اوکراین، کار همه ما را خراب کرد، بیهوده نبود که گاردین از فردای آن روی یک سرویس ویژه خبری برای جنگ اوکراین کنار گذاشت. حالا مدام بنویسید مهم نیست، مهم است واقعا مهم است که جنگ اوکراین تمام شود و زندگی در اروپا بار دیگر شروع شود.

فیفا به خانه کمدی فوتبال تبدیل شده است، قرار بود روسیه تحریم شود و به جام جهانی نیاید و حتی مردمش بلیت قطر را خریداری نکنند اما مالک ۴ هتل بزرگ قطر در جام جهانی یک فرد روس است و بیش از ۱۲ درصد از بلیت بازی‌های مرحله گروهی را روس تباران یا شرکت‌های واسطه روسی خریداری کرده‌اند.