-از برنامه های سال ۹۵ تیم ملی برایمان بگویید.

امسال در رده سنی بزرگسالان مسابقات قهرمانی آسیا را در پیش داریم که به امید خدا اردوهایمان از خرداد ماه آغاز خواهد شد.

-گزینش نفرات به چه صورت خواهد بود؟

نفرات برتر مسابقات قهرمانی کشور و مدال آوران سال گذشته در مسابقات جهانی به همراه تعدادی سانداکار جوان و باانگیزه مانند میلاد عارفی مقام، رضا سبحانی و... که دعوت شده اند، به اردو خواهند آمد. در هر وزن پس از برگزاری اولین انتخابی درون اردویی دو نفر باقی خواهند ماند که پس از برگزاری سه انتخابی بین آنها، هرکس در دو انتخابی به پیروزی برسد در تیم ملی فیکس خواهد شد. برنامه ریزی ما این است که تقریبا با هفت ورزشکار عازم مسابقات آسیایی شویم.

به هر حال این جوان‌ها روزی بازیکنان بزرگی خواهند شد و باید به خاطر داشت که قهرمانانی همانند محسن سیفی از ابتدا این نبودند. کادر فنی وقت به آنها اعتماد کرد و با دیدن زمین به پختگی کامل رسیدند. البته این قهرمانان در رویدادهای آینده حضور خواهند داشت و این مسئله به معنی جایگزینی همیشگی آنها نیست.

-به طور کلی شما از مخالفان جوانگرایی در تیم ملی هستید یا موافق؟

من به طور حتم موافقم و خودم هر کجا بتوانم چه در کادر فنی و چه در بازیکنان دست به جوانگرایی می زنم .اعتقاد دارم که جوانگرایی یکی از ارکان اصلی ورزش قهرمانی است. وقتی تیم ملی به موفقیت می رسد باید برای تکرار این موفقیت ها برنامه ریزی کرد. همیشه نمی توان به وجود چند قهرمان بسنده کرد. عوامل متعددی از جمله مصدومیت و مشکلات شخصی باعث می شود تا نیاز به یک جایگزین در تیم ملی حس شود و آنجاست که اگر از قبل با میدان دادن به بازیکنان جوان تر آنها را برای روزهای سخت آماده نکرده باشید، نمی توان موفقیت های کسب شده را تکرار کرد.

بله بسیار رضایت بخش بود. البته علی شیرآقایی قبل از این هم تجربه حضور در کادر فنی تیم های ملی را داشته است و من مترصد رسیدن فرصتی مناسب هستم تا چند گزینه دیگر هم در کادر فنی تیم های ملی استفاده کنم.

-شما به استانها یا باشگاه ها برای کشف استعدادهایی همچون اوجاقی که از باشگاهی در شهر ری رشد کرده اند، سر می زنید؟

بله من به استان های زیادی همچون سمنان، خراسان، سیستان و... برای برگزاری استاژ رفته و می روم. مسابقات سبکی را غالبا رصد میکنم که از میان آن ها توانستم استعدادهایی همچون جواد قزلسفلو رابه ووشو کشور معرفی کنم. من اولین بار بازی جواد را در یک مسابقه سبکی دیدم و با هماهنگی دکتر علی نژاد او را به اردو دعوت کردیم و توانست در همان سال طلای جوانان جهان را کسب کند. در ضمن من کلیه دیدارهای لیگ و انتخابی تیم ملی را هم با دقت می‌بینم تا حق کسی ضایع نشود.

من از زمان حضور دکتر علی نژاد در راس فدراسیون، به عنوان مدیر فنی تیم ملی فعالیت خود را آغاز کرده ام و از سال ۲۰۱۳ هم به عنوان سرمربی تیم ملی در بخش ساندا در خدمت تیم ملی بوده ام که کسب نایب قهرمانی جهان و مدال های متعدد در این مدت زمان، به اعتقاد من رضایت بخش بوده است.

-کمی به گذشته سر بزنیم و زمانی که به عنوان بازیکن روی سکو حضور می یافتید. از سخت ترین مسابقه ای که تا به حال داشتید برایمان بگویید.

در بازی با یک حریف چینی فشار خیلی زیاد و غیر قابل وصفی به من آمد که پس از سه رانده شدن مسابقه این بازی را واگذار کردم. خاطره آن مسابقه از ذهنم پاک نمی شود.

-دیدار با مسلم سالیکوف (بازیکن معروف روسیه) چطور بود؟

او بازیکن بسیار فنی و با قابلیت است ولی بازی کردن با مسلم راحت تر از آن بازیکن چینی بود  .

-بعد از رسیدن به عناوین جهانی، در مبارزه با حریفان داخلی هم استرس داشتید؟

بله من همیشه و قبل از هر بازی همان استرس و همان حال و روز اوایل ورزش قهرمانی ام را داشتم. اگر بیشتر بخواهم توضیح بدهم به نوعی تمامی حریفانم را کاملا جدی می گرفتم و هیچ گاه اجازه ندادم غرور به سراغم بیاید و خود را از پیش برنده بدانم.

- این روزها کشتی فرنگی،حمید سوریان و کسب سهمیه المپیک بحث اصلی ورزش ما شده است و کار کمی سخت و نفس گیر شده است. در طول دوران ورزشی شما چنین روزهای سخت و ناکامی های پیاپی برایتان پیش آمد؟

من ابتدا در خصوص حمید سوریان بگویم که او در این دو مسابقه به خوبی ریکاوری نشده است و همین مسئله به نظر ساده او را در کسب سهمیه ناکام گذاشته است اما سوریان در ترکیه مطمئنا سهیمه را می گیرد و باید بگیرد. او پرافتخارترین کشتی گیر فرنگی کار ماست و به خوبی می داند که باید از این آخرین فرصت استفاده لازم را ببرد.

اما در خصوص خودم هم در سال ۲۰۰۵ درانتخابی تیم ملی شکست خوردم و سوم شدم که البته در انتخابی های درون اردویی که با حضور داوران برگزار شد از سد حریفانم گذشتم و به مسابقات آسیایی اعزام شدم ولی در آنجا هم متحمل شکست شدم و دستم از مدال دور ماند.

-این آسیب دیدگی ها شما را دلسرد نمی کرد؟

نه کاملا برعکس انگیزه مرا بیشتر می کرد. وقتی زانویم را جراحی کردم بعد از ۷ ماه از عملم به مسابقات جهانی اعزام شدم و توانستم مدال طلا کسب کنم.

-هم دوره های شما همیشه از سنگینی و منحصر به فرد بودن تمرینات شما می‌گویند.

خوب من عاشق ورزش و ووشو هستم و زمانی که تمرین می کردم به هیچ چیز دیگری فکر نمی کردم.

-هنوز هم تمرین می کنید؟

بله خدا را شکر هنوز تمریناتم را دارم و آماده ام برای مبارزه با هم وزن هایم به روی سکو برویم.

-به جز مربیگری کار دیگری هم انجام می دهید؟

خوب قطعا مشکلاتی را بوجود می آورد ولی عشق و علاقه من به ورزش باعث شده که در طول این سالها با تلاش بیشتر بتوانم کارهای شخصی ام را هم پیش ببرم.

من چند سال هم مدیر فنی تیم های ملی بودم و هم بازیکن. چه در آن دوران چه امروز که سرمربی تیم ملی هستم یکی از مهمترین وظایفی که بر گردنم است مدیریت کردن تیم ملی است و یک مربی در درجه اول باید بتواند یه خوبی اوضاع و شرایط تیم و بازیکنانش را مدیریت کند.

نه. خوشبختانه ما در فدراسیون ووشو یکی از بهترین روسای فدراسیون کشور دکتر علی نژاد را داریم که برای ووشو کشور یک نعمت است و از طرف دیگر من به کارم علاقه بسیاری دارم و ترجیح می دهم تا روزی که در ورزش فعالیت دارم در زمین مسابقه و در چالش های ورزشی باشم نه مدیریتی.

قطعا تا روزی که بتوانم به همراه تیم ملی سکوهای جهانی و آسیایی را کسب کنم. امروز و به لطف زحمات دکتر علی نژاد ما در ووشو جهان به یک قدرت تبدیل شده ایم و من اگر نتوانم این موفقیت ها را حفظ و گسترش دهم باید به مسئولین فدراسیون و خانواده ووشو پاسخگو باشم.