به گزارش مشرق، حنیف عمرانزاده در فضای مجازی استقلالیها را به ورزشگاه دعوت میکند، نوازی مصاحبه میکند و تاکید دارد که اگر استقلالیها قهرمانی میخواهند، باید به ورزشگاه بیایند. سیروس دین محمدی در مواجه با پرسشهایی از این دست، دلگیرانه میپرسد که آیا استقلال اصلا هوادار هم دارد؟
اینها را باید دعوتنامههایی بی نام دانست برای هواداران استقلال که نسبت به پرسپولیس کمتر از تیمشان حمایت می کنند. انگار دو سه سالی هست تیمشان را دوست ندارند تیمی که صدرنشین لیگ هم هست و البته احتمالا این هفته فاصلهاش را با رقبا بیشتر هم خواهد کرد.
با این وجود مردم انگار این تیم را دوست ندارند، شاید چون ستارههایش کم هستند اینجا دیگر نه از فرهاد مجیدی خبری هست نه نکونام، نه آندو، نه جانوآریو، نه برهانی و نه منتظری و کرار و...
حمایت پرسپولیسی ها اما نشان میدهد که اگر فقط مربی و تاکتیکها هم ستاره گونه باشد همان کافی است اما استقلالی ها کادر فنی خود را هم ستاره نمی دانند نه اینکه با مظلومی مشکل داشته باشند نه، موضوع چیز دیگری است.
مسئله اینجاست که هواداران با این جنس فوتبال دیگر قانع نمیشوند. آنها هر شب بازیهای لیگ برتر جزیره را میبینند و لالیگا و بارسلونا و رئال مادرید را میبینند و دیگر فوتبال «ندو» با زرنگبازی را نمیپسندند.
اینها همانها هستند که تیم امیر قلعهنویی را هم دوست نداشتند چون تیمشان مدرن فوتبال بازی نمیکرد، چون تیم شان مدرن فوتبال بازی نمیکند. در واقع استقلال باید به دنبال فلسفه جدیدی باشد چون هواداران فوتبال سلیقهشان خیلی بالا رفته و به سادگی قانع نمی شوند. آنها فوتبال تیم کی روش را با استراتژی هایی از چند ماه قبل مشخص می بینند، آنها فوتبال سریع و هجومی تیم برانکو را می بینند. تیکی تاکای گل محمدی را هم می پسندند.
در واقع این دعوت نامههای بینام که مربیان و بازیکنان استقلال برای مردم میفرستند هواداران را به ورزشگاهها نمیکشاند بلکه فوتبال بهتر است که آنها را مجاب میکند به استادیومها بیایند، اگر تیم پرویز مظلومی هم چنین کند، مردم میآیند اما چند سالی هست که استقلال فوتبال مدرن و سریعایی به نمایش نمیگذارد.
آن روزها مظلومی هنکه را کنار خود داشت و تیمش فوتبال مدرن و منظمی بازی میکرد. امروز البته استقلال بد بازی نمی کند، نتیجه هم می گیرد اما قانع کننده نیست، جذاب نیست.
با این دعوت نامه ها و گلایه ها هم کسی به ورزشگاه نمی آید. باید برای مردم بازی کرد تا آنها بیایند نه برای افتخار شخصی و کارنامه و اگر برای مردم فوتبال را تنظیم کنی بسیاری از تعویضهایت متفاوت است و نوع فوتبالت جذاب و تماشاگر پسند.
اینها را باید دعوتنامههایی بی نام دانست برای هواداران استقلال که نسبت به پرسپولیس کمتر از تیمشان حمایت می کنند. انگار دو سه سالی هست تیمشان را دوست ندارند تیمی که صدرنشین لیگ هم هست و البته احتمالا این هفته فاصلهاش را با رقبا بیشتر هم خواهد کرد.
با این وجود مردم انگار این تیم را دوست ندارند، شاید چون ستارههایش کم هستند اینجا دیگر نه از فرهاد مجیدی خبری هست نه نکونام، نه آندو، نه جانوآریو، نه برهانی و نه منتظری و کرار و...
حمایت پرسپولیسی ها اما نشان میدهد که اگر فقط مربی و تاکتیکها هم ستاره گونه باشد همان کافی است اما استقلالی ها کادر فنی خود را هم ستاره نمی دانند نه اینکه با مظلومی مشکل داشته باشند نه، موضوع چیز دیگری است.
مسئله اینجاست که هواداران با این جنس فوتبال دیگر قانع نمیشوند. آنها هر شب بازیهای لیگ برتر جزیره را میبینند و لالیگا و بارسلونا و رئال مادرید را میبینند و دیگر فوتبال «ندو» با زرنگبازی را نمیپسندند.
اینها همانها هستند که تیم امیر قلعهنویی را هم دوست نداشتند چون تیمشان مدرن فوتبال بازی نمیکرد، چون تیم شان مدرن فوتبال بازی نمیکند. در واقع استقلال باید به دنبال فلسفه جدیدی باشد چون هواداران فوتبال سلیقهشان خیلی بالا رفته و به سادگی قانع نمی شوند. آنها فوتبال تیم کی روش را با استراتژی هایی از چند ماه قبل مشخص می بینند، آنها فوتبال سریع و هجومی تیم برانکو را می بینند. تیکی تاکای گل محمدی را هم می پسندند.
در واقع این دعوت نامههای بینام که مربیان و بازیکنان استقلال برای مردم میفرستند هواداران را به ورزشگاهها نمیکشاند بلکه فوتبال بهتر است که آنها را مجاب میکند به استادیومها بیایند، اگر تیم پرویز مظلومی هم چنین کند، مردم میآیند اما چند سالی هست که استقلال فوتبال مدرن و سریعایی به نمایش نمیگذارد.
آن روزها مظلومی هنکه را کنار خود داشت و تیمش فوتبال مدرن و منظمی بازی میکرد. امروز البته استقلال بد بازی نمی کند، نتیجه هم می گیرد اما قانع کننده نیست، جذاب نیست.
با این دعوت نامه ها و گلایه ها هم کسی به ورزشگاه نمی آید. باید برای مردم بازی کرد تا آنها بیایند نه برای افتخار شخصی و کارنامه و اگر برای مردم فوتبال را تنظیم کنی بسیاری از تعویضهایت متفاوت است و نوع فوتبالت جذاب و تماشاگر پسند.