نظام از تکثر نمی‌ترسد

به گزارش بصیرت ،عضومجمع تشخیص مصلحت نظام  در ادامه با تأکید بر اصل پذیرش حضور آراء مختلف در تبلیغات انتخاباتی، گفت: از اول انقلاب تنوع و کثرت سیاسی را قبول کردیم. این تنوع را حضرت آقا نیز بر آن صحه می گذارد. البته این تکثر ویژگی هایی دارد. این تنوع باید در چارچوب اصول شناخته شده نظام باشد.

همانطور که حضرت آقا منظور خودشان از مشارکت کسانی که نظام را قبول ندارند، مشارکت در رأی دادن عنوان کرده اند نه حضور در مراکز حساس تصمیم گیری کشور. رئیس جمهور یا رئیس مجلس با وجود اختلاف سلائق باید از افراد وفادار به نظام باشند.

ممکن است در سیاست های اقتصادی یا خارجی و.. اختلاف در روش باشد اما در اصل نظام نباید اختلافی داشته باشند. به عبارتی نباید راه تسلط کافران بر مسلمانان را هموار کنند (قاعده نفی سبیل). گروه های سیاسی به طور طبیعی بوجود آمده است و یک چیز مصنوعی و القائی نبوده است. مشرب های سیاسی از همان اول انقلاب وجود داشته است.

حتی در حزب جمهوری اسلامی که از یاران وفادار به نظام بوده اند شاهد فراکسیون‌بندی و تنوع بوده ایم. یا مثال دیگر آن، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی است که ردیه ای بر آن سازمان انحرافی و التقاطی مجاهدین خلق بود. علت آن در تفاسیر متفاوت درباره موضوعات مختلف از جمله قضیه ملی شدن صنعت نفت بود. یا اینکه برای دکتر شریعتی بزرگداشت برگزار شود یا نشود. این تنوع اشکالی ایجاد نمی کند بر فرض اینکه ته همه این بحث‌ها وفاداری به انقلاب و اسلام و ایران است. این ویژگی را گاهی اوقات حضرت آقا به عنوان "خودی ها" یا همان وفادار به نظام از آنها یاد می کند.

بنابراین نظام از تکثر نمی ترسد بلکه کسانی از این فرصت مشروعیت بخش نظام سوء استفاده کرده و به نظام ضربه زده اند. مثال آن سران فتنه بودند که در بین راه با ضدانقلاب پیوند خوردند. اینجا دیگر رقابت مشروع نیست بلکه پیوند بین داخل و خارج ضد انقلاب بود و این پذیرفتنی نیست. به تعبیر حضرت آقا کدام کشور اجازه می دهد که اپوزیسیون با استفاده از امکانات نظام، نظام حاکم را از بین ببرد؟ اگر چنین اتفاقی بیافتد شخص یا گروه هنجارشکن مترود خواهند شد. بنابراین رقابت بین اصولگرا و اصلاح طلب پذیرفتنی است. همچنان که تعداد تأیید صلاحیت شده های اصلاح طلب ۵/۲ برابر تعداد نمایندگان مجلس است.

وی در ادامه به جوسازی ها در مورد رد صلاحیت شده‌ها پرداخت و گفت: علت رد صلاحیت ها و جوسازی برخی از اصلاح طلبان در این زمینه، کسانی هستند که اصل انقلاب را قبول نداشته و یا دستشان به فتنه ۸۸ آلوده است. نظام به چنین کسانی می گوید از آنجا که خاستگاه فتنه جبهه اصلاحات بود و لزوماً هر اصلاح طلبی فتنه گر نیست و یک عده فتنه‌گر آشکار بودند و عده ای دیگر متهم هستند که در کنار آنها بودند اما از آن‌ها فاصله نگرفتند پس در نگاه نخست باید همه آن‌ها را متهم دانست. زیرا همین کسانی که سکوت کردند در فرصت مناسب ممکن است در زمین ضد انقلاب بازی کنند.

حرف نظام این است که موضع خود را روشن کنند و نظام ساده لوح نیست که به هر کسی اجازه دهد وارد مراکز حساس تصمیم گیری شود. از اینجاست که دفاع از شورای نگهبان واجب است. شورای نگهبان دروازه‌بان اصلی نظام برای گل نخوردن از دشمن است. این جایگاه شناخته شده ای برای همه دنیا است. همه دنیا پذیرفته اند که چنین نهادی برای جلوگیری از غیر وجود داشته باشد. حتی در غرب نیز یک مسلمان با پذیرش کامل نظام لائیک غرب، حق نمایندگی مجلس را دارد.

احتمال وقوع فتنه همیشه وجود دارد

دکتر صفار هرندی در ادامه سخنان خود به نکته مهم دیگری در مورد انتخابات آینده اشاره کرد و گفت: نکته سوم: فتنه اکبر چیست؟ آیا هر وقت به انتخاباتی نزدیک می شویم باید منتظر فتنه ای باشیم؟ به یک معنا بله. اینجاست که بحث نفوذ برجسته می شود.

انواع نفوذ(نظامی، امنیتی و...) در گذشته جواب نداده است و دشمن امروز به نوع دیگری از نفوذ روی آورده است و آن استفاده از فرصت دموکراسی است. یعنی به صحنه آمدن مردم و نفوذ دادن عناصر نامطلوب به داخل نظام است که در نهایت به کودتا یا انقلاب‌های سفید، مخملی و.. منجر شود.

دشمن در حال حاضر به دنبال چنین فرصتی است. بنابراین دستگاه‌های نظارتی و اطلاعاتی و مردم باید هوشیار باشند. این حیله برای افراد ضدانقلاب خارج نشین محتمل تر است اما برای آن گروه جاه طلب داخلی و فرصت طلب که انتخابات را برای چنگ اندازی به مسئولیت ها فرض کرده است و در انتخابات ۸۸ به فتنه مشهور است،  رویکرد متفاوتی با گروه اول خواهد داشت. زیرا تجربه کردند که همبستگی بین داخل و خارج یا کشاندن مردم به کف خیابان نمی تواند کارایی داشته باشد.

آنها در انتخابات ۸۸ فکر کردند با خروج آنها از حاکمیت، نظام فرو خواهد پاشید ولی مشاهده کردند که چنین چیزی اتفاق نیفتاد. بنابراین در حال حاضر همان کسانی که طبل خروج از نظام را برای منزوی کردن نظام می زدند الان در حال برگشتن هستند و شعارشان اینست که باید در انتخابات شرکت کرد و این موضوع را به دوستان بیرونی خود نیز گوشزد می کنند. برای همین است که الان نقششان را در فتنه انکار می کنند.

پذیرش تنوع در کنار افزایش وحدت درون جبهه اصولگرایی

دکتر صفار هرندی در ادامه، بحث خود را با سوالی ادامه داد و گفت: آرایش جریانات سیاسی امروز چگونه است؟

وی گفت: جبهه اصلاحات بعد از فتنه تا حدود زیادی مشروعیت خود را از دست داده بود. این جریان مدیون رهبری انقلاب است. زیرا هر وقت افرادی پیشنهاد حذف کامل سران این جبهه را می دادند حضرت آقا با این قضیه مخالفت می کردند و با حذف این جبهه و عدم تنوع سلائق مخالف بودند و توصیه ایشان این بود که مردم به مرور آگاه شوند که برخی از اعضای این گروه چه خیانتی به ملت و نظام کرده اند.

بنابراین اصلاحات بعد از این قضایا چاره ای جز برگشتن به داخل نظام نداشته است. این جبهه برای مشروعیت بخشی دوباره خود واسطه تراشی می کند یا میانجی پیدا می کند. میانجی در اینجا به این معنا است که چون خود نمی تواند به میدان وارد شود کسی دیگر را بجای خود وارد میدان می کند.

در انتخابات ۹۲ جبهه اصلاحات پشت دولت آقای روحانی جای گرفتند. با وجود تفاوت سازمانی جریان آقای روحانی با جبهه اصلاح طلبان، مشرب و روش ایشان به اصلاح طلبان نزدیک بود. همین که کسی با مشرب آنها و مشروع از داخل نظام معرفی شد، آن فرصتی بود برای آنها. ورود آنها به نظام از این طریق میسر شد.

آیا همیشه اینطور خواهد بود؟ این پرسشی بود که به هنگام نزدیک شدن انتخابات بین اعضای اصلاح طلب اتفاق افتاده است. گروه تندروی آنها به مستقل بودن اصرار ورزیده اما گروه عاقل‌تر آنها روند فعلی را مناسب تر می دانند.

جریان اعتدال نیز به این نتیجه رسیده که مدیون بودن و تمسک جستن به این و آن نمی تواند آینده خوبی برای آنها داشته باشد. این کنایه ها از افراد مختلف و مشهور بارها تکرار شده است که آقای روحانی نباید فراموش کند که چه کسانی ایشان را در انتخابات حمایت کرده است. ا

ز اینجاست که آقای روحانی حزب اعتدال و توسعه را بوجود آورده و به تقویت آن پرداخته است. خوشبختانه این اتحاد در جمع اصولگرایان با جلسات متعدد در حال نتیجه دادن است. اگر یک جریان در این زمینه هماهنگ تر عمل کند نتیجه بهتری خواهد داشت. در نهایت باید به فرمایشات مقام معظم رهبری اشاره کرد، که فرمودند: اگر اصل بر قبول نکردن مخالف بود برای پیامبر(ص) نیز جز ۷ یا ۸ نفر پیرو بوجود نمی‌آمد. بنابراین تحمل نظرات مخالف اشکالی نداشته و تنوع پذیرفتنی است اما همه باید به اصل نظام پایبند باشند و این خط قرمز نظام است.