بررسی مسائل مختلف فدراسیون دوچرخه‌سواری در سال قبل از المپیک بهانه‌ای برای دعوت از خسرو قمری، رئیس فدراسیون دوچرخه سواری در زیر آمده است:
*در ابتدا وضعیت فدراسیون را در فاصله کمتر از یک سال مانده تا آغاز المپیک 2016 شرح بدهید.
سال 2014 پس از 25 سال به یک مدال ارزشمند در بازی‌های آسیایی دست یافتیم و
این موضوع انگیزه زیادی در ما ایجاد کرد، حتی وزارت ورزش و کمیته ملی
المپیک نیز انتظاری برای کسب مدال نداشتند اما توانستیم به سیر نزولی
دوچرخه‌سواری پایان بدهیم. ما با این موفقیت مغرور نشدیم. در ابتدای سال
2015 کار را برای حضور موفق در المپیک 2016 استارت زدیم. در مسابقات
قهرمانی آسیا در تایلند 9 مدال به دست آمد و حسین عسگری اولین سهمیه مستقیم
المپیک را به نام خود ثبت کرد. این موفقیت باعث کسب 230 امتیاز در بخش
جاده شد و ما از کشورهای رقیب به شکل قابل توجهی فاصله گرفتیم. در ادامه
تیم‌های باشگاهی نیز با عملکرد خوب خود و کسب مقام‌های مختلف در سطح قاره
آسیا این امتیازات را افزایش دادند و حالا کار به جایی رسیده که کسب سه
سهمیه المپیک در بخش جاده قطعی است و فقط باید در پایان سال به صورت رسمی
اعلام شود.
*در بخش کوهستان نیز شانس کسب سهمیه داریم؟
این ماده چند سالی است که در ایران فعال شده است. ما در گذشته از این رشته
غفلت کردیم و باعث شد تا چند سال از سایر کشورها عقب بیفتیم، به همین دلیل
نیاز به یک برنامه‌ریزی میانبر داریم تا این فاصله را به حداقل برسانیم.
خوشبختانه روند پیشرفت دوچرخه‌سواران ایران در بخش کوهستان خیلی خوب بود.
در مسابقات قهرمانی آسیا نیز ملی‌پوش ایران در آستانه کسب مدال قرار داشت
اما دوچرخه‌اش پنچر شد و 5 دقیقه از حریفانش عقب افتاد و در نهایت هیچ
عنوانی به دست نیاورد. او اگر ششم نیز می‌شد، یک سهمیه المپیک را کسب می
کرد اما واقعاً در این بخش بدشانسی آوردیم.
*در بخش پیست با حضور محمد دانشور چقدر به کسب سهمیه امیدوار هستید؟
دانشور پس از قهرمانی در بازی‌های آسیایی اینچئون نتوانست ریکاوری خوبی
داشته باشد و مجبور بود بلافاصله به چهار رقابت بین‌المللی اعزام شود؛ چرا
که باید امتیازات لازم برای المپیک را به دست می آورد با این وجود طبق
ارزیابی انجام شده به این نتیجه رسیدیم که او ابتدا باید امتیازات لازم
برای ورود به کاپ‌ها و مسابقات جهانی را کسب کند و در آنجا برای المپیک
امتیاز بگیرد. دانشور تاکنون 180 امتیاز کسب کرده و حداقل ورودی را در
اختیار دارد اما قرار است به نفرات اول تا پنجاه سهمیه المپیک تعلق بگیرد و
شاید این مسئله منجر به حذف برخی نفرات شود. به هر حال تاکنون فقط سه
سهمیه در بخش جاده نصیب ایران شده است.
*نگاه‌تان به نحوه حضور دوچرخه‌سواران در المپیک چگونه است؟
نمی‌خواهیم مانند گذشته در اخبار بشنویم که ورزشکاران ایرانی نتوانسته‌اند
به خط پایان برسند. دوچرخه‌سواران باید نسبت به گذشته با انگیزه بالاتری
ظاهر شوند. بر همین اساس نیز نفرات باانگیزه نسبت به نفرات باتجربه بیشتر
مد نظر ما برای اعزام به ریو هستند. دوچرخه‌سواران ایرانی باید به شکلی
رکاب بزنند که پیشرفت دوچرخه‌سواری ایران به نمایش در آید.
*چه اهدافی پیش‌روی فدراسیون دوچرخه‌سواری قرار دارد؟
هدف اصلی ما ایجاد یک اُفق چند ساله برای موفقیت در بازی‌های آسیایی 2018
اندونزی است، البته پیش از آن چند اولویت را نیز برنامه‌ریزی کرده‌ایم.
اولین اولویت ما حضور مقتدرانه در مسابقات قهرمانی آسیا به میزبانی ژاپن
است که بتوانیم امتیازات لازم را به دست بیاوریم. اولویت دوم حضور کیفی‌تر
در المپیک نسبت به دوره گذشته است. اولویت سوم و اصلی نیز حضور موفق در
بازی‌های آسیایی 2018 اندونزی است.
*دوچرخه‌سواری ایران اخیراً در بخش‌هایی از جمله پیست به موفقیت دست یافته است. چقدر در زیرساخت‌های این ماده به سمت پیشرفت حرکت کرده‌ایم؟
12 پیست در حال احداث داشتیم که کار ساخت سه پیست در اهواز، مشهد و تبریز
به پایان رسیده و مورد بهره‌برداری و استفاده نیز قرار گرفته‌اند با این
وجود داشتن یک پیست چوبی سرپوشیده یکی از اولویت‌هاست که البته ساخت آن در
دستور کار است و امیدوارم به زودی ساخته شود.
*آیا این پیست تا پایان سال افتتاح خواهد شد؟
چون اولین پیست سرپوشیده چوبی قرار است ساخته شود، باید کمی با حساسیت عمل
کنیم. بر همین اساس نیز شرکت توسعه و تجهیز در ساخت این پیست از ما
درخواست کمک کرد که ما دو مشاور را از فدراسیون جهانی معرفی کردیم. بدون شک
اگر پیمانکاران داخلی تجربه لازم در ساخت چنین پیست‌هایی را داشتند، کار
ساخت نیز زودتر پیش می‌رفت.
*دوچرخه‌های ایران چقدر به استانداردهای جهانی نزدیک هستند؟
ما سال گذشته برای بازی‌های آسیایی بهترین دوچرخه‌ها را خریداری کردیم که
هر کدام از آنها 48 میلیون تومان آب خورد. سعی کرده‌ایم بهترین امکانات را
برای ورزشکاران فراهم کنیم تا آنها بتوانند بهترین نتایج ممکن را کسب کنند.
*در بخش‌های آموزشی و همگانی چه فعالیت‌هایی در فدراسیون دوچرخه‌سواری انجام شده است؟
در سال‌های اخیر 12 کتاب ترجمه و منتشر شده و چند کتاب دیگر نیز آماده
انتشار است. در بخش همگانی نیز توقع‌مان بر آن است که مسئولان نگاه ویژه
تری به این رشته داشته باشند. بدون شک اگر امکانات دوچرخه‌سواری توسعه پیدا
کند، علاقه‌مندان زیادی به سمت آن خواهند آمد. در مسیرهای شهری انتظار
دارم که شهرداری‌ها اقدامات موثری در این بخش انجام بدهند، هر چند که
می‌دانم مشکلات زیرساختی زیادی در این خصوص وجود دارد.
* در تورهای داخلی طی سال‌های گذشته شاهد برخی مشکلات امنیتی در تامین جان
ورزشکاران بودیم. این مسئله تا چه زمانی قرار است ادامه داشته باشد؟
ما نیاز داریم که مسائل امنیتی را نیز که بخشی از آن مربوط به ورزشکاران
می‌شود به آنها آموزش بدهیم. متاسفانه به دلیل عدم امنیتی که در جاده‌های
کشور وجود دارد، گاهی اوقات تصادف‌هایی رخ داده و حتی چندین ورزشکار به
رحمت خدا رفته‌اند. حتی در تمرینات نیز این مسائل وجود دارد. نمی‌شود
ورزشکار برای حضور در مسابقه‌ای که 180 کیلومتر است در یک مسیر 10،20
کیلومتری تمرین کند. این موضوع نه تنها دوچرخه‌سوار را خسته می‌کند، بلکه
مخاطرات زیادی را نیز به میان می‌آورد.
*پیترمان، مربی آلمانی در آستانه سرمربیگری تیم جاده ایران بود اما در نهایت توافق صورت نگرفت. دلیل این مسئله چه بود؟
پیترمان می‌گفت که او را براساس قوانین کشورش بیمه کنیم. این مربی همچنین
درخواست داشت که پولش به صورت یورو پرداخت شود. ما به پیترمان اعلام کردیم
که براساس قوانین کشور ایران قراردادش را امضا می‌کنیم و در این باره با
قاطعیت صحبت کردیم، ضمن اینکه هدف ما بستن قرارداد با این مربی به صورت
مرحله‌ای بود تا هر وقت احساس کنیم که کم‌کاری می‌کند، در هنگام فسخ
قرارداد خیلی ضرر نکنیم. شرط بعدی ما پرداخت حقوق او به صورت دلار و هر سه
ماه یک بار بود تا این پول به صورت ضمانت پیش ما بماند.
*پس این موضوع که گفته می‌شود او از امکانات ناراضی بوده، صحت ندارد؟
ما پیست‌های خوبی داریم و از این لحاظ هیچ مشکلی نیست. به نظرم خواسته‌های
نامعقول پیترمان باعث عدم توافق شد. او خواستار امضای قراردادی 3 ساله بود
اما ما به دنبال آن بودیم که در سه مرحله یعنی پایان مسابقات قهرمانی
آسیا، پایان مسابقات المپیک و پایان بازی‌های آسیایی 2018 قرارداد را امضا
کنیم. این مسئله بزرگترین حسنی که داشت، این بود که مدیر بعدی فدراسیون را
دچار مشکل نمی‌کرد. دوره ریاست من سال آینده تمام می‌شود و با توجه به
اینکه کارمند وزارت ورزش هستم، ممکن است به این وزارتخانه بازگردم. اگر این
اتفاق رخ بدهد، مدیر بعدی باید دستش در همکاری با مربی باز باشد.
*در بخش سرعت آیا قرار است از کادر فنی خارجی استفاده شود؟
یک مربی ایتالیایی را مد نظر داریم که هفته آینده به ایران خواهد آمد تا
مذاکراتی را داشته باشیم، ضمن اینکه در بخش پیست یک آلمانی و یک ارمنستانی
نیز اعلام آمادگی کرده‌اند.
*آیا برای بخش بانوان نیز از مربی خارجی استفاده خواهد شد؟
با صحبت‌هایی که با معاونت بانوان وزارت ورزش داشته‌ایم، عنوان شد که به
دنبال مربی خارجی برای این بخش باشیم تا بانوان نیز بتوانند به سطوح بالای
پیشرفت دست یابند.
تسنیم: به عنوان رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری چقدر به مسئله دوپینگ اهمیت می‌دهید؟
دوپینگ مسئله‌ای است که در همه کشورها و در همه رشته‌ها وجود دارد. سعی
می‌کنیم در همه مسابقات داخلی از افسران دوپینگ استفاده کنیم تا مشکلی پیش
نیاید. سطح اطلاع رسانی را به جایی رسانده‌ایم که دیگر هیچ ورزشکاری
نمی‌تواند مدعی شود که به دلیل عدم اطلاع، دوپینگ کرده است. خیلی جالب است
که بدانید فدراسیون جهانی دوچرخه‌سواری اعلام کرده حتی اگر یک سرنگ در کیف
یک ورزشکار پیدا شود، این مسئله مساوی با دوپینگ است و شامل محرومیت خواهد
شد. دوپینگ در حریم خصوصی افراد اتفاق می‌اُفتد و ما نمی‌توانیم به صورت
عملی جلوگیری کنیم اما باید حواس‌مان را جمع کنیم که ورزشکاری با انجام
دوپینگ به مسابقات بین‌المللی اعزام نشود. در سالی که فدراسیون را تحویل
گرفتم 18 دوپینگی داشتیم اما خوشبختانه در این سه سال روی هم رفته فقط پنج
نفر دوپینگی شده‌اند.
*پیدا شدن مواد دوپینگی نمونه همان موردی بود که چند هفته قبل موجب محرومیت یکی از دوچرخه‌سواران شد؟
بله، 12 ساعت قبل از اعزام تیم کوهستان به مسابقات قهرمانی آسیا مواد
دوپینگ را از ورزشکار مورد نظر پیدا کردیم، هر چند که خودش گفت از آن
استفاده نکرده است. این دوچرخه‌سوار حتی اعلام کرد که حاضر است یک چک 50
میلیون تومانی به عنوان ضمانت به ما بدهد تا راهی مسابقات شود اما ما زیر
بار این مسئله نرفتیم. او مدعی بود که استفاده نکرده و چک را نیز به همین
دلیل ارائه می‌کند تا اگر دوپینگش در مسابقات محرز شود، ما این چک را پاس
کنیم. هر چند که ما هرگز این مسئله را قبول نکردیم.
* ابراهیم خالقی، دبیر فدراسیون عنوان کرد که قرار است محرومیت این
دوچرخه‌سوار به فدراسیون جهانی اعلام شود، چون ممکن این فدراسیون ایران نیز
دچار محرومیت شود. آیا این صحت دارد؟
مسئله هرگز به
این شکل نیست. ما موضوع را به کمیته ضد دوپینگ ایران اطلاع می‌دهیم و آنها
مکاتبات لازم را با وادا انجام می‌دهند. مطمئن باشید هیچ‌کس در این‌گونه
موارد خودزنی نمی‌کند. ما اگر قرار بر عدم اطلاع رسانی شفاف داشتیم، موضوع
را اصلاً رسانه‌ای نمی‌کردیم و به راحتی ورزشکار را از اردو بیرون
می‌انداختیم، ضمن اینکه قرار نیست به خاطر اشتباه یک ورزشکار، یک فدراسیون
محروم شود. فدراسیون جهانی دوچرخه‌سواری محرومیت اعضایش را بر اساس دوپینگ
در رویدادهای مهم اعمال می‌کند.
*ماجرای عدم سفر شما به آمریکا نیز اخیراً حاشیه‌ساز شد؟ دلیل این مسئله چه بود؟
زمانی که دعوت‌نامه حضور در جلسه فدراسیون جهانی آمد، دو ماه فرصت داشتم
تا کارهای این سفر را انجام بدهم. نزدیک به دو هفته طول کشید تا از سفارت
آمریکا در ترکیه وقت بگیریم. زمانی که در آنجا حاضر شدم، مواردی مطرح شد که
سفارت آمریکا اعلام کرد باید بررسی شود و این مسئله 3 ماه زمان می‌برد. به
همین دلیل نیز ابراهیم خالقی، دبیر فدراسیون راهی آمریکا شد تا پیشنهادات
ما را ارائه کند.
*این پیشنهادات چه بودند؟
پیشنهاد اول برگزاری مسابقات پیشکسوتان آسیا بود که مورد قبول قرار گرفت.
پیشنهاد دوم ثبت یک روز در تقویم جهانی به عنوان روز دوچرخه سواری عمومی
بود که بررسی آن به جلسه بعدی موکول شد.
*هر رشته ورزشی با ستارگانش شناخته می‌شود. چرا در سال‌های اخیر ستاره‌ای جز محمد دانشور در دوچرخه‌سواری ظهور نکرده است؟
ما در سال‌های اخیر ورزشکاران خوبی داشته‌ایم اما نفرات باتجربه‌ای نیز
حضور دارند که کنار زدن آنها به این راحتی نیست. برای مثال حسین عسگری با
20 سال تجربه همچنان می‌درخشد و مدال طلا می‌گیرد و حتی از سوی فدراسیون
جهانی مورد توجه است. در این شرایط ظهور ستاره کمی سخت است. همچنین باید از
کم لطفی‌های آموزش و پرورش نیز گلایه کنم که نتوانستند با وجود جلساتی که
داشتیم، این رشته را وارد ورزش مدارس کنند.
دوچرخه‌سوار رشته سختی است و کسانی که می‌خواهند در آن به جایی برسند تا قرارداد باشگاهی با آنها بسته شود، باید تلاش بسیار مضاعفی داشته باشند. یک دوچرخه‌سوار برای حرفه‌ای شدن باید حداقل 6 جلسه در هفته و هر بار 120 کیلومتر تمرین کند. مسابقه المپیک به مسافت 248 کیلومتر برگزار می‌شود و بنابراین ورزشکاران باید تجربه این مسافتی را داشته باشند تا دچار مشکل نشوند. همین دانشور را که شما مثال می‌زنید، چهار ماه قبل از بازی‌های آسیایی برای مسابقات قهرمانی آسیا انتخاب نشد اما با ممارستی که داشت توانست به پیراهن تیم ملی و سپس طلای اینچئون برسد.
* از توجه رسانه ملی به دوچرخه‌سواری راضی هستید؟
برای پیشرفت باید رسانه ملی به کمک ما بیاید. زمانی که لیگ برگزار می‌شود
اما مسابقات پخش نمی‌شود، ما باید چه کار کنیم. به نظرم باید در این بخش
کمک بیشتری صورت بگیرد. بدون شک اگر مسابقات دوچرخه‌سواری از رسانه ملی پخش
شود، افراد بیشتری نیز به سمت آن گرایش پیدا خواهند کرد.
* به عنوان سوال آخر چرا از ایران هیچگاه نماینده در تورهای بزرگ دنیا از جمله توردوفرانس حضور ندارد؟
تیم‌های آسیایی آماتور و نیمه حرفه‌ای هستند و برای حضور در توردوفرانس
باید به سطح حرفه‌ای برسند. در حال حاضر فقط یک تیم در آسیا به صورت
حرفه‌ای فعالیت می‌کند که مخارج آن نیز توسط رئیس جمهور قزاقستان تامین
می‌شود. این در حالی است که از 12 عضو این تیم فقط یک نفر توانسته در
توردوفرانس حاضر شود که آن هم در برخی مواقع در لیست ذخیره‌ها قرار دارد.
در مجموع ما برای رسیدن به چنین فضایی نیاز به بنیه مالی بسیار بالایی
داریم که در حال حاضر رسیدن به ان ممکن نیست اما نباید ناامید شویم.
