گروه سیاسی مشرق - ماجرای دست دادن محمدجواد ظریف، وزیر خارجه کشورمان با آقای
پرزیدنت هنوز ابعاد مکشوف نشده‌ای دارد که هر از چند گاهی در رسانه‌ها بدان
پرداخته می‌شود. بسیاری از کارشناسان سیاسی مصافحه ظریف و اوباما را قسمتی از
پروژه نفوذ آمریکایی بعد از برجام آن‌هم در حوزه دیپلماسی قلمداد کردند و این مسئله
را نیز یکی از نقاط ضعف «دیپلماسی خنده» برمی‌شمارند.ظریف اخیراً بعد از سفر دوهفته‌ای به نیویورک به کشورمان بازگشت و در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس پاسخگوی عملکرد خود در نشست مجمع عمومی سازمان ملل و برخی از موارد دیپلماتیک بود. وزیر امور خارجه کشورمان درزمینهٔ ملاقاتی که از یک هفته قبل از سوی رسانه‌های زنجیره‌ای و خارجی پیش‌بینی‌شده بود، آن را از سوی آمریکا برنامه‌ریزی‌شده اعلام و اذعان داشت که دیپلماسی خنده، از دیپلماسی برنامه‌ریزی‌شده اوباما و آمریکا بازی‌خورده است.
در همین رابطه، نوذر شفیعی، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با اشاره به سؤال یکی از نمایندگان از ظریف در مورد دست دادن به اوباما، گفت: «مقیمی نماینده بهشهر درباره علت دست دادن ظریف با رئیس‌جمهور آمریکا پرسید و گفت که چرا شما که نماینده ملت ایران هستید، با رئیس‌جمهور آمریکا دست داده‌اید؟ که آقای ظریف در پاسخ به مقیمی توضیح داد که معمولاً رؤسای جمهور پس از سخنرانی خود، صحنه را ترک می‌کنند، اوباما هم پس از سخنرانی خود، جلسه مجمع عمومی سازمان ملل را ترک کرد. اما به نظر می‌رسد اوباما نه برای دست دادن با من بلکه برای دست دادن با روحانی برنامه‌ریزی کرده بود. پس دست دادن من با رئیس‌جمهور آمریکا اتفاق بود، اما آنها برای روبرو شدن با رئیس‌جمهور ایران برنامه داشتند که البته میسر نشد چون اوباما به‌طرف من آمد و دست داد؛ آنچه من انجام دادم رسم ادب اسلامی بود؛ مجموعاً یک دقیقه طول کشید و اوباما گفت که «در خصوص برجام زحمت زیادی کشیده شده و باید در اجرای آن کوشا باشیم.»[1]
موضوع جالب توجه در چنین مسئله‌ای این است که چطور آمریکایی‌ها در
کشور خودشان با توجه به در اختیار داشتن وسایل جاسوسی مختلف نتوانستند با وجود
برنامه‌ریزی که ظریف از آن سخن می‌گوید، رفتار حجت‌الاسلام حسن روحانی را زیر نظر
بگیرند و در راهروهای سازمان ملل سرگردان شده و به طرف تیم دیپلماتیک بدون حضور
روحانی آمده‌اند و به طور اتفاقی با ظریف ملاقات کرده اند؟ با توجه به اینکه
روحانی نیز در همان روزها مهیای سفر به ایران می‌شد و خبر دست دادن ظریف با اوباما
و بازگشت روحانی به تهران همزمان در یک روز یعنی 7 مهرماه در خروجی خبرگزاری‌های مختلف
ایرانی و خارجی قرار گرفت، آیا خطای عملیاتی آمریکایی‌ها با این درجه بالا در کشور
خودشان غیرعقلانی جلوه نمی‌کند و به نظر نمی‌رسد که در قدم دوم آمریکایی‌ها برای
دیدار اوباما و ظریف برنامه‌ریزی کرده‌اند؟ [2]
این در شرایطی است که روزنامه‌های زنجیره‌ای اصلاح‌طلب نیز با اسم رمز «دیپلماسی اتفاقی» به‌طرف مقابل پیام می‌دادند و اکثر این روزنامه‌ها چند روز مانده به سفر روحانی به نیویورک در مورد احتمال دیدار وی با اوباما سخن‌پراکنی کردند و احتمال چنین برخوردی که یکی از خط قرمزهای نظام جمهوری اسلامی است، کاملاً محرز بود. [3]
از سوی دیگر اگر محمدجواد ظریف موضوع دیدار اوباما با رئیس‌جمهور کشورمان را برنامه‌ریزی‌شده قلمداد می‌کند، چطور از دیدار خود با اوباما به‌عنوان یک اتفاق دیپلماتیک سخن می‌گوید و زیر بار اشتباه خود نمی‌رود و از ملت ایران عذرخواهی نمی‌کند؟ [4]
از همه این موارد مهم‌تر هماهنگی و بازی رسانه‌های زنجیره‌ای اصلاح‌طلب
در عملیات دیپلماتیک آمریکایی است. این رسانه‌ها چه قبل از سفر روحانی و ظریف به
نیویورک و چه بعد از پایان این سفر در مورد روابط مستقیم مقامات بالادستی دولت با
باراک اوباما خبرسازی کردند و امروز نیز در ذیل پروژه نفوذ آمریکایی به عادی‌سازی
دیدار اوباما و ظریف می‌پردازند و پاسخی شبیه به پاسخ ظریف که دور از اخلاق اسلامی
بود که با طرف مقابل سلام و برخورد درستی انجام نگیرد، به افکار عمومی می‌دهند. آیا
قبل از سفر به آمریکا و مصافحه ظریف با اوباما، وزیرخارجه کشورمان از این موارد و
احتمالاتی که در سطح وسیعی مطرح شد مطلع نبود؟ چه اینکه رئیس جمهور و تیم همراه
وی همواره در سفر به نیویورک این دیدار را تکذیب می‌‌‌کردند.[5]
به هر جهت اگر پازل‌های مربوط به این ماجرا را کنار هم بگذاریم سناریوسازی داخلی و خارجی درزمینهٔ ارتباط مستقیم با آمریکا را به‌خوبی در این موضوع می‌بینیم. همان‌طور که رسانه‌های زنجیره‌ای اصلاح‌طلب درصدد عادی جلوه دادن مصافحه ظریف و اوباما هستند، به همین میزان نیز سعی دارند رابطه ایران و آمریکا را عادی‌سازی کنند، پروژه‌ای که به نظر می‌رسد با دست دادن اوباما و ظریف کلید خورد و ابعاد دیگر آن در آینده توسط همین عناصر و عوامل عملیاتی شود.
