مشرق- امام على عليه‏‌السلام: در حديث معراج: پيامبر صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم در شب معراج، از پروردگار خود خواست و چنين گفت: پروردگارا ! مرا به كارى راه نماى كه با آن به تو نزديك شوم.
فرمود: شبت را روز، و روزت را شب بدار .
پرسيد: پروردگارا! چگونه چنين توان كرد؟
فرمود: خواب خويش را نماز، و خوراك خود را گرسنگى قرار بده.

اى احمد! به عزّت و جلالم سوگند، هيچ بنده‌‏اى برايم چهار چيز را تضمين نمى‏‌كند، مگر اين كه او را به بهشت در مى‌‏آورم:
-زبان فرو بندد و آن را جز بدانچه به وى مربوط است، نگشايد؛
-دل ‏خويش را از وسواس حفظ كند؛
آگاهى من از او و اين را كه او در زير نگاه من است، پاس بدارد؛
و نور ديده‏‌اش، در گرسنگى باشد.
اى احمد! كاش، شيرينىِ: گرسنگى، سكوت، خلوت و آنچه را از آن به ارث برده‏‌اند، چشيده بودى!
پرسيد: پروردگارا ! ارث گرسنگى چيست؟
فرمود: حكمت، حفظ دل، تقرب به خداوند، اندوه دائم، كم ‏هزينگى براى مردم، حقگويى، و اهمّيت ندادن به اين كه در گشايش و آسانى مى‏‌زيد يا در سختى و دشوارى.

اى احمد ! آيا مى‏‌دانى با كدام حالت و وقت، بنده به من تقرّب مى‏‌جويد؟
گفت: نه، اى پروردگار!
فرمود : آن هنگام كه گرسنه يا در حالت سجده باشد.

متن حدیث:

الإمام عليّ عليه‏‌السلام في حَديثِ المِعراجِ: إنَّ النَّبِيَّ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم سَأَلَ رَبَّهُ سُبحانَهُ لَيلَةَ المِعراجِ فَقالَ : . . . يا رَبِّ ، دُلَّني عَلى عَمَلٍ أتَقَرَّبُ بِهِ إلَيكَ .

قالَ: اِجعَل لَيلَكَ نَهاراً ونَهارَك لَيلاً .
قالَ: يا رَبِّ ، كَيفَ ذلِكَ؟
قالَ: اِجعَل نَومَكَ صَلاةً ، وطَعامَكَ الجوعَ .
يا أحمَدُ ، وعِزَّتي وجَلالي ، ما مِن عَبدٍ ضَمِنَ لي بِأَربَعِ خِصالٍ إلاّ أدخَلتُهُ الجَنَّةَ : يَطوي لِسانَهُ فَلا يَفتَحُهُ إلاّ بِما يَعنيهِ ، ويَحفَظُ قَلبَهُ مِنَ الوَسواسِ ، ويَحفَظُ عِلمي ونَظَري إلَيهِ ، ويَكونُ قُرَّةُ عَينَيهِ الجوعَ .
يا أحمَدُ ، لَو ذُقتَ حَلاوَةَ الجوعِ وَالصَّمتِ وَالخَلوَةِ ، وما وَرِثوا مِنها .
قالَ: يا رَبِّ ، ما ميراثُ الجوعِ؟
قالَ: الحِكمَةُ ، وحِفظُ القَلبِ ، وَالتَّقَرُّبُ إلَيَّ ، وَالحُزنُ الدّائِمُ ، وخِفَّةُ المُؤنَةِ بَينَ النّاسِ ، وقَولُ الحَقِّ، ولا يُبالي عاشَ بِيُسرٍ أم بِعُسرٍ .
يا أحمَدُ ، هَل تَدري بِأَيِّ وَقتٍ يَتَقَرَّبُ العَبدُ إلَيَّ؟
[ قالَ: لا ، يا رَبِّ ] .
قالَ: إذا كانَ جائِعاً أو ساجِداً .