به گزارش مشرق، خبرگزاری رویترز ساعاتی پس از اعلام خبر آزادی 4 زندانی آمریکایی و روانه شدن آنها به سمت سوئیس، در گزارشی به جزئیات تحرکات دیپلماتیک منتهی به آزادی آنان پرداخت.
در ابتدای این گزارش آمده که «یک ماه پیش، روز پیش از اعمال تحریم‌های جدید ایران (به دلیل شلیک موشک عماد)، جواد ظریف وزیر خارجه ایران به وزیر خارجه آمریکا هشدار داد که این کار می‌تواند مذاکرات سری تبادل زندانیان که طرفین چندین ماه بود درگیرش بودند را، از مسیر خود خارج کند.»
در ادامه آمده است که «کری و دیگر مشاوران ارشد اوباما که برای گذراندن تعطیلات به هاوایی رفته بود، یک سری کنفرانس تلفنی با هم برقرار کردند و به این نتیجه رسیدند که نمی‌توان بر سر آزادی آمریکایی‌ها، ریسک کرد.»
آنگونه که دو منبع آگاه رویترز گفته‌اند «مقامات کابینه اوباما در آخرین لحظه به این نتیجه می‌رسند که اعمال بسته تحریمی جدید را به تأخیر بیاندازند.»
یک منبع دولتی آمریکایی و منابعی در کنگره در خصوص جزئیات این داستان گفته‌اند: «روز 29 دسامبر (8 دی ماه) جان کری به ظریف اطلاع می‌دهد که ایالات‌متحده قصد دارد تحریم‌های جدید به خاطر شلیک آزمایشی یک موشک بر ایران اعمال کند؛ شلیکی که بنظر می‌رسید تحریم‌های سازمان ملل را نقض کرده بود.»
ظریف هم در پاسخ می‌گوید که اگر این تحریم‌های جدید اجرایی شود، مبادله زندانیان دیگر منتفی خواهد شد.
جان کری همان شب تلفنی با وزیر خزانه‌داری آمریکا یعنی «جک لو» و یک مقام دیگر کاخ سفید (که هویتش مشخص نیست) صحبت می‌کند و تصمیم بر آن می‌شود که اعلامیه اجرای تحریم‌های جدید، فعلاً قرائت نشود. رویترز در اینجا می‌نویسد «نقش اوباما در این میان مشخص نیست.»
منابع رویترز گفته‌اند که در این میان یک خطای ناشی از بوروکراسی اداری آمریکا، کار جان کری و جک لو را خراب می‌کند. خبر تصمیم این دو وزیر برای معلق نگاه داشتن تحریم‌ها به زیردست‌هایشان نمی‌رسد و مقامات وزارت خارجه به خاطر همین بی‌اطلاعی، نمایندگان و سناتورهای آمریکایی را از قریب‌الوقوع بودن اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران آگاه می‌کنند. آنها حتی یک کپی از پیش‌نویس قانون تحریم‌های جدید را که وزارت خزانه‌داری تهیه کرده بوده، به اهالی کنگره نشان می‌دهند.
پس از رسیدن خبر به جان کری، مقامات وزارت خارجه به ناگاه به کارکنان اداری کنگره خبر می‌دهند که «اعمال تحریم‌ها چند ساعت به تأخیر افتاده است.» فردای آن روز هم وزارت خارجه آمریکا با ارسال یک نامه الکترونیک اعلام می‌کند که اجرای تحریم‌ها «به خاطر فعالیت‌های دیپلماتیک که در راستای منافع امنیتی آمریکاست» به تأخیر افتاده است.
در ابتدای این گزارش آمده که «یک ماه پیش، روز پیش از اعمال تحریم‌های جدید ایران (به دلیل شلیک موشک عماد)، جواد ظریف وزیر خارجه ایران به وزیر خارجه آمریکا هشدار داد که این کار می‌تواند مذاکرات سری تبادل زندانیان که طرفین چندین ماه بود درگیرش بودند را، از مسیر خود خارج کند.»
در ادامه آمده است که «کری و دیگر مشاوران ارشد اوباما که برای گذراندن تعطیلات به هاوایی رفته بود، یک سری کنفرانس تلفنی با هم برقرار کردند و به این نتیجه رسیدند که نمی‌توان بر سر آزادی آمریکایی‌ها، ریسک کرد.»
آنگونه که دو منبع آگاه رویترز گفته‌اند «مقامات کابینه اوباما در آخرین لحظه به این نتیجه می‌رسند که اعمال بسته تحریمی جدید را به تأخیر بیاندازند.»
یک منبع دولتی آمریکایی و منابعی در کنگره در خصوص جزئیات این داستان گفته‌اند: «روز 29 دسامبر (8 دی ماه) جان کری به ظریف اطلاع می‌دهد که ایالات‌متحده قصد دارد تحریم‌های جدید به خاطر شلیک آزمایشی یک موشک بر ایران اعمال کند؛ شلیکی که بنظر می‌رسید تحریم‌های سازمان ملل را نقض کرده بود.»
ظریف هم در پاسخ می‌گوید که اگر این تحریم‌های جدید اجرایی شود، مبادله زندانیان دیگر منتفی خواهد شد.
جان کری همان شب تلفنی با وزیر خزانه‌داری آمریکا یعنی «جک لو» و یک مقام دیگر کاخ سفید (که هویتش مشخص نیست) صحبت می‌کند و تصمیم بر آن می‌شود که اعلامیه اجرای تحریم‌های جدید، فعلاً قرائت نشود. رویترز در اینجا می‌نویسد «نقش اوباما در این میان مشخص نیست.»
منابع رویترز گفته‌اند که در این میان یک خطای ناشی از بوروکراسی اداری آمریکا، کار جان کری و جک لو را خراب می‌کند. خبر تصمیم این دو وزیر برای معلق نگاه داشتن تحریم‌ها به زیردست‌هایشان نمی‌رسد و مقامات وزارت خارجه به خاطر همین بی‌اطلاعی، نمایندگان و سناتورهای آمریکایی را از قریب‌الوقوع بودن اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران آگاه می‌کنند. آنها حتی یک کپی از پیش‌نویس قانون تحریم‌های جدید را که وزارت خزانه‌داری تهیه کرده بوده، به اهالی کنگره نشان می‌دهند.
پس از رسیدن خبر به جان کری، مقامات وزارت خارجه به ناگاه به کارکنان اداری کنگره خبر می‌دهند که «اعمال تحریم‌ها چند ساعت به تأخیر افتاده است.» فردای آن روز هم وزارت خارجه آمریکا با ارسال یک نامه الکترونیک اعلام می‌کند که اجرای تحریم‌ها «به خاطر فعالیت‌های دیپلماتیک که در راستای منافع امنیتی آمریکاست» به تأخیر افتاده است.
