سرویس جهان مشرق – رژیم صهیونیستی در جنگ کنونی در غزه از تمام خطوط قرمز قانونی و اخلاقی عبور کرده و ماهیت واقعی خود را در معرض دید افکار عمومی جهان قرار داده است. با این وجود، برخی خطوط قرمز راهبردی وجود دارند که این رژیم همچنان پشت آنها متوقف است. یکی از این خطوط قرمز، ورود به جنگ رسمی با حزب‌الله لبنان است که می‌تواند شکست سنگینی را برای ارتش و کابینه‌ی رژیم صهیونیستی رقم بزند و چه‌بسا عمر سیاسی بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، را به یک‌باره به آخر برساند. نتانیاهو می‌داند راه‌های زیادی برای بقای سیاسی در فلسطین اشغالی ندارد، اما یکی از این راه‌ها، کشیدن پای آمریکا و ایران به یک جنگ گسترده‌ی منطقه‌ای است؛ تله‌ای که تهران و واشینگتن هنوز در آن نیفتاده‌اند. پایگاه اینترنتی گروه رسانه‌ای «شبکه‌ی زی» متعلق به «مؤسسه‌ی ارتباطات فرهنگی و سیاسی» آمریکا، اخیراً طی گزارشی تحت عنوان ««دیوانه‌ی نسل‌کش»: هدف نهایی نتانیاهو در خاورمیانه چیست؟[۱]» توضیح می‌دهد که چرا رژیم صهیونیستی تا کنون تصمیم به حمله‌ی رسمی به جنوب لبنان و علیه حزب‌الله نگرفته، اما با حملات هوایی و ترورهای رده‌بالا در سوریه، تلاش میکند ایران را به انجام یک واکنش بزرگ، تحریک میکند. آنچه در ادامه می‌خوانید، ترجمه‌ی گزارش شبکه‌ی زی است.
بمباران روستای مروحین در جنوب لبنان و در مرز با فلسطین اشغالی، توسط ارتش رژیم صهیونیستی. اسرائیل اگرچه گاه‌وبی‌گاه به حملات حزب‌الله در جریان جنگ غزه پاسخ داده، اما تا کنون و به‌رغم تهدیدهای متعدد، اقدام به حمله‌ی گسترده‌ی زمینی به جنوب لبنان با هدف جنگ با حزب‌الله نکرده است. (+)
در همین‌باره بخوانید:
درگیری‌ها میان حزب‌الله و اسرائیل نزدیک‌ترین وضعیت به جنگی است که مرز لبنان و اسرائیل از زمان جنگ سال ۲۰۰۶ به خود دیده است؛ جنگی که منجر به عقب‌نشینی عجولانه‌ی (اگر نگوییم شکست مطلقِ) اسرائیل شد. ما اغلب جنگ کنونی میان لبنان و اسرائیل را درگیری‌های «کنترل‌شده» توصیف می‌کنیم، صرفاً به این دلیل که هیچ‌یک از دو طرف تمایلی به زدن جرقه‌ی جنگ یا ورود به جنگ همه‌جانبه با یک‌دیگر ندارند. بدیهی است که حزب‌الله می‌خواهد جان لبنانی‌ها و زیرساخت‌های غیرنظامی لبنان را حفظ کند[۲]؛ در صورتی که اگر اسرائیل تصمیم به شروع جنگ بگیرد، مطمئناً این دو آسیب جدی خواهند دید. از سوی دیگر، اسرائیل نیز می‌داند که این حزب‌الله، با حزب‌الله دهه‌های ۱۹۸۰ و ۲۰۰۰، و حتی سال ۲۰۰۶، فرق دارد[۳].
یکی از نیروهای حزب‌الله لبنان در بحبوحه‌ی جنگ سال ۲۰۰۶ میان اسرائیل و لبنان. حزب‌الله از سال ۲۰۰۶ تا کنون پیشرفت‌های چشم‌گیری در حوزه‌های مختلف نظامی، از قدرت موشکی تا آموزش نیروها، داشته است. این یعنی در صورت وقوع جنگ، اسرائیل شکست سخت‌تری از سال ۲۰۰۶ را تجربه خواهد کرد. (+)
در همین‌باره بخوانید:
روایت خواندنی خبرنگار فلسطینی-آمریکایی از معنای «تونل» و «گروگان» در نوار غزه
واکنش اسرائیل به اقدامات نظامی حزب‌الله در راستای همبستگی با مقاومت فلسطین در غزه، در مقایسه با رفتار اسرائیلی‌ها در جنگ سال ۲۰۰۶، به‌شدت ملایم بوده است. به عنوان مثال، ادعا می‌شود جرقه‌ی جنگ ۲۰۰۶، حمله‌ی حزب‌الله به سربازان اسرائیلی بود که سه نفر را کشت[۴]. (حزب‌الله می‌گوید این سربازان حاکمیت لبنان را نقض کرده بودند؛ کاری که ارتش اسرائیل قبلاً و از آن زمان تا کنون نیز بارها انجام داده است.) همین یک اتفاق کافی بود تا جنگی بزرگ رخ دهد که تخریب گسترده‌ای را در لبنان به بار آورد، اما در عین حال، به عقب‌نشینی و شکست ارتش اسرائیل منتهی شد. تصور کنید اگر حزب‌الله صدها سرباز اسرائیلی را می‌کشت و زخمی می‌کرد، و دست به بمباران پایگاه‌های نظامی، تأسیسات، و حتی شهرک‌های اسرائیلی می‌زد (کاری از اوایل اکتبر [۲۰۲۳] هر روز دارد انجام می‌دهد)، اسرائیل طبق معیارهای جنگ ۲۰۰۶ چه کار می‌کرد.
مردی با پرچم‌های فلسطین (راست) و «حزب‌الله» لبنان در حاشیه‌ی تجمع حامیان حزب‌الله برای ابراز همبستگی با فلسطینیان ساکن غزه در اواخر ماه اکتبر سال ۲۰۲۳ در بیروت، پایتخت لبنان. از ابتدای آغاز جنگ در نوار غزه، حزب‌الله با انجام عملیات‌های ایذایی علیه رژیم صهیونیستی، اقدام به دفاع از حماس و سایر گروه‌های مقاومت در فلسطین کرده است. (+)
در همین‌باره بخوانید:
یک حزب‌الله متفاوت
اسرائیل، به‌رغم تهدیدهای متعدد[۵]، هنوز وارد جنگی با هدف اصلیِ عقب نشاندن نیروهای حزب‌الله تا آن سوی رودخانه‌ی لیطانی (و به این ترتیب، تأمین احتمالی امنیت شهرک‌های یهودی‌نشین مرزی) نشده است. اما دلیل این تعلل چیست؟
اولاً، رزمندگان حزب‌الله بسیار قوی‌تر از گذشته هستند. حزب‌الله سال‌ها در میدان‌های جنگ سنتی، مانند سوریه، جنگیده و بنابراین نسلی از جنگجویان و فرماندهان میدان‌دیده را تربیت کرده که دیگر مانند گذشته به قوانین جنگ چریکی محدود نیستند.
دوماً، ظرفیت‌های موشکی حزب‌الله از سال ۲۰۰۶ تا الآن رشد تصاعدی داشته‌اند؛ نه‌تنها از نظر تعداد (که برخی برآوردها تا ۱۵۰,۰۰۰ عدد را نشان می‌دهند[۶])، بلکه همچنین از نظر دقت، قابلیت‌های انفجاری، و برد. علاوه بر این، حزب‌الله در ساخت مستقل راکت و موشک، از جمله راکت کوتاه‌برد قدرتمند «برکان» (با توان حمل یک کلاهک سنگین ۱۰۰ تا ۵۰۰ کیلوگرمی[۷]) به تبحر دست پیدا کرده است. این مسئله یعنی حزب‌الله به نوعی از نظر تسلیحات، اگر نگوییم مهمات، به خودکفایی رسیده است.
سوماً، یگان نخبه‌ی «حاج رضوان[۸]» حزب‌الله و شبکه‌ی تونلی پیچیده‌ای که تا عمق شمال اسرائیل نفوذ دارد، اسرائیلی‌ها را وادار میکند تا، در صورت وقوع یک درگیری نظامی بزرگ، با واقعیت نظامی کاملاً متفاوتی نسبت به جنگ قبلی دست‌وپنجه نرم کنند.
چهارماً، ارتش اسرائیل به خودی خود به دلیل تلفات مستمر روزانه در جبهه‌ی غزه با فروپاشی، تضعیف روحیه، خستگی مفرط، و ضعف روبه‌رو شده است. بنابراین بعید است آمادگی مبارزه در یک جنگ طولانی و دشوارتر در برابر یک دشمن آماده‌تر را داشته باشد.
بخشی از زرادخانه‌ی راکتی و موشکی حزب‌الله لبنان و برد آنها تا منتهی‌الیه جنوب فلسطین اشغالی. حزب‌الله در عمق خاک لبنان و دور از دسترس زمینی ارتش رژیم صهیونیستی، موشک‌های دوربردی مستقر کرده که می‌توانند اهداف مختلفی را در فلسطین اشغالی هدف قرار دهند. (+)
بنا بر آنچه گفته شد، نباید اظهاراتی مانند سخنان «یوآف گالانت» وزیر دفاع اسرائیل، را که می‌گوید کشورش در حال جنگ در هفت جبهه‌ی مختلف است[۹]، جدی گرفت. واقعیت این است که ارتش اسرائیل همچنان دارد تنها در جبهه‌ی غزه می‌جنگد؛ جنگ سختی که پیروز آن هم نیست.
در همین‌باره بخوانید:
›› گزارش اطلاعاتی محرمانه آمریکا: اسرائیل در جنگ با حزب‌الله پیروز نخواهد شد
تحریک ایران
تل‌آویو برای انحراف اذهان از تلفاتش در غزه و ناتوانی‌اش در راه‌اندازی یک جنگ بزرگ علیه لبنان، می‌خواهد پای تهران را به جنگ بکشاند. اما اگر اسرائیل قادر به شکست دشمنان کوچک‌ترش نیست، چرا باید تنش‌ها را با قوی‌ترین دشمنش در منطقه تشدید کند؟ پاسخ کوتاه این است که اسرائیل با درگیری مستقیم با ایران، آمریکا را مجبور به ورود به یک جنگ بزرگ منطقه‌ای خواهد کرد. همه‌ی ما تصمیمِ به‌ظاهر عجیبِ دولت بایدن مبنی بر اعزام یک ناو هواپیمابر به سواحل اسرائیل در دریای مدیترانه بلافاصله پس از شروع جنگ غزه در ۷ اکتبر را به خاطر داریم. (ناو «جرالد آر. فورد» در نهایت، ۳۱ دسامبر عقب‌نشینی کرد[۱۰].) واشینگتن می‌خواست به ایران این پیام را بدهد که حمله به اسرائیل، حمله به آمریکا تلقی خواهد شد. اما وقتی مشخص شد ایران هیچ علاقه‌ای به یک جنگ واقعی ندارد، واشینگتن فهمید، یا باید می‌فهمید، که خطر یک جنگ منطقه‌ای از سوی تهران نیست، بلکه از خود تل‌آویو نشأت می‌گیرد.
شناور «یواس‌اس جرالد آر. فورد» (پایین)، بزرگ‌ترین ناو هواپیمابر جهان، اواسط ماه اکتبر سال ۲۰۲۳ در شرق دریای مدیترانه، در کنار شناور «یواس‌ان‌اس لارامی» عملیات سوخت‌گیری در دریا را انجام می‌دهد. (+)
در همین‌باره بخوانید:
در همین مقطع بود که گزارش‌های اطلاعاتی رسمی و تخمین‌های سیاسی در آمریکا، بارها و بارها، به ما می‌گفتند[۱۱] ایران به هیچ عنوان با عملیات نظامی ۷ اکتبر حماس مرتبط نیست[۱۲] و علاقه‌ای به جنگ ندارد. مخاطبان آن پیام، اسرائیل و متحدان غربی-آمریکایی‌اش بودند که سال‌هاست به دنبال جنگ ایران و آمریکا هستند[۱۳]. صدالبته عدم علاقه‌ی بایدن به جنگ، ارتباط زیادی با علاقه‌ی او به صلح ندارد، بلکه صرفاً به خاطر نداشتنِ اهداف جدی جغراهبردی در خاورمیانه در حال حاضر و شکست فاجعه‌بار دولتش در اوکراین است. با این حال، اسرائیل روی موضعش پافشاری کرد و همچنان ایران را به سازماندهی حمله‌ی حماس متهم[۱۴] و اصلی‌ترین «تهدید موجودیتی» علیه «دولت یهودی» توصیف کرد. به اعتقاد اسرائیل، اقدام دسته‌جمعی حماس و سایر گروه‌های مقاومت فلسطین، حزب‌الله در لبنان، انصارالله در یمن، و مقاومت اسلامی عراق، همگی بخش‌هایی از یک طرح بزرگ‌تر ایرانی برای نابودی اسرائیل هستند. اسرائیل برای شکست این تهدید خیالی، اقدامات تحریک‌آمیز بی‌شماری علیه ایران انجام داد. تمرکزش بیشتر روی بمباران مواضع نظامی ایران در سوریه بود[۱۵] که منجر به ترور یک فرمانده‌ی ارشد ایران، ژنرال سید رضی موسوی، در نزدیکی دمشق در ۲۵ دسامبر شد[۱۶].
شماری از نیروهای حزب‌الله زیر بنری با تصویر سید حسن نصرالله، دبیرکل این حزب لبنانی، و نوشته‌ای که می‌گوید: «اگر می‌دانستید [ظرفیت نظامی امروز ما چیست]... جنگ تموز [که در عرض ۳۳ روز در آن شکست خوردید] به نظرتان پیک‌نیک می‌آمد.» (+)
در همین‌باره بخوانید:
›› رژیم صهیونیستی کدام اخبار را درباره جنگ غزه سانسور میکند؟
نقش بایدن
بروز یک جنگ میان آمریکا و ایران، از نظر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، به معنای حیات دوباره برای سیاستمدار ناامیدی است که کاملاً و به‌درستی می‌داند که برای ارتش اسرائیل، عدم پیروزی در غزه با شکست برابر است. چنین شکستی نه‌تنها یک پایان ننگین برای دوران سیاسی نتانیاهو خواهد بود، بلکه نقطه‌ی پایانی بر این افسانه‌ی قدیمی است که اسرائیل و آمریکا می‌توانند اراده‌ی سیاسی خود را از طریق برتری و قدرت نظامی به خاورمیانه تحمیل کنند. دولت بایدن باید کاملاً از اهداف نتانیاهو آگاه باشد: کشیدن منطقه به ورطه‌ی احتمالاً یکی از ویران‌کننده‌ترین جنگ‌های دوران اخیر. اختلاف‌نظرهای گزارش‌شده[۱۷] و در حقیقت، شکاف میان بایدن و نتانیاهو، به خاطر مخالفت اخلاقی آمریکا با نسل‌کشی اسرائیل در غزه نیست، بلکه ناشی از این ترس واقعی آمریکایی‌هاست که یک جنگ خاورمیانه‌ای دیگر می‌تواند باعث تسریع فروپاشی قدرت آمریکا در این منطقه‌ی غنی از انرژی، و حتی فراتر از آن، شود.
جو بایدن (چپ) رئیس‌جمهور آمریکا، در جریان سفرش به فلسطین اشغالی در اکتبر ۲۰۲۳، در تل‌آویو با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، درباره‌ی جنگ غزه صحبت میکند. اگرچه بایدن گاهاً درباره‌ی نسل‌کشی فلسطینیان توسط اسرائیل اظهار ناخشنودی کرده، اما تضاد میان این انتقادات ظاهری و تأمین همه‌جانبه‌ی مالی و تسلیحاتی رژیم صهیونیستی با هدف تداوم این جنایات، نشان می‌دهد، رئیس‌جمهور آمریکا مخالفتی با قتل‌عام و جنایت جنگی در نوار غزه ندارد. (+)
در همین‌باره بخوانید:
›› «طوفان» در دولت بایدن/ «شورش» مقامات آمریکا در دفاع از فلسطین
بن‌بست کنونی نیز به همین خاطر است: ناتوانی واشینگتن در رها کردن خود از تعهد کورکورانه به اسرائیل و ایدئولوژی خشونت‌آمیز صهیونیستی آن، و ناتوانی نتانیاهو در تمایز میان هدف حفظ حیات سیاسی شخصی‌اش از یک سو و نابود کردن کل خاورمیانه از سوی دیگر. بایدن از آن‌جایی که نمی‌تواند منافع آمریکا را بالاتر از منافع اسرائیل قرار دهد، همچنان به تغذیه‌ی ماشین نظامی اسرائیل[۱۸] ادامه می‌دهد؛ ماشینی که بیشتر برای قتل غیرنظامیان فلسطینی در غزه استفاده می‌شود. همین مسئله به نتانیاهو اجازه می‌دهد تا هم یک جنگ دائمی را در غزه تداوم ببخشد و هم در عین حال، تلاش کند تا گسترده‌ی این درگیری تا بیروت، تهران، و سایر پایتخت‌های منطقه، کشیده شود. ناگفته پیداست نتانیاهو، که «رشیده طلیب» نماینده‌ی کنگره‌ی آمریکا، او را «دیوانه‌ی نسل‌کش» توصیف کرده[۱۹]، باید مهار شود. در غیر این صورت، نسل‌کشی اسرائیل در غزه به وقوع نسل‌کشی‌های بیشتر در سراسر خاورمیانه منجر خواهد شد.
«رشیده طلیب» (مرکز تصویر) نماینده‌ی مسلمان کنگره‌ی آمریکا، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی را یک «دیوانه‌ی نسل‌کش» توصیف کرده و از همکارانش در کنگره به خاطر دیدار با نتانیاهو از زمان آغاز جنگ اسرائیل در غزه، انتقاد نموده است. (+)
در همین‌باره بخوانید:
›› اولین زن محجبه در کنگره آمریکا؛ آنچه باید درباره «ایلهان عمر» بدانید
۲۲:۱۹ - ۱۴۰۲/۱۱/۲۰
۲۲:۳۱ - ۱۴۰۲/۱۱/۲۰
۱۱:۱۳ - ۱۴۰۲/۱۱/۲۱
