مشرق---- لابلاي صفحات اينترنتي به مطلبي برخورد کردم که ديدم عبور از آن ظلم به
مظلوميت شهدا و همسران شهداست. خواندم خانم نعيمه اشراقي نوه امام مطلبي را
در صفحه فيس بوک خود گذاشته که شايد خواسته با سخره گرفتن اين مظلوميت،
لحظاتي را به تفريح بپردازد. حالا روي سخنم با اوست:
خانم اشراقي هر که هستي باش و به هرخانواده‌اي که تعلق داري،حرفي
نيست. اما اين تعلق، تو را مصون نمي کند که در برابر توهين و تحقيري که به
زنان دلسوخته شهدا روا داشته اي بگذريم و سکوت کنيم.
من خود به خانواده شهدا تعلق دارم. به يک شهيد پس از جنگ. هرچند فرقي ندارد
شهيد، شهيد است. بسيار هم با همسران شهداي جنگ و بعد از جنگ همنشين بوده و
هستم تاب حرفت را نياوردم. تنم لرزيد. تمام لحظاتم به درد گذشت و چند
دقيقه اي به سکوت و رنج سپري کردم اما در دلم نه نفرين کردم و نه ناسزا
گفتم فقط دوست داشتم کاش نام خانواده مردي بزرگ را يدک نمي کشيدي و اينچنين
سخيف نمي گفتي. بگذار نام خميني و راه خميني که مردان بزرگي در راه و
آرمانش که همان آرمان اسلام ناب است شهيد شدند، مقدس بماند. ويرانش نکن!
گمان نکنم درد دل و سختي و رنج و مشقت يک همسر شهيد را درک کرده باشي.
يقينا درنيافته اي که اينچنين در صفحه اجتماعي چنان نوشتي که دل بدخواهان
امام خميني(ره) را هم شاد کردي که از تو خواستند ادامه دهي. دست مريزاد به
تو!
دلم طاقت نياورد از رنجي که بر همسران شهدا رفت دفاع نکنم و سخن نگويم.
دانستم دل همه همسران شهدا از توهين تو چنان به درد آمده که مهدي همت را
برآشفته کرد.
داغ جنگ و تحريم هنوز بر دل همه مردم ايران هست. بيراهه نيست بگويم بيشترين
رنج را همسران شهدا متحمل شدند و بارگران زندگي و تربيت فرزندان را به دوش
کشيدند. آن وقت که همسران مظلوم شهدا در تنهايي و دشواري مصائب زندگي را
تحمل مي کردند و با چشماني خيس اما دلي پراميد شب را سر مي کردند، سالهاي
جواني عمرشان را با مشقت گذراندند تا فرزندان و يادگاران شهدا را همچون
پدران بزرگوارشان به سرانجامي نيکو رهنمون شوند کمتر از مظلوميتشان سخن رفت
وآنان حيا کردند و دم برنياوردند اما حالا چه راحت اين سرمايه هاي معنوي
حراج مي شوند!
سخت است برايم بگويم اين زنان مظلوم که حالا به ميان سالي هم نزديک شده اند
چه سخت بر آنان گذشت اين سالها... شايد آن هنگام بودند کساني که در
فروشگاههاي مارکهاي اروپايي سرگرم خريدهاي آنچناني بودند.
چه راحت به سخره گرفتي همه اين رنج و دلتنگي ها را ...
حرف آخر اينکه؛ يادداشت را از صفحه فيس بوکت حذف کردي، رنج دل شکستگي از
توهيني را که به همسران مظلوم شهدا به جا گذاشتي چگونه پاک خواهي کرد؟!
خاک پاي شهدا و خانواده هاي شهدا بودن لياقت مي خواهد که بايد از خداوند بزرگ طلب کرد.
*زيبا اسماعيلي
گمان نکنم درد دل و سختي و رنج و مشقت يک همسر شهيد را درک کرده باشي. يقينا درنيافته اي که اينچنين در صفحه اجتماعي چنان نوشتي که دل بدخواهان امام خميني(ره) را هم شاد کردي که از تو خواستند ادامه دهي. دست مريزاد به تو!
