به گزارش مشرق و به نقل از روزنامه السفیر، بسیاری از کشورهای عربی و پیش از همه عربستان، درهای عادی سازی روابط با اسرائیل را گشوده اند تا جایی که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل با مباهات اعلام می کند، عربستان، اسرائیل را هم پیمان خود می داند نه یک تهدید.

وقت آن رسیده است که از توهم بیرون بیاییم، بخش بزرگی از کشورهای عربی امروز به طور علنی و یا پنهانی با اسرائیل رابطه برقرار کرده اند و به همین دلیل اسرائیل که طبق گزارش مرکز آمار فلسطین 85درصد خاک فلسطین تاریخی را اشغال کرده، آسوده خاطر و خرسند است و به زودی در صدد یهودی سازی همه فلسطین برخواهد آمد.

درهای باز کشورهای عربی به روی عادی سازی روابط با اسرائیل

اکنون وقت صراحت بیان و شفاف سازی است و باید گفت که نظام های رسمی جدید در کشورهای عربی درهای خود را به روی عادی سازی روابط با اسرائیل باز گذاشته اند و این اقدام یا به هدف حمایت از خود صورت می گیرد و یا به دلیل درگیری با ایران.

ملت های عرب چه خواهند کرد؟

اما ملت های عرب مانند همیشه چیزی را تغییر نخواهند داد هر چند قلب برخی از آنها همچنان برای فلسطین که تنها مانده می تپد.

در این میان باید برخی مسائل را در ارتباط با تعدادی از کشورهای عربی مورد توجه قرار داد:

-  مصر به عنوان جلودار کشورهای عربی که در سال 1978پیمان سازش «کمپ دیوید» را با اسرائیل امضا کرد، امروز روابط بسیار خوبی با آن دارد.

مصر بر اساس همین پیمان از 38 سال پیش تا کنون به اسرائیل اجازه داد در گسترده بزرگی از صحرای سینا از سلاح استفاده کند و نوار غزه و جنبش حماس را در تنگنای بیشتری قرار داد.

و همین مصر است که امروز دو جزیره راهبردی تیران و صنافیر را به عربستان واگذار کرده است، اما آیا این تصمیم با هماهنگی قبلی با اسرائیل و آمریکا اتخاذ شده است؟

بی شک این دو جزیره در آینده روابط با اسرائیل در خلیج العقبه و گذرگاه های آبی این منطقه نقش خواهد داشت.

تعریف و تمجید نتانیاهو از دوستی عربستان

-عربستان:

«بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر اسرائیل درباره عربستان که در جهان اسلام وزنه بزرگی است، می‌گوید: عربستان، اسرائیل را همپیمان خود می داند نه یک تهدید و بسیاری از کشورهای جهان عرب امروز مانند عربستان هستند.

پیش از این موضع نتانیاهو، برخی شاخص های دیگری نیز در این خصوص نمود یافت از جمله اینکه  «ترکی الفیصل» شاهزاده سعودی مقاله ای را در روزنامه «هاآرتص» منتشرکرد و پس از آن در مصاحبه با این روزنامه بر لزوم سازش با اسرائیل تاکید کرد.

قبل از تمام این موارد، عربستان در سال 2002  میلادی در نشست سران کشورهای عربی در بیروت ابتکارعمل خود را برای عادی سازی کامل روابط با اسرائیل ارائه کرد.

در آن زمان گفته شد هدف از این ابتکار سعودی کاهش فشارهای آمریکا بر ریاض است به ویژه اینکه این فشارها پس از متهم شدن 15 سعودی به دست داشتن در عملیات تروریستی سال 2001 میلادی در نیویورک دو چندان شده بود.

قد علم کردن امیل لحود در برابر ابتکار عمل سعودی

اگر موضع قاطعانه « امیل لحود» رئیس جمهور وقت لبنان نبود، بی شک ابتکار عمل سعودی با موافقت ضمنی یاسرعرفات موجب سلب شدن حق بازگشت از فلسطینی ها  شده بود.

- سودان:
اسرائیل قبلا در آموزش نظامی عناصر شورشی جنوب سودان مشارکت داشت و جنوب این کشور از آن جدا شد و در سال های گذشته شاهد حضور گسترده تجاری ، امنیتی و سیاسی اسرائیلی ها بوده است.
در این خصوص فراموش نکنیم که «سلفا کر» رئیس جمهور سودان جنوبی در نخستین سفر خارجی خود به فلسطین اشغالی رفت و علاوه بر این سودان مانعی برای دایر شدن سفارت اسرائیل در جنوب این کشور ایجاد نکرد.

نکته قابل ملاحظه اینکه کشورهای دیگری نیز هستند که از روند کشمکش با اسرائیل خارج شده اند که عبارتند از :

اردن: 

امضای معاهده وادی عربه با اردن

موریتانی:

افتتاح سفارت در موریتانی سال 1999

تونس:

افتتاح دفتر حافظ منافع در تونس سال 1996

مغرب:

افتتاح دفتر ارتباط با مغرب سال 1994

قطر: افتتاح دفتر نمایندگی تجاری با قطر سال 1996

امارات متحده عربی:

صدور ویزا برای ورود تنیس بازان اسرائیلی به امارات و اعلام وزارت خارجه اسرائیل در سال 2015 در خصوص افتتاح نمایندگی دیپلماتیک در ابوظبی.
توجیه همه کشورهای عربی که درهای خود را به روی اسرائیل گشودند، این است که تشکیلات خودگردان فلسطین روابط کاملی را با اسرائیل برقرار کرده است.

چه کسانی امروز مقاومت می کنند؟

در این شرایط باید پرسید چه کسانی امروز مقاومت خواهند کرد؟ مقاومت جهان عرب در مقابل اسرائیل امروز به جنبش های اسلامی، حزب الله لبنان، جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس)، جنبش جهاد اسلامی وهمچنین جنبش های خلق و دموکراتیک برای آزادی فلسطین محدود می شود.

اما جنبش های مقاومت در کشورهای عربی که امروز با تروریسم صهیونیستی و تکفیری مقابله می کنند، در نشست های عربی و حتی اسلامی، «سازمان تروریستی» خوانده می شوند و ماشین های رسانه ای عربی نیز حمله علیه مقاومت را در اولویت خود قرار داده اند.

حال چه باید کرد؟

در صحنه ویران جهان عرب و آتش های شعله ور در آن، فلسطین دیگر اولویت نیست و بسیاری از کشورهای عربی درهای خود را به روی اسرائیل باز کرده و یا درصدد گشایش روابط با آن هستند و برخی کشورهای عربی هم در جنگ ها و ویرانی های داخلی غرق شده اند و دسته سوم هم نیز گزینه بی طرفی را انتخاب کرده اند.

در این شرایط سوال این است که آیا حزب الله و جنبش اسلامی و گروه های فلسطینی می توانند به تنهایی مقاومت کنند و با اسرائیل بجنگند؟ اگر بین حزب الله و اسرائیل جنگ شروع شود، نظام های جدید عربی در صف کدام طرف قرار خواهند گرفت؟

در پایان این مقاله آمده است نکته قابل ملاحظه اینکه گروه های تکفیری و تروریستی جنگ با اسرائیل را اولویت خود نمی دانند و شاید اصلا درصدد این کار نیستند.