سرویس ورزش مشرق - جام جهانی ۱۹۳۸ کلید خورد و بسیاری از مردم جهان در تب جنگی که در کمین آزادی نشسته بود حال و حوصله تماشا و پیگیری آن را نداشتند، در این میان شاید برزیل می‌توانست به فریاد جذابیت‌های فوتبال برسد. برزیلی که شایسته قهرمانی در جام جهانی بود اما مشکلات درونی و تصمیمات اشتباه کادر فنی این حق را از قناری‌ها گرفت.

 یکی از بحث برانگیزترین تصمیمات مربیگری در جام جهانی به "آدمار پیمنتا" (Ademar Pimenta) مربوط می شود؛ مربی برزیلی در جام جهانی ۱۹۳۸ "لئونیداس دا سیلوا"ستاره تیمش را که ۵ گل به ثمر رسانده بود در دیدار نیمه نهایی برابر ایتالیا نیمکت نشین کرد. او می خواست به ستاره تیمش برای فینال استراحت بدهد اما برزیل بازی را باخت! (در آن زمان قانون تعویض وجود نداشت)

لئونیداس در رده بندی دو گل به ثمر رساند و برزیل سوم شد و لئونیداس هم با ۷ گل آقای گل و بهترین بازیکن مسابقات شد.
 

داسیلوا در سال ۱۹۱۳ در ریودوژانیرو به دنیا آمد. علت اصلی شهرت داسیلوا، ابداع ضربه برگردان (قیچی: bicycle kick) از سوی وی است. داسیلوا نخستین کسی بود که در فوتبال حرفه ای با ضربه برگردان یا همان قیچی عقب، دروازه حریفان را می گشود. انجام این حرکت از سوی لئونیداس جوان در جام های جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸، محبوبیتی چشمگیر را برای وی در همان ایام پدید آورد.

حرکت قیچی برگردان بارها و بارها توسط پله انجام شد و عموم مردم این حرکت را با نام وی می شناسند اما جنگ جهانی و وقفه در بازیهای جام جهانی و ظهور پله، ۲۰ سال پس از لئونیداس داسیلوا در عالم فوتبال باعث شده بود که بسیاری از مردم حتی خود لئونیداس را هم فراموش کنند چه رسد به برگردان‌های او!

برزیل اولین بازی خود را در روز یکشنبه، پنجم ژوئن سال ۱۹۳۸ و در یک روز بارانی در مقابل لهستان برگزار کرد و جهان با اولین اسطوره فوتبال برزیل آشنا شد : " لئونیداس داسیلوا "

لئونیداس ۲۵ ساله در این بازی تماشایی سه گل به ثمر رساند. گل سوم وی یکی از زیباترین گلهای تاریخ جام جهانی است چرا که لئونیداس توپ را در وسط زمین تحویل گرفت و به تنهایی تا دروازه لهستان پیشروی کرد و سرانجام دروازه بان لهستانی ها را مغلوب کرد.

* پایان تلخ آقای گل جام جهانی ۱۹۳۸ روی نیمکت

برزیل که امید اول قهرمانی بود، در نیمه نهایی به مصاف ایتالیا رفت. همه پیشاپیش برزیل را برنده این بازی می دانستند و کسی شانسی برای ایتالیا قائل نبود. در کمال تعجب سرمربی برزیل "پیمنتا" از سر غرور و یا از فرط اندیشیدن به بازی فینال، ترجیح داد که به داسیلوا و مارتیم، دو ستاره تیم خود، استراحت دهد تا آنها را در بازی فینال در کمال آمادگی در اختیار داشته باشد. (البته برخی می گفتند لئونیداس مصدوم بوده!) وی دست به تغییراتی زد و ترکیب جدیدی را به زمین فرستاد، برزیل در سه مسابقه با سه ترکیب مختلف بازی کرده بود و این اتفاق خوبی نبود، نیمه اول بازی بدون گل به پایان رسید.

در نیمه دوم Gino Colaussi اولین گل را برای ایتالیا زد و سپس یک صحنه بحث برانگیز؛ Domingos da Guia که یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال برزیل تاکنون است می گوید: که یکی از بازیکنان ایتالیا در محوطه جریمه برزیل به روی او خطایی انجام داده و به جای اینکه داور خطای او را بگیرد یک ضربه پنالتی به نفع ایتالیا اعلام کرد.

به این ترتیب، گل دوم هم از روی نقطه پنالتی توسط "جوزپه مه آتزا " به ثمر رسید، برزیل با گل رومئو توانست چند دقیقه قبل از اتمام بازی جواب یکی از گلها را بدهد اما در انتها بازی را به ایتالیا واگذار کردند.

بعد از اتمام بازی، برزیلی ها از مسائلی مانند دوری راه و سفرهای طولانی با قطار و بی عدالتی در بازی و اشتباه داور شکایت داشتند.

در بازی رده بندی دوباره لئونیداس به ترکیب اصلی برزیل بازگشت و ۲ گل به ثمر رساند و برزیل با نتیجه ۴ به ۲ سوئد را شکست داد و در جایگاه سوم قرار گرفت. ایتالیا هم با نتیجه ۴ به ۲ مجارستان را شکست داد و برای دومین بار پیاپی قهرمان جهان شد.

* گزارشگری در رادیو پس از اتمام فوتبال

داسیلوا تا سال ۱۹۵۱ در باشگاه سائوپائولو بازی کرد و پس از آن به کار گزارش بازیهای فوتبال پرداخت. لئونیداس در گزارش فوتبال را نیز همانند بازی فوتبال مهارت داشت و به تدریج به معروف ترین گزارشگر فوتبال در برزیل بدل شد.

داسیلوا برای تیم ملی برزیل ۲۵ بازی انجام  داد و ۲۴ گل به ثمر رساند. وی در دو جام جهانی ۳۴ و ۳۸، مجموعاً ۸ بار به میدان رفت و ۸ گل نیز به ثمر رساند.

خیلی از مردم برزیل معتقد بودند که شایسته نیست، لئونیداس مبل فروشی داشته باشد و باید به او توجه ویژه شود، او هم از این قضاوت مردم دلخور بود و در یکی از سخنرانی های رادیویی خود گفت: شغل من یکی از بهترین شغلهای دنیا است، خیلی خوشحالم که از فوتبال به جایی نرسیده ام و پولی نصیبم نشده است، خیلی خوشحالم که فوتبال به من مقام و پست نداده و خیلی خوشحالم که با فوتبال زندگی کرده ام و با فوتبال خواهم مرد!

وی در سالهای پایانی عمر خود دچار بیماری آلزایمر شد و ۱۰ سال سخت را در این وضع سپری کرد و سرانجام در ۲۴ ژانویه ۲۰۰۴ در سن ۹۱ سالگی  چشم از جهان فروبست. او را در حالی که جمعیت اندکی برای مراسم تدفینش حاضر شده بودند در قبرستان مورادا به خاک سپردند.

لئونیداس داسیلوا در نظرسنجی برای بهترین بازیکن قرن برزیل به همراه دیدی در رده هفتم برترین بازیکنان قرن برزیل ایستاد. پله، گارینشا، زیکو، زیزینهو، آرتور و توستائو بالاتر از او انتخاب شدند.