به گزارش مشرق، «سارا کندزیور» نویسنده آمریکایی و منتقد سیاست های اقتصادی دولت آمریکا طی مقاله‌ای در پایگاه فارین پالیسی نوشت: بی ثباتی سیستم اقتصادی آمریکا باعث شده تا جوانان این کشور به نقد و رد سیستم سرمایه داری {کاپیتالیسم} بپردازند.

تحقیقات اخیر که در دانشگاه هاروارد صورت گرفته است نشان می دهد که 51 درصد جوانان بین 18 تا 29 سال آمریکایی سیستم سرمایه داری را رد کرده اند این در حالی است که 42 درصد جوانان از آن حمایت می کنند. حدود یک سوم آن ها نیز گفته اند که از سوسیالیسم حمایت می کنند.

براساس تحقیقاتی که مرکز مطالعاتی پیو در سال 2012 انجام داد، 50 درصد آمریکایی ها گفته بودند که نسبت به نظام سرمایه داری خوشبین هستند و 40 درصد نیز گفته بودند که نسبت به آن نگرش منفی دارند.

در این تحقیقات افراد میان 18 تا 29 سال مجددا نگرش منفی خود را نسبت به نظام سرمایه داری ابراز کردند و افرادی که سن بیشتری داشتند نگرش مثبت خود را اعلام کردند.
سارا کندزور طی مقاله ای در پایگاه اینترنی فارین پالیسی گفت: «آمار و ارقام  مربوط به این نظرسنجی بارنکردنی و شگفت آور است، نیمی از جوانان آمریکایی بین 18 تا 29 سال اعلام کرده اند که از نظام سرمایه داری حمایت نمی کنند.»

این نویسنده نوشت: «یک جوان آمریکایی که امروز 20 ساله است و در زمان وقوع حملات یازده سپتامبر تنها پنج سال داشته، متاسفانه از آن زمان تا به حال تنها شاهد جنگ های کشورش با دیگر کشورهای جهان بوده و چیز دیگری به یاد ندارد.»

همچنین فروپاشی سیستم اقتصاد جهانی در سال 2008 نیز به این معضل افزوده شد و منجر به این شد که سیستم سرمایه داری هرگز نتواند قد علم کند و به حالت عادی خود بازگردد، در نتیجه بسیاری از مردم عادی با مشکلات اقتصادی مواجه شدند.

کندزیور در ادامه نوشت: «دولت آمریکا نرخ بیکاری را با احتساب مشاغل پاره وقت، شمارش ساعات کاری، کارِ کوتاه مدت یا کاهش میزان دستمزد به زیر خط فقر، سانسور و دستکاری می کند. بنابراین در سال 2016 زمامداران حکومت آمریکا با نادیده انگاشتن سختی های بسیاری از مردم اعلام کرده اند که نرخ بیکاری بسیار پایین و حدود 4.6 درصد است.»

این نویسنده بر این باور است که: «وضعیت استخدام در آمریکا بسیار اسفبار است. این به معنی رضایت شخصی افراد و یا مسیری به سوی یک آینده روشن نیست بلکه به معنی پوچی و بیهودگی است که تا ابد ادامه خواهد داشت. نجات و بقا به رویای مردم آمریکا بدل شده است.»

جان دلا ولپ مدیر نظرسنجی های دانشگاه ها هاروارد در گفتگو با واشنگتن پست گفت که جوانان آمریکایی به او گفته اند که سیستم سرمایه داری ناعادلانه بوده و مردم را در سختی ها و مصائبشان تنها گذاشته و به حال خود رها کرده است.

ولپ گفت: «آن ها {جوانان آمریکایی} این مفهوم را به صورت کلی رد نمی کنند بلکه روشی را که امروزه نظام سرمایه داری از آن طریق اعمال می شود در ذهنشان کاملا مردود می شمارند. به عبارت دیگر در دوره ای که دستان نامرئی مانند یک طناب دارحس می شوند سرمایه داری اصلا جذاب نیست.»

این نویسنده افزود: «آمریکایی هایی که سنشان کمتر از 20 سال است تقریبا هیچ تجربه ای از رکود بزرگ اقتصادی سال 2008 ندارند. نیازهای افراد مسن تر مانند ارتقا شغلی، دستمزدی که به مرور زمان افزایش یاید، 40 ساعت کار هفتگی، مزایا، مستمری و حقوق بازنشستگی و پایبندی متقابل میان کارفرما و کارمند به صورت چشمگیری در حال کاهش و حدف هستند.»

کندزیور به دستمزد حداقلی آمریکایی ها که در سال 1968 به حداکثر خود رسیده بود اشاره کرد و پرسید: «آیا این دستمزد که در سال 2012 به 21.72 دلار رسید با نرخ تورم تناسب دارد؟»

برنی سندرز نامزد دموکرات ها در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا پیشنهاد داده است تا میزان حداقل دستمزد به 15 دلار تغییر یابد.

کندزیور در انتهای مقاله اش نوشت: «سیاست های برنی سندرز انعکاسی از نظرات دموکرات های جدید است و می تواند به یک انقلاب سوسیالیستی منجر شود. بستری که وی خواهان تغییر آن است کاملا انقلابی به نظر می رسد تنها به این دلیل که وضعیت زندگی و شغل مردم آمریکا کاملا تباه شده می داند. برقراری یک وضعیت با ثبات و پایدار بسیار سخت و دست نیافتنی است و در نتیجه این یک آرزوی جاه طلبانه است که حقوقی داشته باشید تا بتوانید صورتحساب ها و قبوضتان را راحت پرداخت کنید، توانایی خرید یک خانه را داشته باشید یا بدون درخواست وام های سنگین به دانشگاه بروید. در حال حاضر در آمریکا این خواسته ها خیال، توهم و زندگی مجلل محسوب می شوند.»