به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، بهزاد بهزادپور، نویسنده و کارگردان سینما و تئاتر، پس از تماشای نمایش میدانی «دریادلان» در یادداشتی به تمجید از این اثر نمایشی پرداخته است. وی در این یادداشت کوتاه آورده است:

«به نام خدا دلها ...

آن شب بدجوری دلم گرفته بود. راه افتادم برای تماشای نمایش «دریادلان» تا شاید نسیمی از دریا بر دلم بوزد و خلاص شوم از این گرفتگی دل. محل اجرا نزدیک بود، پارک دانشجو، در داخل حوضچه وسط پارک، تا رسیدم آغوش گرم امیرحسین جان شفیعی غبار از دلم گرفت. نشستم بر صندلی و به حوضچه‌ای که صحنه اجرای نمایش بود، چشم دوختم. خیلی دوست داشتم ببینم چطور بر روی این حوضچه چهار گوش مملو از آب، بازیگران هنرنمایی می‌کنند. با صدای مهیب موسیقی  نمایش آغاز شد و ......... .

وقتی بعد از تماشای نمایش  از پارک بیرون می‌آمدم احساس کردم که دیگر دلم گرفته نیست. حال خیلی خوبی داشتم. لحظه‌لحظه صحنه‌ها و بازی جانانه بازیگران روح و فکرم را احاطه کرده بود، نمایش با آن صحنه‌های تماشایی‌اش هنوز در جان و روحم ادامه داشت و مدام تکرار و تکرار و تکرار می‌شد. وقتی به خیابان مجاور پارک رسیدم  احساس کردم دلم با عابران عبوس پیاده رو  خیلی فرق دارد. انگار دل من هم دریایی شده.

 پاورقی: در یادداشتم آنجایی را که نقطه‌چین گذاشتم از روی عمد چنین کردم، برای اینکه نمایش دریادلان نوشتنی نیست، تماشا کردنی است، به همین خاطر متوسل به تعلیق در نگارش یادداشتم شدم تا برای تماشای دریادلان حتماً به پارک دانشجو بروید.

دست امیرحسین جان شفیعی را می‌بوسم  و به تمام بازیگران و همراهان و همکاران این نمایش تعظیم می‌کنم.

کوچک شما  بهزاد بهزادپور.»