به گزارش مشرق، بعد از پایان مسابقات کشتی قهرمانی 2015 جهان در آمریکا، رسول خادم و همکارانش در تیم ملی کشتی آزاد تقریبا به ارزیابی مناسبی از داشته‌هایشان برای حضور در المپیک رسیدند و تا حدود زیادی ترکیب ملی‌پوشان المپیکی در ذهن کادر فنی نقش بست، اما برخی اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی در مرحله نهایی انتخابی تیم ملی کشتی آزاد معادلات را بر هم زد.
هر چند در پایان مسابقات انتخابی در بیشتر اوزان تکلیف مشخص و روشن شد، اما ابهام در اوزان باقیمانده کار را برای خادم و همکارانش سخت کرد. در اوزان 57، 74 و 86 کیلوگرم حسن رحیمی، حسن یزدانی و علیرضا کریمی چمدان‌های خود را برای حضور در المپیک ریو بستند، اما مصدومیت رضا یزدانی در آستانه انتخابی از یک سو و حضور قاسمی برای کسب تنها سهمیه باقیمانده المپیکی کشتی آزاد از سوی دیگر، باعث شد انتخابی این اوزان برگزار نشود.
از طرف دیگر در وزن 65 کیلوگرم سیداحمد محمدی هم مدعی شد که مصدوم است و خواستار تعویق زمان انتخابی با میثم نصیری شد که مورد موافقت شورای فنی قرار نگرفت و در هر صورت با همان مصدومیت گام به تشک مبارزه گذاشت و مغلوب شد، اما این نتیجه با توجه به شرایط محمدی برای کادر و شورای فنی ملاک مناسبی برای نتیجه گیری نبود؛ به همین دلیل قرار شد این دو کشتی‌گیر بعد از جام جهانی در یک میدان خارجی دیگر که تورنمنت ارمنستان بود محک بخورند تا نفر برتر از میان آنها صاحب دوبنده تیم ملی در المپیک شود.
به هر حال قاسمی موفق به کسب سهمیه سنگین‌وزن کشتی آزاد در المپیک شد و قرار بر این شد او نیز به همراه هادی که در گزینشی المپیک قبلی همین راه را طی کرده بود، در تورنمنت ارمنستان محک بخورند. هادی که در المپیک لندن سهمیه را گرفته بود در آخرین انتخابی درون اردویی قافیه را به قاسمی باخت تا کمیل که پیش از این به غیر از یک نقره آسیا سابقه حضور در هیچ میدان معتبر دیگری را نداشت، مدال برنز لندن را برای ایران به ارمغان بیاورد؛ داستانی که حالا دقیقا برعکس شده است و باید دید آیا خادم این بار به هادی اعتماد می‌کند و سهمیه ای که قاسمی کسب کرده را به هادی می سپارد.
شکست قاسمی و حذف او و در طرف مقابل عملکرد قابل قبول هادی در ارمنستان و از سوی دیگر شکست و حذف زودهنگام محمدی و رسیدن نصیری به فینال و ارائه یک کشتی پایاپای با نماینده روسیه، به نظر می رسد کار را برای انتخاب ملی‌پوشان المپیکی 65 و 125 کیلوگرم برای خادم و همکارانش که شاید تمرکز بیشتری برای آماده‌سازی محمدی و قاسمی داشتند، سخت کرده باشد. شاید همه انتظار داشتند نتایج دیگری رقم می‌خورد و محمدی و قاسمی کار را تمام می‌کردند تا دیگر نیازی به برنامه‌های اضافی نباشد.
در هر صورت گذشتن از کنار تجربه و عناوین این دو کشتی گیر که در سال های بعد از المپیک همواره روی یکی از سکوهای جهانی و از با ثبات ترین کشتی گیران ایران بوده اند و اعتماد به کشتی گیرانی که یکی از آنها سابقه حضور در میدان جهانی را ندارد و دیگری در مسابقات جهانی 2015 حذفی زودهنگام داشت، بدون شک کار بسیار سخت و ریسک بزرگی خواهد بود، اما این تصمیمی است که خادم در نهایت باید بگیرد.
شاید این برنامه‌ریزی صورت گرفته بود که در صورت موفقیت قاسمی و محمدی در ارمنستان آنها بی چون و چرا المپیکی شوند، اما حالا شرایط تغییر کرده است و باید دید آیا خادم به نتایجی که در ارمنستان رقم خورده است پایبند خواهد بود یا باید بار دیگر شاهد بند و تبصره در انتخاب ملی‌پوشان باشیم. به هر حال تصمیم و نظر نهایی با رسول خادم به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد است چرا که اوست که باید پاسخگوی نتایج کشتی در المپیک باشد.
هر چند در پایان مسابقات انتخابی در بیشتر اوزان تکلیف مشخص و روشن شد، اما ابهام در اوزان باقیمانده کار را برای خادم و همکارانش سخت کرد. در اوزان 57، 74 و 86 کیلوگرم حسن رحیمی، حسن یزدانی و علیرضا کریمی چمدان‌های خود را برای حضور در المپیک ریو بستند، اما مصدومیت رضا یزدانی در آستانه انتخابی از یک سو و حضور قاسمی برای کسب تنها سهمیه باقیمانده المپیکی کشتی آزاد از سوی دیگر، باعث شد انتخابی این اوزان برگزار نشود.
از طرف دیگر در وزن 65 کیلوگرم سیداحمد محمدی هم مدعی شد که مصدوم است و خواستار تعویق زمان انتخابی با میثم نصیری شد که مورد موافقت شورای فنی قرار نگرفت و در هر صورت با همان مصدومیت گام به تشک مبارزه گذاشت و مغلوب شد، اما این نتیجه با توجه به شرایط محمدی برای کادر و شورای فنی ملاک مناسبی برای نتیجه گیری نبود؛ به همین دلیل قرار شد این دو کشتی‌گیر بعد از جام جهانی در یک میدان خارجی دیگر که تورنمنت ارمنستان بود محک بخورند تا نفر برتر از میان آنها صاحب دوبنده تیم ملی در المپیک شود.
به هر حال قاسمی موفق به کسب سهمیه سنگین‌وزن کشتی آزاد در المپیک شد و قرار بر این شد او نیز به همراه هادی که در گزینشی المپیک قبلی همین راه را طی کرده بود، در تورنمنت ارمنستان محک بخورند. هادی که در المپیک لندن سهمیه را گرفته بود در آخرین انتخابی درون اردویی قافیه را به قاسمی باخت تا کمیل که پیش از این به غیر از یک نقره آسیا سابقه حضور در هیچ میدان معتبر دیگری را نداشت، مدال برنز لندن را برای ایران به ارمغان بیاورد؛ داستانی که حالا دقیقا برعکس شده است و باید دید آیا خادم این بار به هادی اعتماد می‌کند و سهمیه ای که قاسمی کسب کرده را به هادی می سپارد.
شکست قاسمی و حذف او و در طرف مقابل عملکرد قابل قبول هادی در ارمنستان و از سوی دیگر شکست و حذف زودهنگام محمدی و رسیدن نصیری به فینال و ارائه یک کشتی پایاپای با نماینده روسیه، به نظر می رسد کار را برای انتخاب ملی‌پوشان المپیکی 65 و 125 کیلوگرم برای خادم و همکارانش که شاید تمرکز بیشتری برای آماده‌سازی محمدی و قاسمی داشتند، سخت کرده باشد. شاید همه انتظار داشتند نتایج دیگری رقم می‌خورد و محمدی و قاسمی کار را تمام می‌کردند تا دیگر نیازی به برنامه‌های اضافی نباشد.
در هر صورت گذشتن از کنار تجربه و عناوین این دو کشتی گیر که در سال های بعد از المپیک همواره روی یکی از سکوهای جهانی و از با ثبات ترین کشتی گیران ایران بوده اند و اعتماد به کشتی گیرانی که یکی از آنها سابقه حضور در میدان جهانی را ندارد و دیگری در مسابقات جهانی 2015 حذفی زودهنگام داشت، بدون شک کار بسیار سخت و ریسک بزرگی خواهد بود، اما این تصمیمی است که خادم در نهایت باید بگیرد.
شاید این برنامه‌ریزی صورت گرفته بود که در صورت موفقیت قاسمی و محمدی در ارمنستان آنها بی چون و چرا المپیکی شوند، اما حالا شرایط تغییر کرده است و باید دید آیا خادم به نتایجی که در ارمنستان رقم خورده است پایبند خواهد بود یا باید بار دیگر شاهد بند و تبصره در انتخاب ملی‌پوشان باشیم. به هر حال تصمیم و نظر نهایی با رسول خادم به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد است چرا که اوست که باید پاسخگوی نتایج کشتی در المپیک باشد.
