به گزارش مشرق، مهدی بیاتی گفت: ناخن جویدن در هر حال و از هر سنی اختلال محسوب می‌شود، حاصل اضطراب و هیجانات منفی، ترس و موضوعاتی از این قبیل در کودک است.

وی ادامه داد: در برخی مواقع کودک این رفتار را به صورت تقلیدی انجام می‌دهد؛ به عنوان مثال در مهدکودک این رفتار را مشاهده کرده و به تقلید انجام می‌دهد که در آن صورت اختلال نیست اما در غیر این صورت اختلال بوده و باید درمان شود.

بیاتی، نحوه برخورد والدین با کودک را در این رابطه بسیار تأثیرگذار دانست و اظهار کرد: زمانی که والدین برای تنبیه، کودک خود را در اتاقی تنها می‌گذارند و به وی می‌گویند 5 تا 10 دقیقه به کار خود فکر کن؛ شاید در ظاهر رفتار صحیحی به نظر آید اما با این کار کودک دچار ترس، اضطراب، هیجانات منفی و غیره می‌شود و می‌تواند عامل مؤثری در روی‌آوردن کودک به ناخن جویدن باشد.

وی ادامه داد: همچنین رفتار‌هایی از قبیل طرد کودک و یا مجبور کردن وی به خواندن قرآن و یا آواز در جمع و غیره نیز باعث استرس و اضطراب در کودک می‌شود بدین ترتیب این رفتارها در ناخن جویدن وی مؤثر است.

بیاتی در ارتباط با برخی از رفتارهای والدین برای ترک این موضوع توسط کودک مانند لاک تلخ زدن و غیره نیز گفت: متأسفانه بسیاری از والدین گمان می‌کنند با اقداماتی از قبیل استفاده از لاک تلخ می‌توانند این رفتار را در کودک از بین ببرند در حالی که این تنها باعث ماندگاری این رفتار در کودک می‌شود.

وی ادامه داد: اگر کودک بخاطر زدن لاک تلخ دیگر ناخن خود را نخورد، در آینده دچار مشکلاتی مثل لکنت و غیره می‌شود، در واقع با این رفتار کودک نه تنها درمان نمی‌شود بلکه تنها این اختلال به اختلالی دیگر تبدیل می‌شود.

بیاتی همچنین در باره راه‌حل این اختلال گفت: زمانی که کودک شروع به جویدن ناخن‌های خود می‌کند خانواده باید به دقت تشخیص دهند که وی در چه شرایطی است؟ به عبارتی زمان انجام این کار از سوی کودک را تشخیص دهند و سعی کنند فضا را به ‌گونه‌ای ایجاد کنند که کودک کمتر در شرایط جویدن ناخن قرار گیرد.

این روانشناس در پایان گفت: هیچگاه به طور مستقیم به کودک خود نگویید ناخن خود را نخور؛ بلکه سعی کنیم در چنین شرایطی حواس او را پرت کرده و یا با غذا دادن مانع انجام این کار از سوی کودک شویم.