به گزارش مشرق، جمعه شب برنامه هفت شروعی طوفانی داشت و آنگونه که در هفته گذشته بخاطر تیتر یک روزنامه «وطن امروز» با موضوع جشنواره کن و علاقه این جشنواره به دگرباشان (هم جنس‌بازان) حاشیه های بسیاری داشت و برنامه این هفته نیز در فضای مجازی پر حاشیه بود.

پس از گرفتن دو جایزه از کن بیشترین انتقادات هواداران فیلم «فروشنده» به افخمی بود، آنها در چند روز پس از دریافت این دو جایزه توسط فرهادی و حسینی، «هفت» و مجری آن را با ادبیات مختلفی مورد نقد قرار دادند. افخمی در ابتدای برنامه این هفته پس از تبریک به فرهادی و شهاب حسینی برای جایزه کن آیتمی پخش کرد که از قول رسانه‌های غربی نشان می داد نظرش نسبت به کن و صنعت «سکس» در ایام جشنواره را تایئد می‌کرد. آیتم کوتاه اما جسورانه بود، اتفاقی که کمتر شاهد آن تا پیش از این بودیم.

مخالفان هفت از ابتدای برنامه پای تلگرام آماده بودند تا ببینند مواجهه این برنامه با جوایز نمایندگان ایران در کن چگونه خواهد بود و بنظر می رسید با مدل برخورد مجری برنامه و نحوه چیدمان برنامه در بخش ابتدایی و حضور علی معلم پس از آیتم مرتبط با کن آنگونه که باید نتوانست نقدها را برانگیزد اما این پایان ماجرا نبود.

برنامه هفت سه بخش مهم داشت، که در دومین بخش وحید جلیلی در مناظره حاضر شد تا با ادبیات ویژه اش نسبت به سینما دوباره مخالفان و موافقان را پای شبکه‌های اجتماعی بیاورد اما موضوعی که برنامه جمعه شب را به صدر اخبار سینما در روز شنبه بدل کرد خلق عبارت فراستی بود که سهم کمال تبریزی شد.

فراستی و فیلمی که مصداق «دیاثت هنری» است

مسعود فراستی که به تنهایی و در سالن خالی «دونده زمین» کمال تبریزی را دیده بود گفت: «کارگردان و تهیه کننده محترم در جایی گفته اند این فیلم نقدی بر وضعیت دولت قبل است. فیلم ابدا علیه دولت قبل نیست. فیلم علیه مردم است. فیلم به شدت بی غیرت است. همان بی غیرتی که اخیرا آقای جوادی آملی بر آن اشاره کردند که فروش خانه و مملکت به بیگانه مصداق کامل بی غیرتی است. ما دیاثت فرهنگی و هنری هم داریم که متاسفانه فیلم، چنین دیاثت و فروش غیرتی در آن است».

همین جملات کافی بود تا با خلق عبارت «دیاثت هنری» در ادامه عبارت های مشابهی چون دیاثت فرهنگی و دیاثت سیاسی مخالفان «هفت جدید» با انواع و اقسام نظرات، نگاه و تحلیل ها به سراغ فراستی بروند و بگویند فراستی به تبریزی توهین کرده و خیلی سریع کار به مرور قانون رسید و ماده 608 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1375 در شبکه مجازی دست به دست می شد که در آن آمده است : « توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک، چنانچه موجب حد قذف(متهم کردن فرد به زنا و لواط) نباشد،  به مجازات شلاق تا 74 ضربه و یا پنجاه هزار تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود.» و گفتند فراستی برای استفاده از این عبارت باید 74 ضربه شلاق بخورد، از سوی دیگر موافقان نیز بیکار نبودند و این عبارت را توهین آمیز نداستند بلکه نقدی در رابطه با ساخته تبریزی می‌دانستند.

فارغ از همه حاشیه‌های «هفت» اخیر، هیچ‌کس به سراغ «دونده زمین» نرفت و نگفت آخرین اثر کمال تبریزی چه کرده است که منتقد آن را مصداق دیاثت هنری دانسته و توهین به شعور مردم می‌داند؟ چگونه آثاری در تحقیر فرهنگ ایرانی و ارج نهادن به یک خارجی، با افتخار ساخته می‌شوند و برای جذب مخاطب آن را سیاسی جلوه می‌دهند؟ و سوال اصلی این است که بر اساس کدام معیار و ملاک این آثار اکران می شوند؟

اگر تصور کنیم که فراستی با گفتن این عبارت که نمی دانیم از منظر قانون مصداق الفاظ رکیک هست یا خیر به تحمل شلاق محکوم می‌شود با کارگردانی که در اثرش در 90 دقیقه نه به یک نفر  بلکه به جامعه ایرانی توهین می‌کند چه باید کرد؟ یا جناب علم‌الهدی که به نظر می‌رسد با دور زدن نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی این آثار را در گروه «هنر و تجربه» اکران می‌کند چند ضربه شلاق را باید متحمل شود؟