به گزارش مشرق، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی ظهر امروز در خطبه دوم نماز جمعه این هفته 30 مرداد مشهد مقدس در حرم امام رضا (علیه‌السلام)، با اشاره به قرار گرفتن در دهه کرامت، ضمن تبریک این ایام به نمازگزاران، گفت: دهه مبارکه کرامت و تقارن میلاد مسعود ثامن‌الحجج، علی بن موسی‌الرضا (علیه‌السلام) را به همه شما برادران و خواهران تبریک عرض می‌کنم. ماه مبارک ذی‌قعده، ماه امام رضا (علیه‌السلام) است؛ در تمام ایام سال، این ماه تعلق به امام هشتم دارد، اول ماه، .ولادت باسعادت خواهر کریمه‌شان، حضرت معصومه (علیه‌السلام) است، 11 ماه، ولادت باسعادت مولا امام هستم (علیه‌السلام) است، 23 این ماه، زیارتی مخصوص علی بن موسی‌الرضا (علیه‌السلام) است، 25 این ماه، روز دحوالارض از اعمالش، زیارت خاصه امام رضا (علیه‌السلام) است و آخر این ماه هم، سالروز شهادت جان‌گداز میوه دل دردانه‌شان، امام جواد مظلوم (علیه‌السلام) هست.
تمام ماه ذی‌قعده، تعلق به امام رضا (علیه‌السلام) دارد، این ماه، ماهی است که امام رضا (علیه‌السلام) یک سفره خاصی را پهن کرده‌اند، مهمانی‌های ویژه دارند، خوش به حال شما مرد و زنی که در یک چنین ایامی بر سر این سفره ضیافت گستره امام هشتم (علیه السلام) در این بارگاه امام رضا (علیه‌السلام) حضور دارید و از آن رأفت خاصی که در این ماه،اضافه‌تر بر ایام دیگر، امام (علیه‌السلام) دارند، ما بهره‌مندیم.
آموزه‌های سیاسی امام هشتم قابل‌استفاده برای موقعیت امروز است
در سیره امام رضا (علیه‌السلام)، آموزه‌های سیاسی قابل‌توجهی وجود دارد و در سیره سیاسی امام هشتم (علیه‌السلام)، دقیقاً نقطه‌ای موجود است که با موقعیت امروز سیاسی جامعه انقلابی ما تطبیق می‌کند به‌طوری‌که به‌خوبی می‌توانیم از آموزه سیاسی سیره امام هشتم (علیه‌السلام)، یک راهبردی دقیقاً در جریان امروز خودمان برداشت کنیم.
آنچه در این روزها به وقوع پیوست در عرصه روابط بین‌الملل و سیاست خارجی ما، وجود این توافق، نتیجه مذاکرات و این برجام بود؛ آنچه در این برجام و توافق به وجود آمد، اگر بخواهیم یک نمونه خاصش را در سیره سیاسی امام رضا پیدا کنیم و برخوردی که امام هشتم (علیه‌السلام) با این جریان در زندگانی خودشان انجام دادند، از آن برخورد یک راهبرد سیاسی بگیریم، مسئله قبول ولایتعهدی امام رضا (علیه‌السلام) است.
یعنی آن تحمیل ویژه، آن موقعیت اضطرار آمیزی که برای امام هشتم (علیه‌السلام) در قبول ولایتعهدی پیش آمد، در حقیقت آن موقعیت برای ما امروز در برابر این برجام به وجود آمده است و ببینیم امام رضا (علیه‌السلام) چطوری برخورد کرده‌اند؛ مأمون سیاستش این بود که بعدازاین که دید سرکوبی ائمه جواب نداد، با کشتن زندان انداختن، شکنجه دادن، چهارده سال موسی بن جعفر (علیه‌السلام) را در زندان‌های تاموره زیر شکنجه قرار دادن و بعد بدن مسموم به قول و زنجیر کشیده امام هفتم را از سلول زندان درآوردن، این نتیجه نداد، این بیشتر مردم را متوجه عظمت مقام امامت و ولایت کرد.
تلاش مأمون برای حذف ریشه‌ای امامت
مأمون برحسب شیطنتی که داشت، جریانی را طراحی کرد، امامت را برای همیشه ریشه‌کن کند و جریان امامت را براندازی کند، نقشه این بود امام رضا را از مدینه به مرو بیاورد، خلافت را به امام رضا تنفیذ کند به شرطی که خودش ولی عهد و جانشین امام رضا باشد و بعد امام رضا را بکشد، خودش هم ولیعهد امام رضاست، جانشین نصب‌شده امام رضا است، دیگر هم می‌شود امام بعد از امام رضا و هم می‌شود خلیفه بعد از امام رضا، دیگر در برابر خلافت، جریانی به نام امامت باقی نمی‌ماند.
در اجرای این طرح، تصمیم گرفت امام را از مدینه به خراسان منتقل کند، وجود مقدس امام هشتم (علیه‌السلام) از لحظه حرکت از مدینه در افشاگری و نابودسازی این توطئه شیطانی مأمون برآمدند؛ در آن لحظه حرکت از مدینه، امام (علیه‌السلام) به عزیزان خودشان دستور دادند برای مظلومیت من گریه کنید، من را نمی‌برند، خلافت به من بدهند، مرا ازاینجا می‌برند تا بکشند. «اسلام علی من امر اولاده و عیالهو به نیهته علیه قبل وصول القتل علیه».
مردم با یک حرارتی، با یک نشاطی امام را بدرقه می‌کنند که انقریب حق به حق‌دار می‌رسد، امام به خلافت می‌رسد، یک‌مرتبه دم در خانه امام رضا، صدای جان‌گداز شیون بلند شد، شیونی که گریه سر راه مسافر نیست، شیون فوق‌العاده است، یک کنیزی درحالی‌که به سروصورت می‌زد، اشک می‌بارید، سراسیمه از خانه بیرون آمد، مردم دورش را گرفتن و گفتند چه خبر است؟ گفت مردم شما اینجا جمع شده‌اید جشن گرفته‌اید تا امام را بدرقه کنید تا خلیفه شود، امام در خانه به زن و بچه‌اش می‌گوید این‌ها می‌خواهند مرا ببرند بکشند و برای مظلومیت من در خاک غربت، شما از الآن شروع منید عزاداری کردن.
افشاگری امام رضا (علیه‌السلام) پیش از سفر به مرو
وضع مدینه عوض شد، اصلاً متحول شد، والی مدینه هرچه کرد مردم را آرام کند، نشد، یک پیرمرد محاسن سفیدروی بلندی ایستاد صدا زد مردم مدینه، هرکدام از بچه‌های پیغمبر را از دروازه این شهر بردند، خبر مرگ و شهادتشان را برای ما بردند، این‌ها هم الآن می‌خواهند ببرند امام رضا را بکشند و به این اسم می‌خواهند امام را از مدینه خارج می‌کنند.
از همان اول نقشه به هم خورد، وقتی هم که حضرت آمدند و مأمون دستور داد مراسمی را سرپا کردند، امام را خواست غافلگیر کند در یک موقعیت خاص قرار داد، تمام ارکان دولت، اعیان و رجال همه جمع شدند به‌عنوان مراسم تفویض خلافت به امام رضا (علیه‌السلام)، وقتی امام رضا گفت من می‌خواهم خلافتم را به شما تفویض کنم، امام رضا (علیه‌السلام) جمله‌ای فرمودند: «اگر این خلافت حق خدایی است که تو داری، حق نداری آن را به دیگری واگذار کنی، اگر این خلافت حق خدایی نیست و مال تو نیست، چیزی که مال تو نیست چطور آن را می‌بخشی؟» مأمون مجاب شد و نقشه تفویض خلافت با جمله امام رضا به هم خورد.
مأمون دید این بد شد و گفت حالا شما خلافت را قبول نمی‌کنید، ولایتعهدی را قبول کنید، حضرت فرمودند ولایتعهدی را قبول نمی‌کنم، سرش را برد در گوش حضرت و گفت اگر ولایتعهدی را قبول نکنید، شمارا می‌کشم و امام رضا در طول این مدت، بارها هر وقت بحث ولایتعهدی می‌شد، می‌فرمودند که من ولایتعهدی را قبول نمی‌کردم، مأمون مرا تهدید به قتل کرد.
امام رضا (علیه‌السلام) فرصتی برای اجرای مقاصد ایجاد کردند
اینجا نکته‌ای که هست، این است که مگر امام رضا از شهادت وحشت داشتند؟ آخرش هم که شهادت بود، چطور ولایتعهدی را قبول کردند و ولایتعهدی را به شهادت ترجیح دادند، حضرت فکر کردند قبل از شهادت فرصتی به دست بیاورند مقاصد خودشان را اجرا کنند، این راهبرد سیاسی است که ما باید بگیریم.
امام رضا با قبول ولایتعهدی، چند مسئله را حضرت از این موقعیت استفاده کردند، یک ایجاد فضای مناسب برای اعلام امامت و ترویج تشیع، تا آن روز مسئله‌ای به نام شیعه به‌صورت رسمی مطرح نبود، بعد از جریان شهادت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و مسائلی که برای امام حسن پیش آمد، به‌عنوان اعلام امامت به‌طور رسمی از طرف ائمه، اعلام امامت نشد و اصحاب می‌فرمودند اما اعلام امامت به‌صورت رسمی نشد، حضرت با داعیه امامت، هم امامت خودشان را مطرح کردند و هم مسئله تشیع رسمیت پیدا کرد تا به‌جایی که مأمون گفت من هم شیعه‌ام، یک فضای این‌چنینی پیش آمد.
استکبارستیزی، مهم‌ترین فرصتی بود که امام رضا (علیه‌السلام) در ولایتعهدی خود استفاده کردند
بهره‌برداری دوم، بسیج توانمندی‌ها، تمام ظرفیتی که امام رضا در جامعه آن روز اسلام داشتند ازنظر محبت مردم به اهل‌البیت، همه این ظرفیت را بسیج کردند، همه را منسجم کردند، تشکل‌های شیعی تشکیل دادند که این‌ها در غیر صورت نفوذ سیاسی امام رضا(علیه‌السلام) امکان‌پذیر نبود و مسئله سوم که از همه مهم‌تر است، امام رضا در تمام ارکان دولت مأمون نفوذ کردند، نظامی‌های مأمون را جذب کردند، ارتش مأمون را جذب کردند، مدیران دستگاه اجرایی حکومت عباسی را امام رضا (علیه‌السلام) جذب کردند، کار به‌جایی رسید که در یک‌زمان، لشکر بر مأمون شوریدند، در شورشی که در ارتش مأمون به وجود آمد و مأمون در پرتگاه خطر قرار گرفت، امام رضا دخالت کردند، با اشاره امام رضا، تمام شورشیان آرام گرفتند و مأمون متوجه نفوذ عظیم امام حتی در ارکان حکومت شد، یعنی این نفوذی که امام رضا (علیه‌السلام) در ارکان حکومت و ارتش انجام دادند، یک کاربردی هم در زمان امام هادی (علیه‌السلام) داشت و هم در زمان امام عسکری (علیه‌السلام) ازنظر برقراری ارتباط بین مقام امامت و شیعیان.
این استفاده‌ها را وجود مقدس امام رضا (علیه‌السلام) کردند، عباسیان به‌عنوان دشمن امامت، اهل‌البیت و دشمن پیغمبر اکرم در میان مردم آرم پیدا کردند، حضرت استکبارستیزی‌شان، فرصت چهارمی بود که در نتیجه قبولی ولایتعهدی خود به دست آوردند.
از برجام باید برای تحقق اهداف خود استفاده کنیم
امروز مسئله توافقی که انجام‌شده و حالا یا تصویب بشود و یا نشود، ما باید این را ابزار کنیم، امام رضا چطور قبول ولایتعهدی که این‌قدر مشکل بود را ابزار کردند برای پیشبرد اهدافشان، ما این را باید ابزار کنیم برای پیشبرد اهدافمان مخصوصاً در استکبارستیزی که مقام معظم رهبری به آن اشاره کردند.
نرمش قهرمانانه عملی بود که امام رضا (ع) در پذیرش ولایتعهدی انجام دادند
مقام معظم رهبری در فرمایشاتی که فرمودند، شما وقتی بررسی کنید، نرمش قهرمانانه‌ای را که مقام معظم رهبری فرمودند، این نرمش قهرمانانه در حقیقت همان عملی بود که امام رضا (ع) انجام دادند، امام رضا (ع) قبول ولایتعهدی شان یک نرمش قهرمانانه بود، ما بخواهیم این را تفسیر کنیم، باید به این نکته توجه کنیم که امام رضا ولایتعهدی را قبول کردند، نرمش به خرج دادند و از تمام نتایج و عواید آن در توسعه آمال، آرمان‌ها و مقاصد معنوی و ولایی خود استفاده کردند، این همان نرمش قهرمانانه‌ای است که مقام معظم رهبری در مذاکرات فرمودند.
معنای توافق، پهن کردن سفره آمریکایی مک‌دونالد در کشور نیست/ باید استکبارستیزی را توسعه داد
این توافق نتیجه‌اش باید برای ما همان باشد که قبول ولایتعهدی امام رضا همان نتیجه را داد نه این‌که ما بیاییم جذب خارجی‌ها شویم، نه این‌که جذب غربی‌ها شویم، نه این‌که یک‌مشت افراد چشم دوخته به دروازه غرب بیایند آمریکا را برای ما بزک کنند، نه این‌که سفره آمریکایی مک‌دونالد بیاید سفره‌اش در مملکت پهن شود، این توافقی که به وجود آمده، معنای نرمش قهرمانانه این است که اصل اصیل استکبارستیزی ما در این فضای توافق که شاید خیلی از مشکلات را اگر نگوییم حل کرده، متوقف کرده، از این فضا استفاده کنیم، استکبارستیزی خودمان و توسعه استکبارستیزی را باقدرت بیشتر دنبال کنیم. «تکبیر»
محدودیت‌های موشکی را زیر پا خواهیم گذاشت
لذا رهبری در فرمایشات اخیر خود فرمودند «چه این متن برجام تصویب بشود و چه نشود، به حول قوه الهی اجازه هیچ‌گونه سوءاستفاده‌ای از آن داده نخواهد شد، قابلیت‌های دفاعی و حریم امنیت کشور به فضل الهی حفظ خواهد شد»؛ فردا روز صنعت دفاعی کشور است و مسئله محدودیت موشکی که در قطعنامه آمده، مثل همه قطعنامه‌های تحمیلی که مردم ما زیر پا گذاشتند، این ماده را هم مردم ما و رهبری ما زیر پا خواهند گذاشت. «تکبیر»
مسؤولان نیز گفته‌اند محدودیت‌های موشکی در قطعنامه الزام‌آور نیست
ان شالله فناوران صنایع نظامی ما در صنایع دفاعی کشور، مسئله فناوری موشکی را باقدرت بیشتر و فناوری کامل‌تر، آن‌چنان‌که چشمان دشمن را در سرتاسر کره زمین کور کند، توسعه خواهند داد و خود مسؤولین وزارت خارجه و سیاست خارجه نیز گفته‌اند، این ماده قطعنامه الزام‌آور نیست و نباید اجرا شود و ان شاالله ما قدرت خودمان را روزافزون می‌کنیم نه کمتر.
