به گزارش مشرق، بار دیگر سوت آغاز نشست مشورتی میان طرفهای سوری در مسکو به صدا در آمد و دولت سوریه و معارضان این کشور برای دستیابی به راه حل سیاسی بحران موجود در این کشور با یکدیگر مذاکره کردند.
روزنامه «الاخبار» لبنان با انتشار گزارشی به جزئیات این نشست پرداخت و نوشت، در این نشست گروه معارض موسوم به «ائتلاف» حضور نداشت ولی برخی از شخصیتها که از نشست «مسکو-1» جامانده بودند در نشست «مسکو-2» حضور داشتند. در این نشست 34 شخصیت معارض حاضر هستند.
«سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه در پیشبینی نتایج این نشست شتاب نکرد و از رسانهها خواست که منتظر بمانند تا این نشست سه روزه به اتمام برسد. وی درباره امتناع ائتلاف از مشارکت در این نشست ابراز تأسف کرد و اظهار داشت که این مسئله «طبیعتا طرف روسی را خشنود نمیکند».
وی با اشاره به برقراری تماسهای مستمر با مسئولان ائتلاف که در استانبول حضور دارند، گفت: «اینکه ائتلاف از مشارکت سرباز میزند بدین معنا نیست که تلاشهای روسیه برای یافتن راه حل بحران پذیرفته نشده است».
وزیر خارجه روسیه با انتقاد از تصور غلط ائتلاف که خود را تنها نماینده قانونی ملت سوریه میدانند، ابراز امیداوری کرد که تلاشهای روسیه و مصر به یک راه حل سیاسی منجر شود و «چه بسا این تلاشها به پیروزی منتهی شود و در ایجاد زمینه مشترک سهیم باشد».
هیئت سوری به ریاست «بشار الجعفری» نماینده دائم این کشور در سازمان ملل متحد ضمن بررسی گفتوگو با شخصیتهای معارض، پیش از اینکه با معارضان وارد مذاکره شود، با مسئولان روسیه دیدار کرد.
از اظهارات احتمالی که ممکن است برخی از طرفها مانند حزب اتحادیه دموکرت کُرد مطرح کنند میتوان به درخواست این حزب برای تشکیل یک منطقه خودمختار اشاره کرد. این در حالی است که مسکو1 و مسکو2 نتیجه مذاکرات «ژنو» را تغییر نخواهد داد بلکه از نگاه «قدری جمیل» و برخی دیگر از معارضان، این نشستها یک مرحله انتقالی است برای حرکت به سوی «ژنو-3»؛ چیزی که روسیه به دنبال آن نیست.
معارضان سوری که در مسکو حضور دارند روز گذشته با یکدیگر نشستی برگزار کردند و قرار است که امروز با طرف روسی و پس از آن با هیئت سوری دیدار کنند.
این نشست با نظارت «ویتالی نائومکین» رئیس پژوهشگاه شرقشناسی روسیه و پشت درهای بسته صورت میگیرد تا از این طریق «فضای آزاد و بدون فشار بر افراد شرکت کننده در این نشست فراهم شود».
یک منبع دولتی به خبرگزاری فرانسه خبر داد که «این بار ایده اصلی، دستیابی به یک معاهده برای یک برنامه معین به منظور پیگیری مذاکرات است».