به گزارش مشرق، حق گویی و حق مداری از سفارشات اکید دین اسلام و قرآن و روایات است حتی
اگر به ضرر انسان تمام شود از این رو است که خداوند در آیه 135 سوره مبارکه
نساء می فرماید: «اى كسانى كه ايمان آورده ايد ! به عدالت برخيزيد و براى
خدا شهادت دهيد هرچند عليه خودتان يا پدر و مادر و خويشاوندان شما بوده
باشد».
پيامبر خدا (ص) در این باره می فرمایند: «باتقواترين مردم كسى است كه حقّ را بگويد، چه به سودش باشد چه به زيانش.»
همچنین، از ایشان است که فرموده اند: «مؤمن هيچ انفاقى نكرد كه نزد خداوند عزّ و جلّ محبوبتر از گفتن حق در هنگام خشم و خشنودى باشد.»
امیرمومنان علی (ع) نیز فرموده اند: «بر قبضه شمشيرى از شمشيرهاى رسول خدا صلى الله عليه و آله نوشته شده بود ... حقّ را بگو هر چند عليه خودت .»
و نیز می فرمایند: «برترين مردم نزد خدا كسى است كه عمل به حقّ را از عمل به باطل بيشتر دوست داشته باشد ـ اگر چه براى او زيانمند و غمبار باشد ـ و باطل برايش سودمند و فزاينده.»
رسول خدا (ص) می فرمایند: «هان! مبادا ترس از مردم مانع آن شود كه كسى حق را بداند و نگويد. بدانيد كه برترين جهاد سخن حقّى است كه در برابر فرمانرواى ستمگر و منحرف گفته شود.»
علاوه بر این، امام صادق (ع) می فرمایند: «در روز قيامت سه كس از همه مردمان به خداوند عزّ و جلّ نزديكترند تا آن گاه كه از حسابرسى فارغ شود: ... و مردى كه حقّ را ، له يا عليه خود ، بگويد.»
ایشان همچنین فرموده اند: «نشانه ايمان راستين آن است كه حق را هرچند به زيانت باشد بر باطل اگر چه سودت رساند، ترجيح دهى.»
امام صادق (ع) در این باره می فرمایند: «مؤمن را بر مؤمن هفت حق است ؛ واجبترين آنها اين است كه آدمى حق را بگويد، هرچند عليه خود يا پدر و مادرش باشد و به خاطر آنها از حق منحرف نشود.»
منابع:
بحارالانوار
امالی شیخ صدوق
کنزالعمال
