ده‌نمکی گفت: وقتی عدم امکانات سبب می‌شود که سر فیلمبرداری کشته بدهیم و سپس مسوولان پیگیر پرونده این عزیزان نشوند، معلوم است که دیگر رغبتی برای تولید آثار دفاع مقدس باقی نمی‌ماند.

مسعود ده نمکی درباره برگزار نشدن جشنواره فیلم مقاومت که به گفته مسوولان انجمن فیلم دفاع مقدس به دلیل ساخته نشدن آثاری در این ژانر امکان برگزاری ندارد به نسیم گفت: به تعبیر رهبری کار برای فرهنگ جهاد و شهادت کمتر از شهادت نیست اما چطور می شود کسانی جان خود را از دست بدهند آنوقت مسوولان ما در نهادهای مختلف که در تشییع جنازه آنها شعارهای آنچنانی می‌دادند در رسیدگی به حال خانواده آنها و تشکیل پرونده برای سرنوشت آنها اینقدر تعلل کنند. حتی گیرم ایده خوب هم بود وقتی اینقدر غیر مسوولانه با کسانی که در حوزه سینمای دفاع مقدس کار می‌کنند برخورد می‌شود به نظر من بعضی توقعات دیگر زیاده‌خواهانه است.

کارگردان فیلم «اخراجیها» با اشاره به اتفاقی که سر صحنه معراجی‌ها افتاد به رفتار غیر مسوولانه برخی اشاره کرد و ادامه داد: رفتار نهادهای مسوول در برابر این افراد آینده‌ی تیره‌ تری را به سینماگران این عرصه نوید می دهد.

او افزود: نمی‌دانم چه کسی می‌تواند مدعی باشد که به اندازه محمد جواد شریفی و علی‌اکبر رنجبر برای سینمای دفاع مقدس زحمت کشیده ولی الآن حدود دو سال است که اینها بر اثر یک حادثه و سر فیلم دفاع مقدس جان خود را از دست داده اند و یک نفر از مسوولان نظام حتی به خانه‌های اینها سرکشی نکرده چه برسد به اینکه بخواهند در خصوص شهید محسوب شدن آنها کاری انجام بدهند.

این کارگردان دفاع مقدس اضافه کرد: چطور مسوولان توقع دارند عده ای بیایند جان خودشان را به خطر بیاندازند و از کنار کشته‌ شدن آنها عبور کنند و بعد این سینما رشد هم بکند.
ده نمکی ادامه داد: با این شرایط شما با چه اعتباری در آینده می‌توانید بازیگران و یا عوامل را سر صحنه انفجار فیلم‌های دفاع مقدسی ببرید. من قبلاً هم به مسوولین نظام عرض کردم توقع از سینما برای حضور فعال‌تر در عرصه سینمای دفاع مقدس باید متناسب با امکاناتش باشد.

او خاطرنشان کرد: ابزارآلات و ادوات تیم دفاع مقدس ما ادوات جنگ است نه ادوات سینما و بالطبع کار کردن با آنها مخاطرات خاص خود را دارد.

به گفته ده نمکی امکانات و قوانین هیچکدام متناسب با سینما تدوین نشده شما اگر در سینمای انقلاب بخواهید کار کنید الآن آکسسوارهای متناسب با دهه 50 کجا نگهداری می‌شود؟ واصلاً کجا وجود دارد؟ لوکیشن متناسب با دهه 50 کجا ساخته شده؟ این اصلاً کوچک کردن مفهوم انقلاب است که همه آثار به نماهای داخلی برده شود و فقط به خاطر اینکه گزارش یا بیلانی داده شود که ما کاری کردیم یا فیلم یا سریالی ساختیم اقدام به ساخت فیلم کنیم.

وی در ادامه توضیح داد: عقل مدیریتی ایجاب می‌کرد همین اتوبوس‌های فرسوده و خودروهای فرسوده را به جای اینکه ببرند ذوب آهن بخشی را ببرند در شهرک‌های سینمایی نگهدارند برای استفاده از چنین فیلم‌ها و سریال‌هایی.

ده نمکی درباره لوکیشن و امکانات دفاع مقدس نیز تصریح کرد: در مورد دفاع مقدس هم خیلی مشکل وجود دارد البته این نفی زحمات آدم‌هایی که کار می‌کنند و با همین امکانات حداقلی شهرک را اداره می‌کنند نیست. ولی این امکانات متناسب با توقع از سینمای انقلاب و دفاع مقدس نیست.

کارگردان فیلم «اخراجیها» افزود: نه اینکه ایده مناسب نداریم من بحثم این است که چه کسی انرژی خود را به این اختصاص می‌دهد که بیاید ایده‌اش را پرورش دهد و تبدیل به درام و فیلمنامه‌ کند وقتی شما می‌دانید که امکانات و بضاعت سینمای ما مثلاً در حد صحنه‌های داخلی خانه‌ها است و حتی نمی‌توانید یک نمای عمومی هم بگیرید واقعا چطور می‌توان ایده را پرورش داد؟

به گفته این کارگردان سینما این حرف‌ها را باید تحلیل و کارشناسی کرد یعنی حالا اگر ایده آورده نمی‌شود باید دید که چرا آورده نمی‌شود یعنی هم باید پای حرف‌های فیلمنامه‌نویسان این حوزه بنشینید و هم پای حرف تهیه کننده‌ها بنشینید که فیلم سینمایی تاریخی و دفاع مقدس که بخشی از تاریخ این کشور است خیلی گران در می‌آید از آن طرف حالا باید بیایید قوانین را مرتبط کنید و کسانی که جان خودشان را در این ژانر به خطر می‌اندازند اینقدر ناجوانمردانه از کنارشان عبور نکنیم.


سینمای جنگ بدون تجهیزات و جلوه های ویژه میدانی میسر نیست و اینها باید پکیج شود و البته به نظر من به جای بحث‌های رسانه‌ای باید رفت داخل اطاق فکر و برای این مسائل به شکلی کاربردی فکر کرد، ببینید هزینه یک فیلم به قول آقایان فاخر که البته الان رنجش تغییر کرده و رفته روی 40 و 50 میلیارد چه نیرو و امکاناتی می خواهد شوخی که نیست. اگر خرج آکسسوار سینمای دفاع مقدس و انقلاب بکنند بخش زیادی از این مشکلات حل خواهد شد. یعنی آنوقت در این حوزه تولید فیلم ارزان می‌شود ولازم نیست که اینقدر پول خرج شود.