به گزارش مشرق،
در روایات برای روز پنج‌شنبه مستحبات بسیاری ذکر شده است؛ مانند روزه
گرفتن در اولین پنج‌شنبه دهه اول و دهه آخر هر ماه، خواندن هزار مرتبه سوره
قدر، خواندن سوره دهر در نماز صبح روزهای پنج‌شنبه، خواندن سوره مائده،
زیارت قبور، هزار مرتبه صلوات بر پیامبر، استغفار و....[1]از
جمله اعمال مستحب در این روز، دو نماز است. یکی برای کسب ثواب و غفران
الهی، و دیگری علاوه بر درک ثواب، رسیدن به حاجت است. این دو نماز
عبارت‌اند از:
1.
پیامبر اسلام(ص) فرمود: «هر کس در روز پنج‌شنبه بین نماز ظهر و عصر دو
رکعت نماز بخواند که در رکعت اول 100 مرتبه حمد و 100 مرتبه آیه الکرسی، و
در رکعت دوم 100 مرتبه حمد و 100 مرتبه سوره توحید، و در پایان نماز 100
مرتبه استغفار کند و 100 مرتبه صلوات بر پیامبر(ص) بفرستد، قبل از این‌که
از جایش بلند شود بی‌گمان خداوند او را می‌آمرزد و گناهانش را می‌بخشد».[2]
2.
از امام صادق(ع) نقل شده است: «کسی که حاجت و درخواستی از پروردگار بزرگ
دارد، در روز پنج‌شنبه هنگامی که روز بالا آمد، غسل نماید، سپس چهار رکعت
نماز بخواند که در هر رکعت یک مرتبه سوره حمد و 20 مرتبه سوره قدر، و
هنگامی که چهار رکعت نماز به پایان رسید 100 مرتبه بگوید: «اللَّهُمَّ
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ»، سپس دست‌ها را به سوی آسمان بالا
ببرد و 10مرتبه بگوید: «یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ ...». بعد انگشت سبابه را
حرکت داده 10 مرتبه، بلکه به مقداری که نفس تمام شود بگوید: «یا ربّ». پس
از آن دست‌ها را تا مقابل صورت بالا بیاورد و 10 مرتبه بگوید:« یَا اللَّهُ
یَا اللَّهُ...»، و بعد بگوید: «یَا اللَّهُ یَا أَفْضَلَ مَنْ رُجِیَ وَ
یَا خَیْرَ مَنْ دُعِیَ وَ یَا أَجْوَدَ مَنْ أَعْطَى وَ یَا أَکْرَمَ مَنْ
سُئِلَ یَا مَنْ لَا یَعِزُّ عَلَیْهِ مَا فَعَلَهُ یَا مَنْ حَیْثُ مَا
دُعِیَ أَجَابَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِکَ وَ
عَزَائِمَ مَغْفِرَتِکَ وَ بِأَسْمَائِکَ الْعِظَامِ وَ بِکُلِّ اسْمٍ لَکَ
عَظِیمٌ وَ أَسْأَلُکَ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ وَ بِفَضْلِکَ الْعَظِیمِ وَ
أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی إِذَا دُعِیتَ بِهِ أَجَبْتَ وَ إِذَا
سُئِلْتَ بِهِ أَعْطَیْتَ وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الْعَظِیمِ
دَیَّانِ یَوْمِ الدِّینِ مُحْیِی الْعِظَامِ وَ هِیَ رَمِیمٌ وَ
أَسْأَلُکَ بِأَنَّکَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَنْ تُصَلِّیَ
عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُیَسِّرَ لِی أَمْرِی وَ لَا
تُعَسِّرَ عَلَیَّ وَ تُسَهِّلَ لِی مَطْلَبَ رِزْقِی مِنْ فَضْلِکَ
الْوَاسِعِ یَا قَاضِیَ الْحَاجَاتِ یَا قَدِیراً عَلَى مَا لَا یَقْدِرُ
عَلَیْهِ غَیْرُکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ أَکْرَمَ
الْأَکْرَمِین».[3] ان شاء الله پروردگار او را حاجت روا خواهد کرد.
پی‌نوشت‌ها:
[1] . طوسى، محمد بن حسن، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، ج 1، ص 256 - 258، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، 1411ق.
[2] . همان، ص 256.
[3] . همان، ص 258 – 259.
