اما طبق روایات بیشترین یاران مهدی آل محمّد(عج) را ایرانیان تشکیل می‌دهند. «ایرانیان را در زمان معصومین‌(ع) با عناوین فرس، اعاجم، موالی، بنو الحمراء، قوم سلمان و چند عنوان دیگر می‌شناختند. در روایات، گاه از ایرانیان با عناوین اهل خراسان، اهل قم، اهل طالقان و دیگر شهرهای مشهور ایران در آن دوره یاد می‌کردند .»(۲)

«حافظ ابو نعیم از قول ابن عباس گوید:که در پیش رسول خدا(ص) سخنی از فارس به میان آمد آن حضرت فرمود:فارس گروه ما و قدرت ما اهل بیت هستند.»

امیر المؤمنین(ع) فرمود: «وزیران مهدی علیه السّلام از عجم‌هاست،در میان آن‌ها عربی نباشد،اما با عربی صحبت می‌کنند، درحالی‌که آن‌ها خالص‌ترین وزرا و بافضیلت‌ترین وزیرانند.»(۳)

بسیاری از یاران حضرت مهدی‌(عج) از اهالی مرو رود، مرو، طوس، مغان، جابروان، قومس، اصطخر، فاریاب، طالقان، سجستان، نیشابور، طبرستان، قم، گرگان، اهواز، سیراف، ری و کرمان هستند».(۴)

امیر مؤمنان‌(ع) فرمود: «خوشا به حال طالقان! زیرا برای خداوند - عزّوجلّ - در آنجا گنج‌هایی ذخیره شده است که هرگز از جنس طلا و نقره نمی‌باشند. در آنجا مردانی هستند که خدا را به حق شناختند، و اینان یاران مهدی‌(عج) در آخر الزمان می‌باشند».(۵)

همچنین در روایات، درباره مردم طالقان آمده است: «این گنج‌ها دلاور مردانی هستند اهل جنگ و جهاد که شهادت در راه خدا را دوست می‌دارند و پیوسته ادّعا می‌کنند که خدا شهادت را روزی آنان قرار دهد، شعار خود را «یا لثارات الحسین» می‌دانند، خداوند به وسیله آنها امام حق را پیروز می‌گرداند».(۶)

فضیل بن یسار گوید: امام صادق علیه السّلام فرمود: برای او گنجی است در طالقان،کم از طلا و نقره نیست و پرچمی است که از روزی که پیچیده شده گشوده نشده است و مردانی که گویی دل‌های آن‌ها قطعات آهن است، در ذات خدا شکی به آن راه پیدا نمی‌کند،سخت‌تر از سنگ می‌باشند. اگر به کوه‌ها حمله برند، از جا می‌کنند. با پرچم‌هایشان به شهری نمی‌تازند مگر این‌که آن را ویران سازند، مانند این است به اسبان عقاب‌های مرگ سوارند، زین اسب امام را دست می‌مالند و با این کار طلب برکت می‌نمایند.

اطراف او را می‌گیرند و با جان خود او را در جنگ‌ها از گزند نگه می‌دارند و هرچه بخواهد کفایت می‌کنند. شب‌ها نمی‌خوابند، در نمازشان برای آن‌ها زمزمه‌ای است مانند زمزمۀ زنبور عسل، شب‌زنده‌دارانند و بامدادان سوار بر اسبان خود(آمادۀ کارزار) راهبان شب و شیران روز هستند. آنان در اطاعت مولایشان فرمانبردارتر از کنیزان نسبت به مولای خود هستند، مانند چراغ‌های روشنایی‌بخش و دل‌هایشان مانند قندیل‌های پرتوافکن می‌باشد.آن‌ها از ترس خدا هراسانند و خواستار شهادت هستند. آرزویشان کشته‌شدن در راه خداست.شعارشان «یالثارات الحسین» است. هرگاه راه روند، رعب و ترس یک ماه جلوتر از آن‌ها حرکت می‌کند. به‌سوی مولا با متانت می‌روند. خداوند به‌وسیلۀ آن‌ها امام حق را یاری می‌نماید.»(۷)

عفّان بصری گوید: امام صادق(ع) فرمود: «آیا می‌دانی چرا این شهر را قم نامیده شد؟!» گفتم: خدا و رسولش و شما می‌دانید.

فرمود: قم نامیده شد؛چون اهلش با قائم آل محمّد(عج) جمع می‌شوند و با او قیام می‌کنند و با (جنگیدن) با او از خود استقامت به خرج می‌دهند و به او کمک می‌کنند.»(۸)

از امام صادق‌(ع) سؤال شد: منظور از آیه «بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شدیدٍ»(سوره اسراء/آیه ۵) چه کسانی هستند؟ آن حضرت فرمود: «هم واللَّه أهل قم، هم واللَّه أهل قم. هم واللَّه أهل قم».(۹)

«علم... از کوفه رخت برمی بندد و از شهری بنام قم آشکار می شود و آن سامان معدن فضل و دانش می گردد به نحویکه در زمین کسی در استضعاف فکری بسر نمی برد... و این قضایا نزدیک ظهور قائم ما به وقوع می پیوندد. خداوند سبحان ، قم و اهلش را برای رساندن پیام اسلام ، قائم مقام حضرت حجت می گرداند. اگر چنین نشود، زمین اهل خودش را فرو می برد و در زمین حجتی باقی نمی ماند، دانش از این شهر به شرق و غرب جهان منتشر می گردد، بدین سان بر مردم اتمام حجت می شود و یکی باقی نمی ماند که دین و دانش به وی نرسیده باشد . آنگاه قائم(عج) ظهور می کند.»(۱۰)

روایات از هم نام برده اند .در مصادر شیعه و سنّی از آن فراوان یاد شده و آنچه در روایات ذکر شده، شعیب بن صالح و هاشمی خراسانی در ارتش امام علیه السّلام اثرات مثبت و مهمی خواهند داشت.

امیرالمؤمنین(ع) فرمود: «زمانی‌که سپاه سفیانی به طرف کوفه حرکت می‌کند، دنبال اهل خراسان برای جنگ می‌فرستد و اهل خراسان برای یاری«مهدی»علیه السّلام با پرچم‌های سیاه قیام کرده و به فرماندهی«شعیب بن صالح»با سپاه سفیانی در محل استخر(مسجد سلیمان) روبه‌رو شده و جنگ بزرگی رخ می‌دهد که خراسانی‌ها فاتحانه سپاه سفیانی را شکست می‌دهند،در آن هنگام است که مردم آرزوی ظهور حضرت مهدی(عج) را کنند و او را می‌طلبند.»(۱۱)

هم‌چنین فرمود: پرچم‌های سیاه برای جنگ با سفیانی قیام می‌کنند و در میان آن‌ها جوانی از بنی هاشم است که در کتف چپ او خالی دیده می‌شود.پیشرو آن پرچم‌ها مردی از بنی تمیم بوده که «شعیب بن صالح» نامیده می‌شود و سپاه سفیانی را فراری می‌دهد.(۱۲)

منابع:

۱- عصر الظهور:ص ۲۲۷

۲- بامداد بشریت، محمد جواد طبسی،بخش ۸ ،پ۴۲ص۵۲

۳- سیمای جهان در عصر امام زمان (عج) ص ۳۸۱ به نقل از ینابیع الموده۳/۱۳۳، یوم الخلاص ص۳۰۵

۴- همان ص۵۳ به نقل از دلائل الإمامة، ص ۳۱۴

۵-سیمای جهان در عصر امام زمان (عج) ص ۳۸۳به نقل از بحار الأنوار:٨٧/۵١ ب ١ ح ٣٨ به نقل کشف الغمّة:از کفایة الطّالب باب ۵؛ینابیع المودة:١۶٧/٣ ب ٩۴ از غایة المرام؛المغربی:ص۵٨٠

۶- بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۷

۷- سیمای جهان در عصرامام زمان (عج) به نقل از بحار الأنوار:٣٠٧/۵٢ ب ٢۶ ح ٨٢؛بشارة الإسلام:ص ٢٢۵؛الزام النّاصب:ص ٢٢٧؛یوم الخلاص:ص ٢٢٣

۸- همان ص۳۸۳ به نقل از بحار الأنوار:٢۴٣/۶۰ص ۲۱۶ ح۳۸

۹- بامداد بشریت ص۵۴ به نقل از بحار ج۶۰ ص۲۱۶

۱۰- عصر ظهور صص ۲۲۸-۲۲۷ به نقل از بحار ج۶۰ ص ۲۱۳

۱۱- سیمای جهان در عصر امام زمان (عج) ص۳۸۸به نقل از عقدالدرر ص۱۲۷

۱۲- همان به نقل از جمع الجوامع:١٠٣/٢