به گزارش مشرق، هزار و چهارصد و اندی سال پیش، نخستین شخصی که به خاتم‌الانبیا(ص) ایمان آورد و با جان و مال از او و راهش دفاع کرد یک زن بود، چندین سال بعد که نامردان زمانه در برابر ظلم به حیدر امیرالمومنین(ع) سکوت کردند، حضرت فاطمه(س) بود که این ظلم را فریاد زد و در این راه جانش را فدا کرد.

در طول تاریخ اسلام و ایران، «زنان» گران‌مایه‌ترین نقش‌ها را ایفا کرده‌اند و بشر را با بصیرت خود جلو راندند؛ تاریخ جمهوری اسلامی نیز از همان ابتدای شکل‌گیری جریان انقلاب اسلامی تا امروز که چهل و چهار سال از پیروزی انقلاب می‌گذرد، کم زنان موثر به خود ندیده و در مقابل نیز انقلاب اسلامی بود که جایگاه زن در خانه، خانواده و جامعه را نیز احیا کرد.

حالا سال‌هاست که فتنه‌ها و سختی‌ها می‌آیند و هربار بانوان مهدوی ایران زمین، قدرتمند و استوار در مکتب روح‌الله ایستادگی می‌کنند و تاریخ‌سازند.

دشمنان هم خوب از نقش زنان در این کشور آگاهند که این بار مخاطب و هدف خود برای فتنه‌انگیزی را زنان انتخاب کردند تا به زعم خود از این طریق ضربه‌ای به انقلاب اسلامی بزنند اما زهی خیال باطل.

زنانِ امروز از نسل همان بانوانی هستند که هشت سال تمام هم همسران و پسران خود را به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل می‌فرستادند و هم خودشان در پشت صحنه نبرد، مشغول کار و پشتیبانی بودند.

شیرزنان نصف جهان امروز تمام این وقایع را با فریادشان تصدیق کردند و «حسین حسین شعار ماست، حجاب افتخار ماست» گویان نشان دادند که هنوز صحنه‌گردان این انقلاب هستند؛ همه یک اشتراک داشتند و آن هم غیرت‌ زنانه‌شان بود که امروز در مشت‌های گره کرده‌شان در دفاع از ارزش‌ها نمایان بود.

چهارباغِ ابتدای پائیز ۱۴۰۱، زنانی را به چشم دید که در حمایت از وطن، دین و ارزش‌هایشان با احدی شوخی ندارند و تا پای جان در دفاع از آن‌ها ایستاده‌اند.

امروز دهه شصتی و هشتادی یا پنجاهی و هفتادی تفاوتی نداشت، این وطن و غیرت دینی بود که همه را کنار هم قرار داده بود؛ سرود دهه هشتادی‌ها که آغاز شد مادران هم‌نوا با دخترانشان خواندند: «واسه ظهور رو منم حساب کن!».

می‌گفتند حیا خط قرمز زن ایرانی است و اجازه نمی‌دهند عده‌ای از این خط قرمز عبور کنند، عکس حاج قاسم را روی قلب‌هایشان داشتند و ندای لبیک یا فاطمه(س) سر می‌دادند؛ دشمن هم حق دارد که از این عظمت بترسد، عظمتی به اعتبار زن مسلمان ایرانی.

بانویی تکیه بر درخت کمی دورتر از جمعیت ایستاده بود و بر ظلم در حق ملت‌ش آرام اشک می‌ریخت؛ ناگهان فریاد جمعیت بلند شد و اشک‌ها به غیرت شریفی تبدیل شد که بانگ حیدر حیدر سر دهد.

بیانیه‌خوانی که جزو جدایی‌ناپذیر اینگونه برنامه‌هاست این بار هم انجام گرفت اما با یک تفاوت؛ این بار زنی زینب‌وار برای خواهرانش می‌خواند و برای ظالم‌های تخریب‌گر، خط و نشان می‌کشید.

زنان را باید شنید، زنان را باید باور داشت، زنان به وقت فتنه زینب(س) می‌شوند و فاطمه(س)؛ فرنگیس می‌شوند و به جنگ بیگانگان می‌روند و طاهره دباغ می‌شوند و برای روزهای سخت بعدی آماده؛ فریاد زنان را بشنویم، این صدای حقیقی جمهوری اسلامی ایران است.