به گزارش مشرق، می‌شود در وجودش طلای المپیک را دید اگر به قول خودش، خودش را باور داشته باشد. با اینکه اولین بار در مسابقات قهرمانی جهان شرکت کرده بود، آنقدر از شکست در نیمه‌نهایی مقابل قهرمان جهان ناراحت بود که حتی به خداحافظی زودهنگام بعد از المپیک هم فکر می‌کرد. خودش می‌گوید مطمئن بوده "جید جونز" مشهور و اسطوره این وزن را شکست می‌دهد اما در نیمه‌نهایی به خودش شک کرده و باخته. آنقدر از شکست در نیمه‌نهایی ناراحت بود که نمیشد بیشتر از این با اولین مدال‌آور تاریخ تکواندوی بانوان ایران صحبت کرد.
چه حسی داری؟
آن چیزی که می‌خواستم نشد. به هدفم نرسیدم اما خدا را شکر که دست خالی برنگشتم. تمام هدفم طلای جهانی بود اما نشد که به آن برسم.
بردن نفر اول المپیک و دنیا آن هم در راند طلایی چه حسی دارد؟
حس خیلی خوبی دارد. برای اینکه به این مدال برسم جنگیدم و خیلی تلاش کرده بودم.
قبل از بازی با جید جونز همه مطمئن بودند که میبازی. خودت به چی فکر می‌کردی؟
خودم مطمئنم بودم که او را شکست خواهم داد. اطمینان قلبی داشتم. رفته بودم برای مدال و اطمینانی که به خودم داشتم باعث شد شکست دهم.
سومین افتخار تاریخی تکواندوی بانوان ایران را هم کسب کردی. هدف بعدی چیست؟
امیدوارم طلای المپیک باشد.
هدف بزرگی به حساب می‌آید. فکر می‌کنی اینقدر زود می‌تونی به طلای المپیک برسی؟
باتوجه به بازی‌هایی که در مسابقات قهرمانی جهان انجام دادم بله. من به حریف ژاپنی که قهرمان جهان شد با اختلاف دو امتیاز باختم. مطمئنم اگر یک بار دیگر با او بازی کنم می‌توانم خیلی بهتر با او مبارزه کنم و شکستش خواهم داد. تا الان هشتاد درصد اطمینان دارم می‌توانم طلای المپیک را بگیرم.
بقیه بچه‌های تیم برخلاف تو نتایج خوبی نگرفتند.
بعضی از بچه‌ها بدشانسی آوردند و با قرعه بدی روبرو شدند. خانم ایزدی هم به قهرمان جهان در راند طلایی باخت.
به نظر می‌رسد تجربه تیم بانوان خیلی کم است.
اعزام‌هایمان واقعا کم است. تقریبا همه بچه‌ها اولین بار بود که به مسابقات جهانی می‌آمدند.
بعد از طلای المپیک چه برنامه‌ای داری؟
می‌خواهم درسم را بخوانم و شاید تکواندو را کنار بگذارم و برگردم به زندگی عادی.
یعنی با یک طلای المپیک و یک برنز جهان می‌خواهی خداحافظی کنی؟ چرا؟
نمی‌دانم. شاید الان این خستگی که در چندین سال اخیر در من هست باعث شده این فکر را داشته باشم. خستگی که در این سن در من به وجود آمده باعث شده دیگر فکر کنم دیگر نتوانم.
در این مسابقات استیون لوپز هم بود که در 37 سالگی هنوز برای مسابقه دادن انگیزه داشت. نمی‌خواهی نفراتی مثل او را الگو قرار دهی؟
شاید بعد از ان شاالله طلای المپیک انگیزه‌ام برای مسابقات بعدی بیشتر شد.
خیلی ناراحتی.
بله خیلی. همه تمرین‌هایی که کرده بودم فقط برای طلا بود و به خاطر نرسیدن به آن ناراحتم.
اما اولین حضور در مسابقاتی در این سطح و یک مدال، عملکرد خوبی به نظر می‌رسد.
اگر خودم بودم و مثل همیشه در بازی آخر هم خودم را باور داشتم می‌توانستم ژاپنی را هم شکست دهم و قهرمان شوم. در آن بازی شک‌هایی در وجودم ایجاد شد که همان باعث باختم شد.
شاید بعد از اینکه مدالت قطعی شد و عنوان اولین مدال‌آور تاریخ تکواندوی بانوان ایران در مسابقات قهرمانی جهان را هم داشتی انگیزه‌ات را از دست داده بودی.
انگیزه داشتم اما این شکی که شاید نتوانم او را بزنم باعث شد ببازم.
آن چیزی که می‌خواستم نشد. به هدفم نرسیدم اما خدا را شکر که دست خالی برنگشتم. تمام هدفم طلای جهانی بود اما نشد که به آن برسم.
بردن نفر اول المپیک و دنیا آن هم در راند طلایی چه حسی دارد؟
حس خیلی خوبی دارد. برای اینکه به این مدال برسم جنگیدم و خیلی تلاش کرده بودم.
قبل از بازی با جید جونز همه مطمئن بودند که میبازی. خودت به چی فکر می‌کردی؟
خودم مطمئنم بودم که او را شکست خواهم داد. اطمینان قلبی داشتم. رفته بودم برای مدال و اطمینانی که به خودم داشتم باعث شد شکست دهم.
سومین افتخار تاریخی تکواندوی بانوان ایران را هم کسب کردی. هدف بعدی چیست؟
امیدوارم طلای المپیک باشد.
هدف بزرگی به حساب می‌آید. فکر می‌کنی اینقدر زود می‌تونی به طلای المپیک برسی؟
باتوجه به بازی‌هایی که در مسابقات قهرمانی جهان انجام دادم بله. من به حریف ژاپنی که قهرمان جهان شد با اختلاف دو امتیاز باختم. مطمئنم اگر یک بار دیگر با او بازی کنم می‌توانم خیلی بهتر با او مبارزه کنم و شکستش خواهم داد. تا الان هشتاد درصد اطمینان دارم می‌توانم طلای المپیک را بگیرم.
بقیه بچه‌های تیم برخلاف تو نتایج خوبی نگرفتند.
بعضی از بچه‌ها بدشانسی آوردند و با قرعه بدی روبرو شدند. خانم ایزدی هم به قهرمان جهان در راند طلایی باخت.
به نظر می‌رسد تجربه تیم بانوان خیلی کم است.
اعزام‌هایمان واقعا کم است. تقریبا همه بچه‌ها اولین بار بود که به مسابقات جهانی می‌آمدند.
بعد از طلای المپیک چه برنامه‌ای داری؟
می‌خواهم درسم را بخوانم و شاید تکواندو را کنار بگذارم و برگردم به زندگی عادی.
یعنی با یک طلای المپیک و یک برنز جهان می‌خواهی خداحافظی کنی؟ چرا؟
نمی‌دانم. شاید الان این خستگی که در چندین سال اخیر در من هست باعث شده این فکر را داشته باشم. خستگی که در این سن در من به وجود آمده باعث شده دیگر فکر کنم دیگر نتوانم.
در این مسابقات استیون لوپز هم بود که در 37 سالگی هنوز برای مسابقه دادن انگیزه داشت. نمی‌خواهی نفراتی مثل او را الگو قرار دهی؟
شاید بعد از ان شاالله طلای المپیک انگیزه‌ام برای مسابقات بعدی بیشتر شد.
خیلی ناراحتی.
بله خیلی. همه تمرین‌هایی که کرده بودم فقط برای طلا بود و به خاطر نرسیدن به آن ناراحتم.
اما اولین حضور در مسابقاتی در این سطح و یک مدال، عملکرد خوبی به نظر می‌رسد.
اگر خودم بودم و مثل همیشه در بازی آخر هم خودم را باور داشتم می‌توانستم ژاپنی را هم شکست دهم و قهرمان شوم. در آن بازی شک‌هایی در وجودم ایجاد شد که همان باعث باختم شد.
شاید بعد از اینکه مدالت قطعی شد و عنوان اولین مدال‌آور تاریخ تکواندوی بانوان ایران در مسابقات قهرمانی جهان را هم داشتی انگیزه‌ات را از دست داده بودی.
انگیزه داشتم اما این شکی که شاید نتوانم او را بزنم باعث شد ببازم.
