به گزارش مشرق، در آغاز عصر کامپيوتر در اواخر قرن بيستم کاربران درگير داستاني شده بودند که براي شخصي اتفاق افتاده بود. در چنين داستان‌هايي ويروس‌ها باعث شده بودند CRT مانيتور و ديگر قطعات سخت افزاري دچار آتش سوزي شوند.
در داستان‌هاي ديگر هم نقل شده بود که نرم افزارهاي مخربي وجود دارد که مي‌توانند ديسک‌هاي سخت HDD را تخريب کنند يا Overclock کردن يک فلاپي ديسک مي‌توانست تا حدي باعث حرارت شود که حتي کشنده باشد. توليدکنندگان آنتي ويروس به‌طور مداوم با اين داستانها درگير هستند.
مطمئنا برخي از اين موارد از لحاظ تئوري قابل قبول هستند اما از لحاظ مکانيزم‌هاي محافظت، عملي غير منطقي است. بنابراين توليدکنندگان مي‌گويند دوستان راحت بخوابيد آنها با اين داستانها نمي‌توانند باعث دردسر شما بشوند. کاربران معمولا تظاهر مي‌کنند که با اين سخنان راضي شده‌اند؛ اما همچنان به اين داستان‌هاي اسطوره‌اي باور دارند. براي مثال در سال ۱۹۹۹ ويروس Win۹۵.CIH (با نام مستعار چرنوبيل) توانست هزاران کامپيوتر را از کار بيندازد. اين بدافزار توانست داده‌هاي موجود در هارد و تراشه BIOS روي برد اصلي کامپيوتر را تخريب کند.
برخي از اين رايانه‌هاي شخصي نمي‌توانستند دوباره کار کنند چون برنامه‌هاي راه اندازشان از کار افتاده بود. کاري که بعد از اين حمله مي‌توانستند انجام دهند اين بود که يک تراشه جديد براي BIOS جايگزين کرده و داده‌ها هم دوباره نوشته شود.
آيا اين موارد يک تخريب فيزيکي براي کامپيوتر شمرده مي‌شود؟ در واقع،خير. پس از يک سري دستکاري در برد اصلي کامپيوتر مي‌شد آن را به حالت اول برگرداند. اما مشکل موقعيت‌هاي اين چنيني اضطراري و تخريب تجهيزات تخصصي به قوت خود باقي مانده بود. امروزه همه چيز در بيشترين حالت گيج کنندگي خود وجود دارد. در ابتدا بايد بدانيد هر قطعه سخت افزاري قابليت دوباره بازنويسي توسط برنامه هاي ريز برنامه نويس (Microprograming) را دارد.
ما از اين روند شگفت زده مي‌شويم زيرا باعث مي‌شود سخت افزارها هوشمندانه در کنار يکديگر کار کنند.هر يک از اين ريز برنامه‌نويس‌ها با اين‌که براي سال‌ها در حال تحول بودند اما همچنان يک قسمت از يک نرم افزار پيچيده مي‌تواند مورد حمله قرارشان بدهد. هنگامي هم که حمله موفقيت آميز باشد عواقب آن هميشه قابل جبران نمي‌باشد.
در تجزيه و تحليل معادلات کمپين جاسوسان سايبري در Kaspersky Lab به اين نتيجه رسيدند که نرم افزارهاي جاسوسي با ماژول‌هاي مختلفي براي مدلهاي متفاوت HDD نوشته مي‌شوند. اين بخش از نرم افزارهاي مخرب، کنترل کامل ديسک‌هاي آسيب ديده را به دست مي‌گيرد و حتي با فرمت کردن هم نمي‌توان آنها را قابل استفاده کرد. چيزي را که در Firmware نمي‌شود تغيير داد اين است که Firmware خودش مسئول به‌روز رساني‌اش مي‌باشد.
همانطور که انتظار داريد اين موضوع جهنمي براي مبارزه براي شخص متضرر شده برپا مي‌کند. البته چنانچه اين مسئله برايتان اتفاق بيفتد داشتن تجهيزات تخصصي واجب است. در زندگي واقعي هم يک ديسک درايو آسيب ديده چنانچه به سطل زباله انداخته شود ممکن است بيشتر مقرون به صرفه باشد. آيا مي توان يک آسيب فيزيکي را تعمير کرد؟ اين سوال جوابي قابل بحث دارد. اما تعداد داستان‌هاي آسيب پذيري مبتني بر سخت افزارها را افزايش مي‌دهد. بنابراين آيا مي‌توان گفت يک ويروس مي‌تواند تخريب فيزيکي روي سخت افزار کامپيوتر انجام دهد؟ اين حقيقت است يا شايعه؟
اين حقيقت دارد. با اين حال، همه اين پاسخ‌ها به شدت بستگي به "تخريب"، "ويروس"، "کامپيوتر" و غيره دارد.
منبع: ایتنا
مطمئنا برخي از اين موارد از لحاظ تئوري قابل قبول هستند اما از لحاظ مکانيزم‌هاي محافظت، عملي غير منطقي است. بنابراين توليدکنندگان مي‌گويند دوستان راحت بخوابيد آنها با اين داستانها نمي‌توانند باعث دردسر شما بشوند. کاربران معمولا تظاهر مي‌کنند که با اين سخنان راضي شده‌اند؛ اما همچنان به اين داستان‌هاي اسطوره‌اي باور دارند. براي مثال در سال ۱۹۹۹ ويروس Win۹۵.CIH (با نام مستعار چرنوبيل) توانست هزاران کامپيوتر را از کار بيندازد. اين بدافزار توانست داده‌هاي موجود در هارد و تراشه BIOS روي برد اصلي کامپيوتر را تخريب کند.
برخي از اين رايانه‌هاي شخصي نمي‌توانستند دوباره کار کنند چون برنامه‌هاي راه اندازشان از کار افتاده بود. کاري که بعد از اين حمله مي‌توانستند انجام دهند اين بود که يک تراشه جديد براي BIOS جايگزين کرده و داده‌ها هم دوباره نوشته شود.
آيا اين موارد يک تخريب فيزيکي براي کامپيوتر شمرده مي‌شود؟ در واقع،خير. پس از يک سري دستکاري در برد اصلي کامپيوتر مي‌شد آن را به حالت اول برگرداند. اما مشکل موقعيت‌هاي اين چنيني اضطراري و تخريب تجهيزات تخصصي به قوت خود باقي مانده بود. امروزه همه چيز در بيشترين حالت گيج کنندگي خود وجود دارد. در ابتدا بايد بدانيد هر قطعه سخت افزاري قابليت دوباره بازنويسي توسط برنامه هاي ريز برنامه نويس (Microprograming) را دارد.
ما از اين روند شگفت زده مي‌شويم زيرا باعث مي‌شود سخت افزارها هوشمندانه در کنار يکديگر کار کنند.هر يک از اين ريز برنامه‌نويس‌ها با اين‌که براي سال‌ها در حال تحول بودند اما همچنان يک قسمت از يک نرم افزار پيچيده مي‌تواند مورد حمله قرارشان بدهد. هنگامي هم که حمله موفقيت آميز باشد عواقب آن هميشه قابل جبران نمي‌باشد.
در تجزيه و تحليل معادلات کمپين جاسوسان سايبري در Kaspersky Lab به اين نتيجه رسيدند که نرم افزارهاي جاسوسي با ماژول‌هاي مختلفي براي مدلهاي متفاوت HDD نوشته مي‌شوند. اين بخش از نرم افزارهاي مخرب، کنترل کامل ديسک‌هاي آسيب ديده را به دست مي‌گيرد و حتي با فرمت کردن هم نمي‌توان آنها را قابل استفاده کرد. چيزي را که در Firmware نمي‌شود تغيير داد اين است که Firmware خودش مسئول به‌روز رساني‌اش مي‌باشد.
همانطور که انتظار داريد اين موضوع جهنمي براي مبارزه براي شخص متضرر شده برپا مي‌کند. البته چنانچه اين مسئله برايتان اتفاق بيفتد داشتن تجهيزات تخصصي واجب است. در زندگي واقعي هم يک ديسک درايو آسيب ديده چنانچه به سطل زباله انداخته شود ممکن است بيشتر مقرون به صرفه باشد. آيا مي توان يک آسيب فيزيکي را تعمير کرد؟ اين سوال جوابي قابل بحث دارد. اما تعداد داستان‌هاي آسيب پذيري مبتني بر سخت افزارها را افزايش مي‌دهد. بنابراين آيا مي‌توان گفت يک ويروس مي‌تواند تخريب فيزيکي روي سخت افزار کامپيوتر انجام دهد؟ اين حقيقت است يا شايعه؟
اين حقيقت دارد. با اين حال، همه اين پاسخ‌ها به شدت بستگي به "تخريب"، "ويروس"، "کامپيوتر" و غيره دارد.
منبع: ایتنا
