او باید دستاوردهای بیشتری داشته باشد تا حمایت بیشتری را جلب کند. رئیس سازمان سیا سپس با اشاره به رقابت میان فعالان سیاسی در ایران و اذعان به اینکه این رقابت واقعی است در عین حال نمی‌تواند نگرانی خود را نسبت به انتخابات آینده کتمان کند، لذا بلافاصله می‌افزاید: در حالی که آنها سال آینده انتخابات برگزار می‌کنند، ما به دقت اوضاع را تحت نظر خواهیم داشت تا ببینیم موازنه رقابتی که در درون حکومت وجود دارد، چطور پیش می‌رود.
اما آنچه که متأثر از این راهبرد فضای انتخابات آینده را به‌رغم فاصله زمانی تا آن، تحت‌الشعاع قرار داده است فضاسازی قابل تأمل طیف‌ها و حامیان سیاسی دولت یازدهم است که به نحوی فزاینده از هم‌اکنون فضای انتخابات آینده را به چالش کشیده‌اند و در این میان البته نشریات وابسته کمافی‌السابق نقش اصلی را در این حاشیه‌سازی‌ها و جنجال‌سازی‌ها دارند. اولین فضاسازی آنها معطوف به ردصلاحیت آقای روحانی بود که با توجه به واکنش سرد رسانه‌های اصولگرا بازتابی نیافت، اما گروکشی و شرط‌گذاری در مواجهه با رئیس‌جمهور با شدت بیشتری در میان نشریات آن جریان اوج گرفت.
رسول منتجب‌نیا در گفت‌وگو با آرمان ضمن تشریح برنامه اصلاح‌طلبان برای دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، رئیس‌جمهور را تهدید می‌کند که اگر به «اصولگرایان»، نزدیک شود، اصلاح‌طلبان آلترناتیو معرفی می‌کنند. او تأکید می‌کند: «اصلاح‌طلبان و آقای روحانی باید در زمینه انتصابات در دولت آینده مذاکره کنند. این خلاف رویه است که جریان اصلاحات به صورت کامل از آقای روحانی حمایت کند، اما ایشان پس از اینکه به پیروزی رسیدند به هر شکل که تمایل داشتند در زمینه انتصابات عمل کنند. ما در انتخابات 96 به هیچ‌کس چک سفید امضا نمی‌دهیم، قرار نیست اصلاح‌طلبان بی‌دریغ از دولت حمایت کنند و در طرف مقابل «تره هم خرد نکند».
روزنامه اعتماد نیز این فضاسازی را از قول ابراهیم اصغرزاده به شکلی دیگر ادامه می‌دهد. او می‌گوید ما اصلاح‌طلبان باید بگوییم از چه «روحانی»ای حمایت می‌کنیم. ما باید تصویر روشنی از چهار سال دوم دولت آقای روحانی ایجاد کنیم. وقتی این مفهوم ایجاد شده می‌گوییم آقای روحانی کاندیدای ماست، ولی آقای روحانی که این مأموریت‌ها را انجام دهد، نه آقای روحانی که در سال 92 گفت من سرهنگ نیستم و حقوقدان هستم، کف بزنیم و بگوییم او کاندیدای ما اصلاح‌طلبان است. دیگر گفتاردرمانی بس است.
وی می‌افزاید: دولتی که به مردم می‌گوید یارانه 45 هزار تومانی نگیرید، اما نمی‌تواند به مدیرانش بگوید شما هم باید فداکاری کنید، فاقد صلاحیت اخلاقی می‌شود، تصویری از یک دولت فشل و ضعیف در ذهن مردم دارد شکل می‌گیرد. اصلاح‌طلبان در تله عملگرایی دولت گرفتار شده‌اند باید اصلاح‌طلبی را از دولت‌داری آقای روحانی جدا کرد. در سیاست خارجی هم دولت کاری کرد که کیس مذاکرات هسته‌ای کاملاً ایزوله باشد.
اگرچه بسیاری از این گزاره‌های اشاره شده نکات درستی است که ناشی از ضعف‌ها و ناکارآمدی دولت یازدهم است، اما واقعیت این است که طرح این موضوعات و به صورت هماهنگ و پرتکرار در رسانه‌های این جریان ناشی از طراحی حساب شده و برگرفته از یافته‌های کارشناسی شده و البته با هدف تحت‌الشعاع قرار دادن روندهای سیاسی کشور در ماه‌های آینده است.
اینکه آقای هاشمی‌رفسنجانی هم تحقق وعده‌ها را به دولت بعدی موکول کرده ناشی از آن است که برآوردها حاکی از این است که نتایج برجام و تحرکات مدیران اجرایی این دولت برای آنها آورده‌ای برای کسب اکثریت در دولت دوازدهم ندارد به ویژه آنکه از ابتدا هم نگاه آنها به این دولت «رحم اجاره‌ای» بود.
واقعیت این است که جریان اصلاحات به‌رغم فضاسازی پیرامون اینکه اصولگرایان چهره شاخصی برای طرح در انتخابات آینده ندارند، خود از این حیث فقیرترند، چراکه به‌رغم اذعان به ناکارآمدی این دولت، ناچار به حمایت از آن هستند. بنابراین با فضاسازی پیشاهنگام نسبت به ردصلاحیت رئیس‌جمهور از هم‌اکنون در پی مظلوم‌نمایی هستند و البته با طرح مطالبات از دولت آینده به‌رغم حمایت بدون قید و شرط گذشته در پی سهم‌خواهی از کابینه آینده هستند. البته در این میان نمی‌توان به حساسیت بیگانگان آنگونه که رئیس سازمان سیا بر آن تأکید کرد، بی‌تفاوت بود که پرداخت به آن مجالی دیگر می‌طلبد.
