به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، «خالق آریان‌فر» فرمانده غیور گردان نبی‌اکرم(ص) است. یک سال دیگر ۳۰ سال است که پاسدار شده. او از اهالی سردشت است که در جریان مقابله سپاه با ضد انقلاب مستقر در ارتفاعات شمال غرب همراه با نیروهای تحت امرش که همگی بومی منطقه هم هستند، به دل ضدانقلاب می‌زنند و آنها را فراری می‌دهند.

* چگونه توانستید ارتفاعات مشرف بر «دشت وزینه» را با استفاده از نیروهای‌تان و با کمک سایر رزمندگان پاکسازی کنید؟

این منطقه دست ضدانقلاب بود. به همین دلیل سپاه برای آزادسازی آن به ما اعلام کرد تا نیروهای خود را برای حمله آماده کنیم. ساعت ۹:۳۰ صبح روز موعود با ضدانقلاب درگیر شدیم و این درگیری تا ساعت ۲۰:۲۵ دقیقه همان روز ادامه یافت تا اینکه توانستیم پایگاه ضدانقلاب را تصرف کنیم. من در حین پاک‌سازی براثر پرتاب نارنجک مجروح شدم. با این حال موفق شدیم یک نفر از ضدانقلاب مستقر در ارتفاعات این منطقه را اسیر کنیم و ۹ نفر دیگر را نیز به هلاکت برسانیم. البته از گردان ما هم تاکنون در درگیری‌هایی که با ضدانقلاب داشتیم، چهار نفر شهید و چهار نفر جانباز شده‌اند.


* آنهایی که دنبال جدا کردن بخشی از خاک ایران بودند چه کسانی هستند؟

هیچ‌کس نمی‌تواند اینجا را از ما بگیرد، چون این مناطق جزیی از خاک کشورمان است، از این‌رو آن کسی که از ترکیه آمده و خود را کُرد می‌داند، فقط به دنبال جدا کردن بخشی از خاک ایران است. در حالی که کردهای ایران هیچ‌گاه چنین چیزی را نخواسته‌اند. چون همه ایران یکی است؛ همان گونه که خدا و پیغمبرمان یکی است. پس اینجا خاک ما است و از آن هم دفاع می‌کنیم.

* به نظر شما سپاه پس از جنگ در تأمین امنیت کشور چقدر نقش داشته است؟

هر جا که سپاه حضور داشته باشد، مردم خیال‌شان راحت است. این برای سپاه و نظام خیلی خوب است. سپاه در سازندگی مخصوصاً در منطقه ما خیلی به مردم خدمت کرده است. مردم وقتی این قبیل کارها را می‌بینند برای سپاه دعا می‌کنند.

پیش از اینکه منطقه شمال غرب پاک‌سازی شود، دشت وزینه سردشت در اختیار ضدانقلاب بود، کسی نمی‌توانست به راحتی در اینجا تردد کند. اما اکنون چون امنیت کامل برقرار است، می‌بینیم که مراسمی با حضور عده زیادی از مردم منطقه در همین دشت برگزار می‌شود و هیچ مشکلی هم به‌وجود نمی‌آید.

* در گذشته ضدانقلاب جنگ روانی علیه نظام به راه می‌انداخت؛ آیا باز هم این‌گونه اقدامات را انجام می‌دهند؟

الان هم برخی اوقات جنگ روانی و تهدید وجود دارد. مانند اول انقلاب که می‌آمدند و می‌گفتند پاسدارها سر مردم را می‌برند، اما پاسدارها می‌آمدند دست مردم را می‌بوسیدند. بنابراین الآن دیگر مانند آن دوران نیست که هر چه بگویند مردم باور کنند.


* هدف کسانی که در این منطقه دست به ناامنی می‌زدند چه بود؟

سران «پ.ک.ک» به آنها می‌گفتند اگر کردستان تشکیل شود، از وجود شماها به عنوان اعضای دولت کردستان استفاده می‌کنیم. اما این را نفهمیدند که ایران، سوریه و یا ترکیه نیست که هر کسی بتواند در آنجا ناامنی ایجاد کند. عموم مردم از این قبیل افراد بدشان می‌آید و فقط عده‌ای که بی‌خانواده یا دنبال وعده و وعیدهای آنها هستند به سمت ضدانقلاب می‌روند. از سوی دیگر پ.ک.ک و اوجلان می‌گویند به دنبال ایجاد کردستان بزرگ هستند، درحالی که اگر راست می‌گویند اول اوجلان بعد کردستان را آزاد کنند.

* آیا خاطره‌ای از همرزمان شهیدتان دارید؟

«مصطفی ملایی» که در گردان من به شهادت رسید، گرچه تک‌تیرانداز بود، اما در روز شهادت چون ضدانقلاب به ما حمله کرده بود، پشت تیربار قرار می‌گیرد و در درگیری با ضدانقلاب به واسطه اصابت تیر به سرش، شهید می‌شود با این وجود همچنان انگشتش روی ماشه تیربار بود و شلیک می‌کرد. یادش بخیر!

* گفتگو از علیرضا جلالیان