چیزی که در حال شکل گیری است، واکنش میلیون ها طرفدار برنی سندرز است که گرفتار احساس طرد شدگی– نه فقط رها شدن – شده اند، در حالی که نقشه کلینتون دوستان، جشن گرفتن در کنوانسیون دمکرات ها در جولای است. تجربه سیاسی به دست آمده از سوی طرفداران سندرز که بسیاری از آنان را جوانان تشکیل می دهند، به او کمک کرد تا با انرژی و آرای خود، پیروزی های اولیه ای را در برابر کلینتون در کلرادو، اوکلاهما، میسنه سوتا، ورمونت و نیو همپشایر رقم بزنند. آنها در نوادا و ماساچوست بسیار به پیروزی نزدیک شدند و احتمالا در آیوا نیز پیروز می شوند.
شعارهای هیلاری طرفداران سندرز را به خشم آورده است. او مرتبا سندرز را به خاطر اینکه طرح هایش در زمینه بیمه های درمانی برای همگان، خرد کردن بانک های بزرگ، حداقل دستمزد 15 دلاری، مالیات بر سفته بازی وال استریت و سوخت های کربنی و خارج کردن پول های بزرگ از حوزه سیاست عمل گرایانه یا واقع گرایانه نیست، ملامت می کند. این سرکوفت های کلینتون معرف این است که چرا بسیاری از کسانی که از سندرز حمایت می کنند خواهان شکست کلینتون هستند. کلینتون نامزد وضعیت موجود است که جماعت وال استریت از تمامی نامزدهای دیگر از هر دو حزب بیشتر مدافع اوست؛ اویی که بی سر و صدا به مجموعه نظامی- صنعتی عشق می ورزد و به عنوان فردی طرفدار نظامی گری وضعیت جنگی را حفظ خواهد کرد.
رابرت ری دمکرات، وزیر کار سابق در دولت بیل کلینتون، این وضعیت را نگرشی که «حتی نباید امتحانش کنیم» توصیف می کند که در میان بسیاری از دمکرات های وحشت زده شایع است. به گفته ری این ها «دمکرات های تشکیلات هستند- لابی گرهای واشنگتن، نویسندگان سرمقاله ها، عوامل داخل سیستم، رهبران حزبی و مشارکت گران بزرگی که جوری بزرگ شده اند که از روال امور راضی باشند و با آن مشکلی نداشته باشند.» این دمکرات های شکل دهنده افکار عمومی، به مخاطبانشان می گویند که هیلاری واجد تجربه و امکان انتخاب شدن است. آنها می گویند که یا باید روی کلینتون حساب کرد یا یک نفر دیگر از جمع جمهوریخواهان دیوانه نظیر ترامپ برنده بازی خواهد شد.
هر چهار سال یک بار رهبران دمکرات ها، نامزد دمکرات ها را بر این اساس که جمهوریخواهان چقدر بد هستند تعیین می کنند. این روش برای وحشت زده و خاموش کردن طرفدارانشان طراحی می شود. هر چهار سال یکبار هر دو حزب شرکتی تر از پیش می شوند. رای دهندگان سندرز خواهان این هستند که حزب دمکرات بر این اساس تعریف شود که چقدر می تواند برای مردم مفید باشد. و این رای دهندگان سندرز ممکن است دوباره به آغوش حزب دمکرات باز نگردند.
تعداد اندک شرکت کنندگان در انتخابات مقدماتی حزب دمکرات با تعداد رای دهندگان بسیار بیشتر جمهوری خواهان به نامزدهای خودشان مقایسه شده است. تعداد پایین رای دهندگان در نوامبر، شانس های هیلاری را در یک سیستم متشکل از کالج انتخاباتی که در آن فرد برنده صاحب همه چیز می شود، پایین خواهد آورد.
بداقبالی حزب دمکرات می تواند محتمل تر شود در صورتی که سندرز در کنوانسیون دمکرات ها بدون هیچ شرطی یا بدون پذیرش برنامه سندرز از سوی هیلاری، او را تایید کند و نامزدی هیلاری مسلم شود. سال گذشته سندرز اعلام کرد که او از «نامزد دمکرات ها» حمایت خواهد کرد. مطمئنا تمام نمایندگان دمکرات ها در کنگره که از هیلاری حمایت کرده اند، هیچ شرطی را برای او تعیین نکرده اند. اتحادیه های کارگری بزرگی که از هیلاری حمایت کرده اند، به این شناخته می شوند که بدون دریافت هیچ مزایایی برای کارگران، حمایت خود را از نامزد حزب به عمل می آورند. به این ترتیب هیلاری که هیچ تعهدی به کسی نداده، باید در انتخابات برنده شود. و شما می دانید که کلینتون های بدون تعهد، معمولا عادت دارند به سوی وال استریت و نظامی گری شدید متمایل شوند.
با در نظر گرفتن اینکه پول کارزار وی از کجا می آید و او چه اندازه نسبت به رویگردانی از حلقه مشاورانش بی میل است، به هیچ روی نمی توان مطمئن بود هیلاری حتما برخی از اجزای برنامه های سندرز را در برنامه های خود خواهد گنجاند.
این وضعیت چه راهی را برای طرفداران سندرز باقی می گذارد، کسانی که هیلاری را به چشم فردی با سابقه جنگ افروزی، سوء سیاست ورزی و سازگار با سلیقه های تاراج سالاری می بینند و واقعا هیچ چیز ترقی خواهانه چندانی در او مشاهده نمی کنند (بر خلاف توصیفاتی که وی از خود دارد)؟
طرفداران پرانرژی سندرز از جمله هزاره ای ها که به طور گسترده به سندرز رای داده اند، می توانند یک جنبش مترقی جدید را شکل دهند تا سیاستی را شکل دهند که تا پیش از نوامبر دمکرات های تشکیلات را به سوی خود جذب کنند و بعد از نوامبر حکم آهنربایی با قدرت روزافزون را با هدف تصرف حزب دمکرات پیدا کنند و کار را با برنده شدن در انتخابات های محلی آغاز کنند. این روند مزایای دراز مدتی برای کشور خواهد داشت.
به کسانی که به تاریخ اشاره می کنند و به چنین جدایی بالقوه ای نظر دارند، می گویم که نگاهشان به انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری سال 2016 باشد. وقتی که مناظره های سیاسی به کسب و کار رسانه های بزرگ برای رسیدن به رتبه بندی های بالا در جذب تعداد انبوه مخاطب تبدیل می شود و زمانی که یک سلطان قمار و سازنده املاک گران قیمت، دونالد ترامپ ،در حال وارونه کردن تمام موعظه ها درباره سیاست های ریاست جمهوری است، مطمئن باشیدکه بازنده خواهید بود.
نوشته: رالف نیدر[1]
منبع:
http://www.huffingtonpost.com/ralph-nader/what-will-many-bernie-san_b_9385436.html
