به گزارش مشرق، برهان نوشت: «جعفر پناهي» فيلم‌سازي که در آذر ماه سال جاري به جرم اجتماع و تباني و تبليغ عليه نظام، به شش سال حبس تعزيري و 20 سال محروميت از ساختن فيلم، نوشتن هر نوع فيلمنامه و مسافرت به خارج از کشور محکوم شد، فعاليت خود را با ساخت فيلم‌هاي کوتاه در سال (1365) آغاز کرد. وي برنده‌ي جايزه‌ي بهترين کارگرداني از جشنواره‌ي فيلم سنگاپور براي فيلم «آينه» در سال (1377)؛ برنده‌ي تنديس زرين بهترين فيلم از پنجمين جشن خانه‌ي سينما براي فيلم «دايره» در سال (1380) و برنده‌ي تنديس زرين بهترين فيلم به انتخاب انجمن نويسندگان و منتقدان در پنجمين جشن خانه‌ي سينما براي فيلم «دايره» در سال (1380) است. البته فعاليت‌هاي اين فيلم‌ساز فقط به حوزه‌ي فيلم و سينما خلاصه نمي‌شود، وي در عرصه‌ي سياست نيز صاحب سبک است!!!
فعاليت‌هاي سياسي
اولين بار، پناهي در روز پنج‌شنبه 8 مرداد (1388) که به همراه گروه ديگري از فيلم‌سازان براي گرامي‌داشت کشته‌شدگان اعتراض‌ها به نتايج انتخابات رياست جمهوري دهم به بهشت زهرا رفته بود، به‌همراه «مهناز محمدي»، مستندساز بازداشت و پس از چند روز آزاد شد.
پناهي دومين بار در شامگاه دوشنبه 10 اسفند به همراه 18 نفر از اعضاي خانواده و دوستاني که در خانه‌ي او در تهران مهمان بودند، بازداشت شد.
در مراسم نام برده شده که به ادعاي پسر جعفر پناهي مهماني اعلام شد، جعفر پناهي به همراه دوستان و همکاران خود در حال تهيه‌ي فيلمي عليه نظام بوده‌اند که با هوشياري دستگاه‌هاي امنيتي و با عملياتي به هنگام، پرده از اقدام‌هاي آن‌ها برداشته شد و وي به همراه همکاران خود دستگير گرديد.
محل زندگي جعفر پناهي از مدت‌ها پيش از انتخابات و به ويژه پس از 22 خرداد امسال به محل ساخت فيلم عليه نظام در راستاي کمک به اهداف جرياني خاص تبديل شده و وي و همکارانش هنگام دستگيري، با هماهنگي بيگانگان و مخالفان نظام در حال ساخت فيلمي عليه نظام بوده و تمامي دستگيرشدگان (از جمله نزديکانش) که با حکم قضايي صورت گرفته، همگي از عوامل تهيه‌ي فيلم بوده‌اند. اين فيلم که آقاي پناهي و دوستان سرگرم ساختن آن بودند، قرار بود براي پخش به خارج از کشور فرستاده شود. به دنبال دستگيري جعفر پناهي، ـ فيلم‌ساز ـ برخي رسانه‌هاي معاند، اقدام به خبرسازي گسترده و شانتاژ درباره‌ي وي و علت دستگيرياش کردند.
سناريوي فيلم ساز ضد انقلاب
در اين ميان روايت يکي از افراد بازداشت شده در خانه‌ي پناهي از جزييات فيلمي که وي به دنبال ساخت آن بود، پرده برمي‌دارد. شخص مورد نظر در اين باره مي‌گويد: «جفعر پناهي با کتمان موضوع فيلم سعي وافري در آگاهي نيافتن عوامل و بازيگران از داستان فيلم داشت. او از اعتماد ما نسبت به خود سوءاستفاده کرد و باعث دردسر براي ما شد.»
فرد ياد شده که پس از اثبات بي‌گناهي آزاد شد، مي‌گويد: «سناريو و داستان اين فيلم روايت زندگي خانواده‌ي چهار نفره‌اي بود که درگير اتفاق‌هاي پس از انتخابات مي‌شوند و فرزند خانواده در بازداشتگاه مورد تجاوز قرار مي‌گيرد. پناهي قصد داشت «شکنجه و تجاوز» را در بازداشتگاه‌هاي ايران برجسته کند من و ديگر دوستانم در اين مدت، هزينه‌ي برداشت‌هاي يک طرفه، غيرمنصفانه و اشتباه پناهي از موضوعات سياسي و بلندپروازي‌هاي وي در اين زمينه را پرداخت کرديم و اين در حالي است که پناهي به اعضاي گروه فيلم‌سازي توصيه مي‌کرد به هيچ وجه با کسي در خصوص ساخت فيلم، صحبت نکنند و موضوع را حتي با نزديک‌ترين افراد خود، مطرح نکنند. اين حق ابتدايي بازيگر و عوامل فيلم است که فيلم نامه را بخوانند در صورتي که آقاي پناهي به هيچ کدام از دست اندرکاران فيلم اعم از بازيگران و عوامل حتي يک برگه از فيلمنامه را نشان نداده بود.»
وي خاطر نشان کرد: «شأن هنر و سينما بالاتر از سياست است و درست نيست براي «مقاصد سياسي» و يا «ديده شدن در مجامع بين المللي»، زندگي، فعاليت هنري و آينده‌ي عده‌اي را که اعتماد کرده‌اند ناديده گرفت و با سوءاستفاده از اعتماد آن‌ها تا اين اندازه آن‌ها را به دردسر انداخته و هزينه بر دوش اين افراد گذاشت و عليه مردم و سرزمين خود براي خوشايند خارجيان، فيلم شکنجه ساخت.»
وي ادامه داد: «آن‌ها در قالب گروهي 18 نفره حدود 2 هفته مشغول فيلم برداري در لوکيشني واقع در منزل شخصي پناهي بودند و حدود نيمي از فيلم را فيلم برداري کردند که همگي عوامل سر صحنه بازداشت و بعد از چند روز به جز آقاي پناهي با قرار وثيقه تا برگزاري دادگاه، آزاد شدند.»
وي گفت من به برخي از افراد که به بازداشت پناهي اعتراض مي‌کنند و پي‌گير آزادي او هستند توصيه مي‌کنم قبل از آن که وي باعث دردسر براي عده‌ي ديگري شود به جاي اين پي‌گيري‌ها، سعي در زدودن توهم‌هاي ذهني پناهي و ياد دادن «مردانگي» به او باشند و مشي غلط وي را اصلاح کنند.
با نزديک شدن به آغاز سال (1389) «بهرام بيضايي، ناصر تقوايي، رخشان بني اعتماد، کيومرث پوراحمد» و جمعي از هنرمندان با امضاي نامه‌اي خواستار آزادي سينماگران زنداني شدند .
45 سينماگر و هنرمند با نگارش نامه‌اي خواهان آزادي «محمد نوريزاد، جعفر پناهي و محمد رسول اف»، 3 فيلم‌سازي شدند که چندي پيش دستگير و مدتي است در زندان به سر مي‌برند.
اسامي امضا کنندگان اين نامه به اين شرح است: «بابک احمدي، مازيار اسلامي، محمدرضا اصلاني، کمال اطهاري، حميد امجد، رخشان بني‌اعتماد، بهرام بيضايي، کيومرث پوراحمد، ساسان پيروز، ناصر تقوايي، پيام جهانماني، محمد چرمشير، ماني حقيقي، اشکان خطيبي، خشايار ديهيمي، محمد رحمانيان، ليلي رشيدي، محمد رضايي‌راد، علي رفيعي، هما روستا، مونا زندي، حميد سمندريان، خسرو سينايي، کامران شيردل، محمد عاقبتي، ترانه عليدوستي، بهزاد فراهاني، مراد فرهادپور، اصغر فرهادي، علي‌رضا کاوه، حسين کياني، آيدا کيخايي، مسعود کيميايي، شهلا لاهيجي، فاطمه معتمدآريا، حسن معجوني، خسرو معصومي، فرهاد مهران‌فر، مجتبي ميرتهماسب، تهمينه ميلاني، علي‌رضا نادري، مهتاب نصيرپور، افشين هاشمي، محمدامير ياراحمدي و محمد يعقوبي»
ارتباط جعفر پناهي با تشکل‌هاي ضد نظام
پناهي که به گفته‌ي خود بي‌گناه در زندان به سر مي‌برد و مدعي است که عليه نظام هيچ فعاليت خراب‌کارانه‌اي را انجام نداده است از سال (1385) تاکنون به طور مخفي با عناصر ضد انقلاب و تشکلات ضد نظام ارتباط تنگاتنگ و ميداني داشته است. پناهي در تيرماه سال (1385) در جمع اعضاي سازمان ادوار تحکيم حضور پيدا کرده و به ادعاي آن‌ها در دفاع از زندانيان سياسي دست به اعتصاب غذاي 3 روزه زده است!
غرب و حمايت از عامل ناتوي فرهنگي
در حالي که جعفر پناهي به اتهام ساخت فيلمي عليه جمهوري اسلامي در زندان است، برخي جريان‌سازي‌ها، دستگيري او را حربه‌اي سياسي براي فشار به نظام و دستگيرياش را به علت مخالفت سياسي و گرايش‌هاي سياسي او عنوان مي‌کنند! در همين راستا وزير امور خارجه‌ي فرانسه در اقدامي که دخالت آشکار در امور داخلي ايران به شمار مي‌رود از دولت ايران خواست، جعفر پناهي کارگردان ايراني را آزاد کند.
«برنارد کوشنر»، وزير امور خارجه‌ي فرانسه خواستار آزادي جعفر پناهي، کارگردان ايراني شد. هم‌چنين خبرگزاري «رويترز» در گزارشي نوشت: «چند تن از کارگردانان آمريکايي در نامه‌اي سرگشاده خطاب به مسؤولان جمهوري اسلامي ايران، خواستار آزادي جعفر پناهي کارگردان ايراني فيلم‌هاي بادبادک سفيد و دايره، شدند.» اين گروه از کارگردانان که شامل «استيون اسپيلبرگ، مارتين اسکورسيزي و فرانسيس فورد کاپولا» هستند، در نامه‌اي از مقام‌هاي ايراني خواستند اين کارگردان ايراني را آزاد کنند.
پياده نظام ناتوي فرهنگي غرب با مظلوم نمايي، فرافکني و سو استفاده از هنرمندان سعي در تحقق اهداف سي ساله خود دارد اما نظام همچنان بيدار است...
