به گزارش مشرق، تیم ملی کشورمان در آخرین مرحله انتخابی جام جهانی 2018 تاکنون دو بازی انجام داده که از لحاظ فنی، نمی‌توان نمره کاملی به عملکرد شاگردان کارلوس کی‌روش و تاکتیکی که او در نظر گرفته بود، داد.
این تیم از حیث امتیازگیری فعلا شرایط خوبی دارد و اگر این طور در نظر بگیریم که تیم‌ها در این مرحله با میانگین کسب 2 امتیاز، راهی جام جهانی می‌شوند، فعلا تیم ملی از این نظر روند قابل قبولی داشته اما مدل اتفاقاتی که در این گروه رخ می‌دهد، برای اهالی فوتبال جالب است.
توقف کره‌جنوبی به عنوان یکی از مهم‌ترین مدعیان صعود به جام جهانی مقابل سوریه آن هم در مالزی که کشوری در آسیای شرق است از یک سو و همچنین کسب پیروزی ازبکستان مقابل قطر از طرف دیگر، معادلات را برهم زد و نشان می‌دهد برخلاف انتظاراتی که داشتیم، گروه ایران آن‌قدرها هم آسان نیست.
با این حال تیم ملی روند جالبی دارد. این تیم نه به اندازه کافی گل می‌زند و نه گل می‌خورد. در این دو بازی، اگر اشتباهات مکرر لکومته دروازه‌بان فرانسوی تیم ملی قطر آن هم در آخرین دقایق دیدار با ایران را کنار بگذاریم، تیم ملی در 180 دقیقه و روی تاکتیک‌های خود، در گلزنی آمار خوبی نداشته است.
در بازی برابر چین نیز ما تنها در دو صحنه موفق به خلق موقعیت شدیم و غیر از آن، حتی نزدیک شدن به دروازه تیم جوان‌شده چین هم برای‌مان مشکل به نظر می‌رسید. با این حال در هر دو بازی موفق به بسته نگه‌داشتن دروازه‌مان شدیم که از این نظر، آمار به سود تیم ملی است.
جالب اینکه در دوره قبلی مقدماتی جام جهانی 2014 ایران با 4 تیم همگروه بود؛ ازبکستان، قطر، لبنان و کره‌جنوبی. از آن گروه با کسب 16 امتیاز از 8 بازی، 5 برد، یک تساوی و 2 شکست، همچنین 8 گل‌زده (میانگین یک گل در هر بازی) و 2 گل خورده(هر 4 بازی، یک گل خورده) به جام جهانی رسیدیم.
در این دوره که برای کسب سهمیه جام جهانی 2018 می‌جنگیم، با ازبکستان، قطر، کره‌جنوبی، چین و سوریه در گروهی 6 تیمی، همگروه هستیم. درست مانند دوره قبلی، کارمان را با کسب یک پیروزی و یک تساوی آغاز کرده‌ایم، به میانگین 2 امتیاز برای هر بازی رسیده‌ایم و برای هر بازی به صورت میانگین فقط یک گل‌زده داریم و دو کلین‌شیت یا بازی بدون گل خورده را به ثبت رسانده‌ایم.
موضوع کلین‌شیت‌ها برای کارلوس کی‌روش اهمیت ویژه‌ای دارد. او که علاقه خاص خود به تاکتیک‌های تدافعی را بارها به اثبات رسانده، در دوره قبلی از مجموع 8 بازی، تیمش را در 6 دیدار، بدون گل خورده به رختکن برگرداند. حالا نیز در دو بازی گذشته و با ارائه سیستمی کاملا متمرکز بر اصول تدافعی، فعلا توپی از خط دروازه‌مان عبور نکرده است.
با این حساب، چنین انتقادی به تیم ملی وارد است که هنوز نتوانسته هیچ توازنی بین اصول تهاجمی و تدافعی ایجاد کند و با وجود نمره خوبی که برای گل‌نخوردن باید به تیم ملی بدهیم، به همان میزان می‌توانیم بابت عدم گلزنی از تیم ملی انتقاد کنیم. تیم ملی معمولاً 80 تا 85 دقیقه بازی بدون حمله و تقریبا تدافعی را انجام می‌دهد (چه در تهران و چه در بیرون از ایران) و در دقایق پایانی با کمی فشار و تحت فشار گذاشتن حریف، سعی در گل زدن دارد همان اتفاقی که در بازی با قطر و البته چین رخ داد. باید دید این تاکتیک تا چه زمانی به تیم ملی ایران کمک می‌کند و آیا می‌توانیم اینگونه به جام جهانی 2018 برویم یا باید تغییر روش دهیم.
این تیم از حیث امتیازگیری فعلا شرایط خوبی دارد و اگر این طور در نظر بگیریم که تیم‌ها در این مرحله با میانگین کسب 2 امتیاز، راهی جام جهانی می‌شوند، فعلا تیم ملی از این نظر روند قابل قبولی داشته اما مدل اتفاقاتی که در این گروه رخ می‌دهد، برای اهالی فوتبال جالب است.
توقف کره‌جنوبی به عنوان یکی از مهم‌ترین مدعیان صعود به جام جهانی مقابل سوریه آن هم در مالزی که کشوری در آسیای شرق است از یک سو و همچنین کسب پیروزی ازبکستان مقابل قطر از طرف دیگر، معادلات را برهم زد و نشان می‌دهد برخلاف انتظاراتی که داشتیم، گروه ایران آن‌قدرها هم آسان نیست.
با این حال تیم ملی روند جالبی دارد. این تیم نه به اندازه کافی گل می‌زند و نه گل می‌خورد. در این دو بازی، اگر اشتباهات مکرر لکومته دروازه‌بان فرانسوی تیم ملی قطر آن هم در آخرین دقایق دیدار با ایران را کنار بگذاریم، تیم ملی در 180 دقیقه و روی تاکتیک‌های خود، در گلزنی آمار خوبی نداشته است.
در بازی برابر چین نیز ما تنها در دو صحنه موفق به خلق موقعیت شدیم و غیر از آن، حتی نزدیک شدن به دروازه تیم جوان‌شده چین هم برای‌مان مشکل به نظر می‌رسید. با این حال در هر دو بازی موفق به بسته نگه‌داشتن دروازه‌مان شدیم که از این نظر، آمار به سود تیم ملی است.
جالب اینکه در دوره قبلی مقدماتی جام جهانی 2014 ایران با 4 تیم همگروه بود؛ ازبکستان، قطر، لبنان و کره‌جنوبی. از آن گروه با کسب 16 امتیاز از 8 بازی، 5 برد، یک تساوی و 2 شکست، همچنین 8 گل‌زده (میانگین یک گل در هر بازی) و 2 گل خورده(هر 4 بازی، یک گل خورده) به جام جهانی رسیدیم.
در این دوره که برای کسب سهمیه جام جهانی 2018 می‌جنگیم، با ازبکستان، قطر، کره‌جنوبی، چین و سوریه در گروهی 6 تیمی، همگروه هستیم. درست مانند دوره قبلی، کارمان را با کسب یک پیروزی و یک تساوی آغاز کرده‌ایم، به میانگین 2 امتیاز برای هر بازی رسیده‌ایم و برای هر بازی به صورت میانگین فقط یک گل‌زده داریم و دو کلین‌شیت یا بازی بدون گل خورده را به ثبت رسانده‌ایم.
موضوع کلین‌شیت‌ها برای کارلوس کی‌روش اهمیت ویژه‌ای دارد. او که علاقه خاص خود به تاکتیک‌های تدافعی را بارها به اثبات رسانده، در دوره قبلی از مجموع 8 بازی، تیمش را در 6 دیدار، بدون گل خورده به رختکن برگرداند. حالا نیز در دو بازی گذشته و با ارائه سیستمی کاملا متمرکز بر اصول تدافعی، فعلا توپی از خط دروازه‌مان عبور نکرده است.
با این حساب، چنین انتقادی به تیم ملی وارد است که هنوز نتوانسته هیچ توازنی بین اصول تهاجمی و تدافعی ایجاد کند و با وجود نمره خوبی که برای گل‌نخوردن باید به تیم ملی بدهیم، به همان میزان می‌توانیم بابت عدم گلزنی از تیم ملی انتقاد کنیم. تیم ملی معمولاً 80 تا 85 دقیقه بازی بدون حمله و تقریبا تدافعی را انجام می‌دهد (چه در تهران و چه در بیرون از ایران) و در دقایق پایانی با کمی فشار و تحت فشار گذاشتن حریف، سعی در گل زدن دارد همان اتفاقی که در بازی با قطر و البته چین رخ داد. باید دید این تاکتیک تا چه زمانی به تیم ملی ایران کمک می‌کند و آیا می‌توانیم اینگونه به جام جهانی 2018 برویم یا باید تغییر روش دهیم.
