به گزارش مشرق، حامد صرافپور، یکی از فعالان فضای مجای با انتشار تصویری در صفحه توئیتر خود درباره جشن هنر شیراز نوشت:

نکاتی از جشن هنر شیراز (آخرینش در سال ۱۳۵۶) بعنوان یکی از آخرین میخهایی که بر تابوت سلطنت پهلوی زده شد:

یکی از محلها برای این جشن هنر، عمارت هفت تنان (که بعنوان مزار ۷ صوفی سده ها مورد احترام مردم بوده و شهروندان برای مراسم مذهبی و دعای باران بدانجا میرفتند) بود.

با اینکه خوب میدانستند قرارست چه برنامه ای و چه پری اندامان برهنه ای را در آنجا به نمایش درآورند. سرای مشیر (در فاصله تقریبا هفتصد متری شاهچراغ) یکی دیگر از محلهای نمایش بود. محل بعدی باغ اداره ساواک (خیابان فردوسی). نمایش (خوک/ بچه/آتش) هم بدست یک گروه نمایش مجارستانی و در خیابان فردوسی انجام شد. این نمایش (که بخاطر برهنگی بیش از حد و توهین های نژادی در خود مجارستان اجازه نمایش نداشت) را به ایران آوردند و نشان دادند! برهنگی خانم ها در چندین مورد کامل بود، و در مورد آقایان یک مورد. این قضیه بعداً یک کلاغ چهل کلاغ هم شد که غیرمنتظره هم نیست.

در نمایش قتل مسیح هم حاجی فیروز میرقصید و معلوم نیست این کار زشت تراوش فکری کدام مغز ناقصی بود.

یک گروه هندی، نبرد رستم و سهراب، که از درد آورترین بخشهای فرهنگی ایران و یک مضمون تراژیک است، بصورت دلقک وار اجرا کرد.

و این نگاه سخیف شهبانو فرح پهلوی به فرهنگ و سنن ایرانیان بود.