در وصف تواضع و خاکساری حضرت علامه رحمت الله علیه به این ابیات زیبا از ایشان دقت فرمایید: من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه/ ذره ای بودم و مهر تو مرا بالا برد من خس بی سروپا پایم که به سیل افتادم/ او که میرفت مرا هم به دل دریا برد به قول جناب سعدی رحمت الله علیه: چو خود را به چشم حقارت بدید صدف در کنارش به جان پرورید سپهرش به جایی رسانید کار که شد نامور لؤلؤ شاهوار بلندی از آن یافت کاو پست شد در نیستی کوفت تا هست شد تواضع کند هوشمند گزین نهد شاخ پر میوه سر بر زمین

احتمالا اگر ایشون نماینده مجلس طراز انقلاب می شدند ارزش شاسی را می دونستندو دست از گدا بازی ور می راشتند

الان منظورتون اینه که این عالم از اون عالمایی که بالاتر و با فاصله بیشتر میشینن فاضل تر و با بصیرت تر و مرجع تر و قابل احترام تر است؟

درساشون سنگین بوده آخه علامه طباطبایی به 8زبان زنده دنیا تکلم میکردند

روحشون درجوارجدشون شاد باشه انشاالله