به گزارش مشرق، بر خلافِ برخي تصورات يكسويه و منفي از محيط علمي-  فرهنگي دانشگاه‌ها، اين روزها علاوه بر بالا گرفتن تب مدرك‌گرايي، رقابت براي انتشار مقالات بيشتر و گرفتن بورس‌هاي تحصيلي چرب‌تر، دانشگاه جاي واقعيت‌هاي زيباي ديگري هم است. اگر از كنارِ بازار داغ پايان‌نامه فروشي‌ها بگذريم و كمي دقيق‌تر به جزئياتِ پيراموني دانشگاه نگاه كنيم، يك واژه جذاب، عجيب و پركشش نظر ما را به خود جلب خواهد كرد: واژه «شهيد»!

شهيدي نه براي دهه‌هاي 40، 50 و 60! شهيداني از جنسِ شهيدان هميشه سرافراز دانشگاه در 16 آذر و دفاع مقدس، با اين تفاوت كه اينان هم اكنون در فضاي دانشگاه‌هاي كشور تنفس مي‌كنند! «شهيدانِ دانشجوي مدافع حرم.»

مضمون اين گزارش به هيچ روي نمي‌خواهد ارزشِ جهاد علمي در سطح دانشگاه‌هاي كشور را كم اهميت جلوه دهد. با اين وجود، در متنِ همين دانشگاه، علاوه بر جهادِ علمي دانشجويان و اساتيد متعهد و كوشا، واقعيت ديگري هم وجود دارد. واقعيتي ديگر از جنسِ جهاد فرهنگي در دفاع از حرم اهل بيت (ع) و دفاع از حريم انقلاب شكوهمند اسلامي ايران!

اين روزها در ميانه سكوتِ و روزمرگي‌هاي ما، دانشجويان شهيد مدافع حرم از آمار دانشجويان كشور كم مي‌شوند تا همكلاسي‌هايشان در امنيت و آسايش به تحصيل خود ادامه دهند. حالا برگزاري يادواره براي شهداي دانشجوي مدافع حرم- اگرچه بي‌سر و صدا- ولي اينجا و آنجا در حال جا افتادن است. شهيداني كه هر كدام با نثارِ جان و جواني عزيز خود، ستاره درخشاني براي راهنمايي ديگر هم دانشگاهي‌هاي خود مي‌شوند. آمار دقيقي از تعداد شهيدان دانشجوي مدافع حرم در دست نيست، ولي همين قدر مي‌توان گفت كه دانشجويانِ اين مرز و بوم، در مسير تازه گشاده شده شهادت كم نگذاشته‌اند. اينكه فردي ترجيح دهد خود را از متن يك محيط علمي و آرام به صف مبارزه با خونخوارترين تروريست‌هاي تاريخ ببرد، مسلماً يك انتخاب ساده و معمولي نخواهد بود. شهداي دانشجوي مدافعِ حرم در اين روزها، بدون شك چمران‌هاي بي‌نام و نشاني هستند كه خون مطهرشان، تأثيرات فرهنگي شگرفي در سطح محيط‌هاي علمي دانشگاه‌ها خواهد داشت.

دانشجوي شهيد حميد قاسم‌پور از آن جمله است. دانشجوي بسيجي شهيد حميد قاسم‌پور دانشجوي رشته حقوق ورودي 91 دانشگاه آزاد اسلامي واحد آباده بود. اين شهيد بزرگوار، جزو دانشجويان فعال فرهنگي و عضو فعال بسيج دانشجويي دانشگاه بود. وي براي دفاع از حرم اهل بيت (ع) در دو مرحله اعزام شده بود كه در نهايت در فروردين ماه سال 95 به درجه رفيع شهادت نائل شد. شهيد ابوذر داودي دانشجوي رشته حقوق‌ دانشگاه آزاد اسلامي واحد نورآباد ممسني نيز يكي ديگر از ستارگان آسمان اين روزهاي دانشگاه‌هاي كشور است. اين شهيد والامقام، بهمن ماه 94 در مبارزه با تروريست‌هاي تكفيري به شهادت رسيده است. شهيد محمد اينانلو دانشجوي دانشكده حقوق و علوم سياسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج نيز از ديگر دانشجويان شهيد مدافع حرم محسوب مي‌شود. 28 دي ماه 1394، دكتر حميد ميرزاده رئيس دانشگاه آزاد اسلامي، طي پيامي شهادت اين دانشجوي دانشگاه آزاد اسلامي را تبريك و تسليت گفته است.

شهيد امير علي ‌هويدي دانشجوي شهيد دانشگاه آزاد اسلامي واحد انديمشك، يكي ديگر از شهداي دانشجوي مدافع حرم به حساب مي‌آيد. آذرماه سال 94، اولين يادواره اين شهيد والامقام در دانشگاه آزاد اسلامي واحد انديمشك برگزار شده است. دكتر امين‌رضا جمشيدي در متن مراسم مذكور مي‌گويد:‌«براي من افتخار است كه سرپرست واحدي هستم كه چنين دانشجوياني دارد كه با رشادت و دليرمردي از اسلام ناب محمدي (ص) دفاع مي‌كنند. شهيد امير‌علي‌هويدي استاد ما در دروس ايمان، شجاعت، بندگي خداوند و عشق به امام حسين (ع) است.» و به راستي كدام استاد مي‌تواند بالاتر و برتر از شهدا باشد؟! آن هم شهيداني فرهيخته كه از متن محيط علمي و نخبگاني دانشگاه برخاسته، جان عزيز خود را فداي آزادي، انسانيت و برجسته‌ترين حقايقِ موجود در عرصه هستي نموده‌اند. چمران‌هاي اين روزهاي دانشگاه، راه جديدي را فراروي دانشگاه و دانشگاهيان گشاده‌اند. راهي كه مي‌تواند در بحبوحه‌ نبردِ عظيم فرهنگي غرب با انقلاب اسلامي ايران، مصونيت بخش و اميدآفرين باشد.

حقيقت آن است كه تروريست‌هاي وحشي و خونخوار حاضر در منطقه، نتيجه‌ بديهي فرهنگ و دموكراسي غربي به حساب مي‌آيند و در ميانه‌ نبرد فرهنگي عظيم غرب با دنياي اسلام، شهداي دانشجوي مدافع حرم، مي‌توانند از بزرگ‌ترين راهنمايان فرهنگي جامعه ما در سطوح نخبگاني به حساب آيند. علاوه بر آنچه ذكر شد، واحدهاي ديگر دانشگاه آزاد و ديگر دانشگاه‌هاي دولتي و غيردولتي سراسر كشور، اين روزها نام دانشجويان شهيدي را بر سردر خود مي‌بينند. شهيد محمد آژند دانشجوي بسيجي رشته مديريت مركز علمي كاربردي آموزش‌هاي شهروندي از آن جمله است. اين شهيد عزيز، در راه دفاع از حريم اسلام و حرم حضرت زينب(س) در حلب سوريه به شهادت رسيد و هنوز پيكر پاك و مطهر او به ميهن بازنگشته است. دانشجوي شهيد، سيدمهدي موسوي نيز از شهداي اخير خان طومان به حساب مي‌آيد. اين روزها شميم عطر شهادت در دانشگاه‌هاي كشور طنين انداز شده است. عطري كه مي‌تواند از چندين و چند برنامه فرهنگي، مؤثرتر عمل كند.

به نظر مي‌رسد در زماني كه معاونت فرهنگي وزارت علوم، لانه فعالان فتنه 88 شده است، نبايد و نمي‌توان توقع فعاليت‌هاي فرهنگي صحيح در سطح دانشگاه‌ها را داشت. در اين فضا، طبيعتاً خون مطهر دانشجويان شهيد مدافع حرم، بار بر زمين مانده‌ معاونت فرهنگي وزارت علوم را هم- كه طي سه سال قبل، بيشتر به فعاليت سياسي پرداخته است- بر دوش خواهد كشيد. در زمانه‌اي كه برخي دانسته يا ندانسته قصد دارند ماهيت اصيلِ اسلام و انقلاب اسلامي را با در پيش گرفتن سياست‌هاي سازشكارانه، با وعده‌هاي پوچ استكبار معاوضه نمايند، دانشجويان شهيد مدافع حرم، در سطح دانشگاه‌ها مشق عزت به همگان مي‌آموزند. نهايت ساده‌انديشي است اگر كسي گمان كند قاتلان شهداي دانشجوي مدافع حرم با قاتلان شهيداني چون رضايي‌نژاد و احمدي روشن، دو جريانِ جدا از يكديگر هستند. يقيناً داعش از همان جايي آب مي‌خورد كه اسرائيل در آن لانه كرده است و تأثير خون دانشجويان شهيد مدافع حرم نيز تأثيري كمتر از خون دانشمندان هسته‌اي نخواهد داشت. شهيد كه باشي، فرقي نمي‌كند استكبار در كجا ماشه‌اش را در قلبت چكانده باشد، خواه در خيابان‌هاي حلب سوريه يا خواه در خيابان گل نبي در قلب تهران!