به گزارش مشرق، در حالیکه چند روز قبل رئیس کمیته امداد امام خمینی(ره) گفته بود که 60 درصد افراد تحت پوشش این نهاد حمایتی را زنان سرپرست خانوار تشکیل می‌دهند، حالا معاون سازمان بهزیستی هم با بیان دیگری بر این آمار صحه گذاشته می‌گوید بیش از یک سوم متکدیان کشور را زنان تشکیل می‌دهند.

همزمان با افزایش آمار زنان متکدی، اعتیاد شدید و کارتن‌خوابی در میان زنان در معرض آسیب هم هر روز بیشتر می‌شود و آسیب‌های ناشی از رها شدن این افراد در جامعه به خصوص پاییتخت روز به روز رنگ جدی‌تری به خود می‌گیرد.

 زنان کارتن خواب از کجا می‌آیند؟

آنگونه که حبیب الله مسعودی، معاون سازمان بهزیستی کشور می‌گوید: 60 الی 70 درصد متکدیان و بی‌خانمان‌ها غیرتهرانی هستند. البته کارشناسان مسائل اجتماعی میگویند این زنها همان دختران فراری هستند که از شهرستان به تهران می‌آیند و البته پس از مدتی با افتادن در دام گروه‌های فساد دچار اعتیاد شده و بعد از غرق شدن در این مفاسد، به آوارگی و کارتن‌خوابی می‌رسند.

مسعودی می‌گوید که برای هر بخش از متکدیان و کارتن‌خواب‌های تهرانی مسئول مشخصی وجود دارد. کودکان کار و خیابان و سالمندان به بهزیستی تحویل داده میشوند. بیماران روانی و مزمن تحویل وزارت بهداشت می‌شوند. بی‌خانمان‌ها را هم شهرداری ساماندهی می‌کند. البته هیچ‌کس در خصوص ساماندهی زنان ویژه نمی‌تواند اظهار نظری کند زیرا نگهداری و تعیین تکلیف این زنان با دادگاه است و بدون حکم قضایی نمی‌توان کاری برای اینها صورت داد.

البته مسئولان سازمان خدمات رفاه و آسیب‌های اجتماعی شهرداری تهران میگویند که 15 درصد کارتن‌خواب‌های تهرانی زن هستند و البته همین مسئولان میگویند که 80 درصد کارتن‌خواب‌ها معتاد هم هستند.

حالا آسیب‌های اجتماعی ناشی از آوارگی زنان از یک طرف و اعتیاد مزمن و مشمئزکننده این افراد از سوی دیگر باعث شده تا مسئولان از لزوم فکر جدی برای این زنان بگویند.

آسیب‌های اجتماعی زنان کارتن خواب

رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران در خصوص وضعیت زنان کارتن‌خواب به ایسنا گفته است: آمار سال 92 نشان می‌دهد که از 15 هزار کارتن‌خواب تهرانی، 3000 نفر زن هستند. البته هنوز آمار مربوط به سال 93 منتشر نشده است.

فاطمه دانشور، کودکان بی‌هویت را یکی از مشکلات ناشی از وضعیت زنان کارتن‌خواب دانست و افزود: گزارشی از وضعیت، تعداد و نحوه زندگی کودکان بی‌هویت نداریم که باید این مطالعات نیز انجام گیرد.

وی با بیان اینکه باید تدبیری برای کنترل و مدیریت تولد کودکان بی‌هویت اندیشیده شود، گفت:‌ گزارشات تک موردی زیادی در خصوص زندگی کودکان بی‌هویتی که به فروش می‌رسند و یا جان خود را از دست می‌دهند داریم به گونه‌ای که چندی پیش متکدی دستگیر شد که نوزاد دو ماهه‌اش فوت کرده بود، بنابراین برای تعیین میزان این کودکان باید مطالعات دقیق انجام گیرد.

دانشور با اشاره به توزیع وسایل پیشگیری از بارداری میان زنان کارتن خواب، گفت: پیش از این لوازم پیشگیری از بارداری به واسطه NGOهای فعال در محلات میان اینگونه زنان توزیع می‌شد اما حالا کیفیت این لوازم کاهش یافته است به گونه‌ای که قبلا آمپول‌هایی به زنان تزریق می‌شد که مانع از بارداری آنها به مدت شش ماه الی یک سال می‌شد اما حالا میان این افراد کاندوم توزیع می‌کنند که ممکن است از آن استفاده نکنند.

وی با بیان اینکه امیدواریم مسئولان درک لازم از پدیده زنان خیابانی و کارتن خواب پیدا کنند چرا که اکثر این زنان دچار بارداری‌های ناخواسته می‌شوند گفت: لازم است مسئولان این پدیده نامطلوب را بپذیرند چرا که در کشورهای دیگر این پدیده نامطلوب پذیرفته شده است و مسئولان برای کنترل و مدیریت آن وارد عمل می‌شوند اما مسئولان ما سعی می‌کنند این موضوع را نبینند که این مساله باعث شیوع بیماریهای واگیردار از جمله ایدز در جامعه می‌شود.

دانشور شناسایی و کنترل اینگونه زنان را راه مهمی در کاهش بیماری‌های مقاربتی عنوان کرد و گفت: باید NGOهای خاص و متخصص لوازم پیشگیری از بارداری را با هدف کاهش تولد کودکان بی‌هویت و همچنین عدم شیوع بیماری‌ها در میان زنان کارتن‌خواب توزیع کنند و قطعا این به معنای رسمیت دادن به فعالیت اینگونه زنان نیست بلکه هدف، کنترل بیماری‌ها و متولد نشدن کودکان بی‌هویت است که بدین منظور به نظر می‌رسد چاره‌ای جز شناسایی و کنترل اینگونه زنان نداریم چرا که این زنان در قبال کودکان‌شان احساس مسئولیت نمی‌کنند لذا این کودکان یا رها شده و یا فروخته می‌شوند.

گسترش روابط نامشروع، تولد فرزندان بی‌هویت، گسترش بیماری‌هایی مانند ایدز، هپاتیت و سفلیس، ایجاد منظره نامناسب شهری، گسترش اعتباد و البته فروش کودکان تنها بخشی از مشکلات ناشی از بی‌توجهی به حضور زنان خیابانی است.

در حالی که وزیر تعاون چندی قبل از راه‌اندازی مرکزی برای نگهداری و کمک به بازگشت دختران فراری خبر داده بود اما در حال حاضر تنها یک مرکز برای نگهداری از زنان خیابانی و کارتن‌خواب در تهران وجود دارد که به علت مسائل قانونی امکان تردد زنان در این مرکز وجود ندارد و هرکس به داخل این مرکز وارد شود تا تعیین تکلیف توسط مقام قضایی باید در آنجا بماند.

به نظر می‌رسد با توجه به گسترش پدیده زنان کارتن خواب راه‌اندازی مراکز گذری یا اقامت شبانه برای نگهداری، شناسایی و ساماندهی اولیه این بخش از آسیب‌های اجتماعی بیش از پیش ضروری به نظر می‌رسد.