سرویس جهان مشرق - همزمان با اوج گیری کارزار تبلیغاتی و رسانه‌ای کشورهای غربی (به ویژه بی بی سی و سی ان ان) علیه اقدامات ضدتروریستی دولت سوریه و متحدان آن و توفیقات عملیات نظامی برای بازپس گیری حلب از گروه های تروریستی، یک گزارش داخلی سازمان ملل توسط برخی پایگاه های مستقل خبری و تحلیلی منتشر شده که حقایقی تکان دهنده را درباره عاملان اصلی رنج شهروندان سوری افشاء می کند.

 

این گزارش که قرار نبود انتشار عمومی پیدا کند، احتمالا توسط یکی از کارمندان سازمان ملل در اختیار «راینا خالک»، خبرنگار تحقیقاتی وبسایت «اینترسپت» قرار گرفت.

 

رانیا خالک

 طبق این گزارش، تحریم های کشورهای غربی علیه سوریه به شدت به شهروندان غیرنظامی این کشور آسیب زده است. نظام تحریمی بی رحمانه غربی ها به رهبری آمریکا، با جلوگیری از دسترسی بیمارستان سوریه به ابتدایی ترین تجهیزات و ملزومات پزشکی و مانع تراشی در رسیدن کمک های انسان دوستانه، نقشی غیرقابل انکار در افزایش تلفات غیرنظامیان سوری در طول 5 سال جنگ داخلی در این کشور داشته است.

 

این گزارش 40 صفحه ای نشان می دهد که بحران انسانی سوریه، که بدترین بحران از نوع خود پس از جنگ دوم جهانی محسوب می شود، اکنون سرتاسر این کشور جنگ زده را در بر گرفته است. غرب در تلاشی هدفمند، اقتصاد سوریه را دچار فروپاشی کرده است و عامل اصلی آن چیزی نیست جز آن چه که در گزارش به صراحت عنوان شده است: " شماری از پیچیده ترین و افراطی ترین تحریم هایی که تاکنون اعمال شده است."

 

تحریم های غربی در حالی موجبات رنج شدید شهروندان سوری را فراهم آورده که دستگاه های تبلیغاتی و سیاستمداران غربی مرتبا از نگرانی های «انسان دوستانه» خود درباره شهروندان محاصره شده در حلب می گویند و حتی اشک تمساح می ریزند. کما این که دو روز پیش یک خبرنگار شبکه بی بی سی در زمان نشان دادن تصاویری از شهر حلب شروع به گریه کرد. این در حالی است که اخبار پرپر شدن روزانه کودکان یمنی زیر بمباران وحشیانه جنگنده های آمریکایی و انگلیسی سعودی ها، یا پیش تر از ان تکه پاره شدن کودکان فلسطینی ساکن غزه زیر بمباران و موشک باران صهیونیست ها، هیچ جایی در اخبار شبکه های خبری غرب نداشته و ندارد.

 اشک های «کیت سیلورستون»، گوینده خبر بی بی سی هنگام پخش گزارش از حلب

 

 

اشک های «کیت بولدوان»، گوینده سی ان ان برای کودک سوری مجروح در حلب

بر اساس این گزارش سازمان ملل، اقدامات غربی ها عامل اصلی در افزایش رنج سوری هاست. بخش هایی چون پزشکی، بانکداری و انرژی از اصلی ترین بخش های تحت تحریم و محدودیت از سوی غربی ها علیه دولت سوریه است که خود 5 سال درگیر جنگی تمام عیار با انواع گروه های تروریستی تا بن دندان مسلح است که مورد حمایت مستقیم یا غیرمستقیم غرب قرار دارند. نتیجه این تحریم ها آن است که شهروندان عادی سوریه باید با سختی و مشقات بی اندازه، بدون برق، آب آشامیدنی سالم، مواد غذایی ضروری و ملزومات پایه‌ی پزشکی در یک اقتصاد فروپاشیده زندگی کنند.

 

محدودیت‌های آمریکا بر اقتصاد سوریه، از سخت گیرانه ترین نوع تحریم و دربرگیرنده کالاهای و اقلام ضروری است. طبق تحریم های آمریکا، هر کالایی که بیش از 10 درصد آن آمریکایی باشد، از جمله تجهیزات پزشکی، صدور آن به سوریه ممنوع است.

پیشگیری از کمک های امدادی و پزشکی

در این گزارش می بینیم که نظام تحریم های اعمال شده توسط غربی ها بر سوریه، تاثیر منفی عمیقی بر امدادگران و پرسنل پزشکی و درمانی در سرتاسر سوریه ایجاد کرده است:

" اثر کلی تحریم های یکجانبه و فراگیر، (در کنار)نگرانی های تروریستی و محیط امنیتی مستمر، موانع عظیمی سر راه کسانی ایجاد کرده که در رساندن کمک های انسانی و برنامه های گسترده تر ثبات-ساز فعالیت می کنند."

در متن گزارش از قول یک شاهد عینی که با تیم سازمان ملل مصاحبه کرده (با عنوان «دکتر اروپایی فعال در سوریه») می خوانیم: " حتی با این که روی کاغذ، تامین تجهیزات پزشکی(در سوریه) امکان پذیر است، آثار غیرمستقیم تحریم ها، به ویژه چالش های سوری ها در دسترسی به حساب های بانکی، واردات تجهیزات پزشکی و سایر ملزومات درمانی را به شدت دشوار و غیرممکن کرده است."

 

اروپا تحریم را برداشته است...ولی فقط تحریم اسلحه!

در حالی که تجهیزات پزشکی نجات بخشِ جان انسان ها از سوری ها دریغ می شود، سیل تسلیحات از 5 سال پیش به سوی سوریه روان است. اتحادیه اروپا در 2013 تحریم های تسلیحاتی را از سوریه برداشت، با این نیت آشکار و اعلام شده که به شبه نظامیان ضد دولت سوریه اسلحه برساند. در همان زمان، روزنامه بریتانیایی «ایندیپندنت» گزارش داد:

" فرانسه در کنار بریتانیا، نقش محوری در برداشتن تحریم تسلیحاتی سوریه داشته است که موجب تجهیز شورشیان خواهد شد."

بنابر این، در حالی که ملزومات پزشکی، سوخت و کالاهای اساسی ضروری، مثلا پمپ های آب، برای ورود به سوریه محدودیت دارند، سیل تسلیحات و تجهیزات نظامی به صورت قانونی و مجاز از اروپا و امریکا به سوی سوریه جاری است.

این البته امری سابقه دار در رفتار غربی هاست. حتی بعد از انتشار گزارش «یونیسف» در 1999، که از دو برابر شدن نرخ مرگ و میر کودکان زیر 5 سال عراقی بر اثر تحریم های غیرانسانی آمریکا علیه رژیم صدام(پس از جنگ اول خلیج فارس) خبر می داد، آمریکا تحریم های خود را توجیه و آن را حفظ کرد. به گزارش یونیسف، نیم میلیون کودک عراقی بر اثر گرسنگی و عدم رسیدگی پزشکی در نتیجه نظام ظالمانه تحریم های آمریکایی جان خود را از دست دادند.

خودسانسوری سازمان ملل

سازمان ملل این موضوع را از لحاظ سیاسی «بسیار حساس» می داند. با این حال، گزارش سازمان ملل از محکوم کردن مستقیم رژیم تحریم های غربی بر سوریه خودداری می کند:

" بحث درباره این که آیا اقدامات یکجانبه مناسب است، به لحاظ سیاسی حساس و سوژه ای بسیار مجادله انگیز است، و بنابر این خارج از چارچوب این گزارش قرار می گیرد."

به بیان دیگر، سازمان ملل به خودسانسوری خویش اعتراف می کند، صرفا به این دلیل که موضوع «بسیار مجادله انگیز» است و احتمالا افشای واقعیت می تواند موجب ناخشنودی اعضای قدرتمند سازمان ملل شود.

این در حالی است که رنج شهروندان سوری و مرگ آن ها بر اثر تحریم ابتدایی ترین ضروریات زندگی از سوی غربی ها ادامه دارد.

بحث صریح و بی پرده درباره آثار فاجعه بار این تحریم های ویرانگر باید هر چه زودتر اتفاق بیافتد، پیش از ان که خیلی دیر شود. این شاید همان انگیزه ای است که افشاگر درون سازمان ملل را به بیرون دادن این گزارش تکان دهنده واداشت.