به گزارش مشرق، نیمه دوم بهمن 94 بود که کاروان چند ده نفری باشگاه قطری لخویا برای انجام دیدار پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا برابر نفت به تهران آمد. در آن روزها ادعاهای سعودی‌ها علیه ایران در اوج خود بود و بحث بر سر برگزاری دیدار نمایندگان ایران و عربستان در کشوری ثالث در جریان بود، قطری‌ها هم با عربستانی‌ها هم‌نوا شده بودند و از نبود امنیت کافی در ایران می‌گفتند. در همین فضا باشگاه قطری به ایران آمد تا ایرانی‌ها – که حالا بیش از پیش زیر ذره‌بین برخواهان بودند – در بوته آزمایش گذاشته شوند.
ایرانی‌ها همیشه به مهمان‌نوازی معروف بوده‌اند و هیچگاه میربانی مطلوب از مهمان دغدغه فکری برایشان نبوده چون این موضوع برایشان به عنوان یک اصل، از قبل پذیرفته شده است. با این حال رفتارها و سخنان طرف‌های عرب‌زبان باعث شده بود که حساسیت‌ها نسبت به شیوه میزبانی ایران از تیم قطری بالا برود. چه این که لخویا نخستین تیم عربی بود که پس از ادعاهای سعودی‌ها به ایران می‌آمد و پذیرایی شایسته از این تیم می‌توانست تاثیر زیادی در برخوردها و سخنان بعدی داشته باشد.
این یک طرف ماجرا بود اما طرف دیگر در ایران جریان داشت و آن تدارک میزبانی از تیم قطری بود؛ اقدامی که همان زمان نیز انتقاد بسیاری از کارشناسان را به همراه داشت. مسئولان باشگاه نفت ایران در پذیرایی از مهمان قطری کار را تا حد تکلف بالا بردند و آنقدر تشریفات کار را زیاد کردند که مهمان‌نوازی به مهمان‌پرستی نزدیک شد.
به عنوان نمونه رفتن مدیرعامل باشگاه نفت به هتل محل اقامت قطری‌ها و استقبال از مسئولان این باشگاه در ورودی هتل با هیچ منطق و عرفی سازگار نبود. همچنین رفتارهایی از این دست که در آن ایام بسیار رخ داد. با این حال طرف قطری نه تنها از این مسائل به نیکی یاد نکرده بلکه مسئولان باشگاه در اظهارنظرهایی عجیب ولی قابل انتظار، اقدامات نفتی‌ها را "نمایشی برای سندسازی" و "ظاهرسازی" دانسته‌اند. آنها گفته‌اند که ایرانی‌ها خیلی کارها برای ما کردند اما در هر جا و هر زمان از ما و کارهای خود عکس و فیلم می‌گرفتند تا سندسازی کنند.
می‌شد از قبل منتظر چنین اظهارنظرهایی بود چون طرف عربی – عربستان سعودی، قطر و امارات – نشان داده‌اند که خیرخواه ایران نیستند و از هر فرصتی برای ضربه زدن به آن استفاده می‌کنند. در چنین فضایی ایران بیشتر به عقلانیت نیاز دارد تا بتواند هجمه‌ها علیه خود را دفع کند و نباید با رفتارهای نسنجیده، احساسی و دور از شان، جایگاه ایران را در اذهان عمومی جهان با خدشه روبه‌رو کنیم.
از قدیم گفته‌اند که "خوبی چو از حد بگذرد، نادان خیال بد کند." و این حکایت این روزهای فوتبال ایران برابر سیل هجمه‌های سعودی و قطری‌هاست.
ایرانی‌ها همیشه به مهمان‌نوازی معروف بوده‌اند و هیچگاه میربانی مطلوب از مهمان دغدغه فکری برایشان نبوده چون این موضوع برایشان به عنوان یک اصل، از قبل پذیرفته شده است. با این حال رفتارها و سخنان طرف‌های عرب‌زبان باعث شده بود که حساسیت‌ها نسبت به شیوه میزبانی ایران از تیم قطری بالا برود. چه این که لخویا نخستین تیم عربی بود که پس از ادعاهای سعودی‌ها به ایران می‌آمد و پذیرایی شایسته از این تیم می‌توانست تاثیر زیادی در برخوردها و سخنان بعدی داشته باشد.
این یک طرف ماجرا بود اما طرف دیگر در ایران جریان داشت و آن تدارک میزبانی از تیم قطری بود؛ اقدامی که همان زمان نیز انتقاد بسیاری از کارشناسان را به همراه داشت. مسئولان باشگاه نفت ایران در پذیرایی از مهمان قطری کار را تا حد تکلف بالا بردند و آنقدر تشریفات کار را زیاد کردند که مهمان‌نوازی به مهمان‌پرستی نزدیک شد.
به عنوان نمونه رفتن مدیرعامل باشگاه نفت به هتل محل اقامت قطری‌ها و استقبال از مسئولان این باشگاه در ورودی هتل با هیچ منطق و عرفی سازگار نبود. همچنین رفتارهایی از این دست که در آن ایام بسیار رخ داد. با این حال طرف قطری نه تنها از این مسائل به نیکی یاد نکرده بلکه مسئولان باشگاه در اظهارنظرهایی عجیب ولی قابل انتظار، اقدامات نفتی‌ها را "نمایشی برای سندسازی" و "ظاهرسازی" دانسته‌اند. آنها گفته‌اند که ایرانی‌ها خیلی کارها برای ما کردند اما در هر جا و هر زمان از ما و کارهای خود عکس و فیلم می‌گرفتند تا سندسازی کنند.
می‌شد از قبل منتظر چنین اظهارنظرهایی بود چون طرف عربی – عربستان سعودی، قطر و امارات – نشان داده‌اند که خیرخواه ایران نیستند و از هر فرصتی برای ضربه زدن به آن استفاده می‌کنند. در چنین فضایی ایران بیشتر به عقلانیت نیاز دارد تا بتواند هجمه‌ها علیه خود را دفع کند و نباید با رفتارهای نسنجیده، احساسی و دور از شان، جایگاه ایران را در اذهان عمومی جهان با خدشه روبه‌رو کنیم.
از قدیم گفته‌اند که "خوبی چو از حد بگذرد، نادان خیال بد کند." و این حکایت این روزهای فوتبال ایران برابر سیل هجمه‌های سعودی و قطری‌هاست.
