به گزارش مشرق، بلومبرگ در گزارشی توافق اخیر اوپکی‌ها در الجزایر را یک جنگ انتخاباتی ریاست جمهوری برای ایران مطرح می‌کند که رئیس جمهور ایران باید به نوعی رای دهندگانش را به اینکه نزدیکی به غرب برای آنها از نظر اقتصادی سودآور بوده متقاعد کند.
فرانسیسکو بلنچ رئیس مرکز پژوهش کالا در بانک آمریکایی برلینج در مصاحبه‌ای اعلام کرده است: تحریم‌های غرب حتی زمانی که قیمت نفت بالا بود باعث شد، ایران از بسیاری تولیدات خود عقب بماند. ایران اکنون واقعاً به دنبال کاهش تولید نفت نیست و با توافق اخیر اوپکی‌ها قیمت بالای نفت را دنبال می‌کند. ایرانی‌ها فکر می‌کنند که با تحریم‌ها به خواسته‌های خود نرسیده‌اند.
انتخابات ریاست جمهوری ایران، اردیبهشت سال آینده برگزار می‌شود، اما طی دو سال گذشته کاهش بیش از 70 درصدی قیمت نفت مانع بزگری برای رشد اقتصادی و بهبود معیشت مردم بوده است. دولت روحانی با توافق هسته‌ای به دنبال تغییر شرایط اقتصادی بوده اما اجرایی نشدن کامل تعهدات توافق از سوی غربی‌ها باعث شده اهداف از پیش تعیین شده عملی نشود.
در این میان توافق اوپکی‌ها که کارشناسان را امیدوار کرده است قیمت نفت را از 45 دلار کنونی به 60 دلار در هر بشکه افزایش دهد می‌تواند روحانی را برای بهره گرفتن از این شرایط در انتخابات آتی کمک کند.
اینکه حسن روحانی رئیس جمهور به بحث تصمیم‌گیری‌های نفتی وارد شد بسیار تعجب‌برانگیز بود. در حالی که این تصمیم‌گیری‌ها معمولا در سطح وزرا انجام می‌شود.
روحانی در یک سخنرانی داخلی اعلام کرده بود که تولیدکنندگان نفت اوپک باید در نشست الجزیره به طرح فریز نفتی برسند و ایران هم از هر کاری برای رسیدن به این توافق دریغ نخواهد کرد.
منابع آگاه همچنین می‌گویند امروز نیز روحانی در گفت‌وگوی تلفنی با رئیس جمهور ونزوئلا گفته است باید همه تلاش کنند تا کمیته کارشناسی تصمیماتی اتخاذ کند که اجلاس نوامبر بر افزایش بهای نفت در عرصه جهانی اثرگذار باشد.
قرار است کمیته کارشناسی در این باره که سهم کاهش تولید هر اعضا چقدر باشد تصمیم بگیرند و در نشست نوامبر اجلاس اوپک این تصمیمات تصویب و اجرایی شود.
بلومبرگ می‌نویسد؛چشم‌انداز قیمت بالای نفت که اکنون به بیش از 50 دلار در هر بشکه رسیده است و در کنار آن افزایش سرمایه‌گذاری در بخش انرژی عاملی برای تقویت موقعیت روحانی رئیس جمهور ایران خواهد شد که سال آینده با مبارزات رقابتی برای کسب ریاست جمهوری مواجه خواهد بود و مجبور است رأی‌دهندگان خود را به نوعی متقاعد کند که نزدیکی با غرب از نظر اقتصادی برای آنها سودآور بوده است.
در کنار افزایش صادرات نفت، قرارداد میدان‌های نفتی که روز سه‌شنبه امضا شد شواهدی از پیشرفت در حوزه نفت ایران است. شرکت‌های داخلی که هنوز اسامی آنها به صورت عمومی منتشر نشده است قرار است میدان نفتی یاران جنوبی در مرز جنوب‌شرقی ایران و عراق را توسعه دهند. در کنار این صندوق بین‌المللی پول هم وضعیت اقتصادی ایران را پایدار عنوان کرده و پیش‌بینی رشد اقتصادی 4.5 درصدی را در سال 2016 و 2017 داده است.
ایران به دنبال این است تا صادرات خود را به 2.35 میلیون بشکه در روز طی ماه‌های آینده برساند که این رقم پیشتر 2.2 میلیون بشکه در روز بود. این کشور ظرفیت صادرات خود را به 4 میلیون بشکه در روز رسانده است.
ایران به کشورهای صادرکننده نفت اوپک (اوپک) گفته است که ایران 3.62 بشکه در روز در ماه آگوست تولید نفت داشت.
پیش از این تلاش برای فریز نفتی در ماه آوریل به شکست انجامیده بود زمانی که عربستان اصرار داشت که ایران باید در طرح فریز نفتی شرکت کند حتی اگر سقف تولیدش به زمان قبل از تحریم نرسد اما این بار عربستان در الجزیره موضعی بسیار نرم داشت به طوری که خالد الفلیح وزیر نفت عربستان اعلام کرد ایران به همراه لیبی و نیجریه باید اجازه تولید بیشترین میزان را داشته باشند.
فرانسیسکو بلنچ رئیس مرکز پژوهش کالا در بانک آمریکایی برلینج در مصاحبه‌ای اعلام کرده است: تحریم‌های غرب حتی زمانی که قیمت نفت بالا بود باعث شد، ایران از بسیاری تولیدات خود عقب بماند. ایران اکنون واقعاً به دنبال کاهش تولید نفت نیست و با توافق اخیر اوپکی‌ها قیمت بالای نفت را دنبال می‌کند. ایرانی‌ها فکر می‌کنند که با تحریم‌ها به خواسته‌های خود نرسیده‌اند.
انتخابات ریاست جمهوری ایران، اردیبهشت سال آینده برگزار می‌شود، اما طی دو سال گذشته کاهش بیش از 70 درصدی قیمت نفت مانع بزگری برای رشد اقتصادی و بهبود معیشت مردم بوده است. دولت روحانی با توافق هسته‌ای به دنبال تغییر شرایط اقتصادی بوده اما اجرایی نشدن کامل تعهدات توافق از سوی غربی‌ها باعث شده اهداف از پیش تعیین شده عملی نشود.
در این میان توافق اوپکی‌ها که کارشناسان را امیدوار کرده است قیمت نفت را از 45 دلار کنونی به 60 دلار در هر بشکه افزایش دهد می‌تواند روحانی را برای بهره گرفتن از این شرایط در انتخابات آتی کمک کند.
اینکه حسن روحانی رئیس جمهور به بحث تصمیم‌گیری‌های نفتی وارد شد بسیار تعجب‌برانگیز بود. در حالی که این تصمیم‌گیری‌ها معمولا در سطح وزرا انجام می‌شود.
روحانی در یک سخنرانی داخلی اعلام کرده بود که تولیدکنندگان نفت اوپک باید در نشست الجزیره به طرح فریز نفتی برسند و ایران هم از هر کاری برای رسیدن به این توافق دریغ نخواهد کرد.
منابع آگاه همچنین می‌گویند امروز نیز روحانی در گفت‌وگوی تلفنی با رئیس جمهور ونزوئلا گفته است باید همه تلاش کنند تا کمیته کارشناسی تصمیماتی اتخاذ کند که اجلاس نوامبر بر افزایش بهای نفت در عرصه جهانی اثرگذار باشد.
قرار است کمیته کارشناسی در این باره که سهم کاهش تولید هر اعضا چقدر باشد تصمیم بگیرند و در نشست نوامبر اجلاس اوپک این تصمیمات تصویب و اجرایی شود.
بلومبرگ می‌نویسد؛چشم‌انداز قیمت بالای نفت که اکنون به بیش از 50 دلار در هر بشکه رسیده است و در کنار آن افزایش سرمایه‌گذاری در بخش انرژی عاملی برای تقویت موقعیت روحانی رئیس جمهور ایران خواهد شد که سال آینده با مبارزات رقابتی برای کسب ریاست جمهوری مواجه خواهد بود و مجبور است رأی‌دهندگان خود را به نوعی متقاعد کند که نزدیکی با غرب از نظر اقتصادی برای آنها سودآور بوده است.
در کنار افزایش صادرات نفت، قرارداد میدان‌های نفتی که روز سه‌شنبه امضا شد شواهدی از پیشرفت در حوزه نفت ایران است. شرکت‌های داخلی که هنوز اسامی آنها به صورت عمومی منتشر نشده است قرار است میدان نفتی یاران جنوبی در مرز جنوب‌شرقی ایران و عراق را توسعه دهند. در کنار این صندوق بین‌المللی پول هم وضعیت اقتصادی ایران را پایدار عنوان کرده و پیش‌بینی رشد اقتصادی 4.5 درصدی را در سال 2016 و 2017 داده است.
ایران به دنبال این است تا صادرات خود را به 2.35 میلیون بشکه در روز طی ماه‌های آینده برساند که این رقم پیشتر 2.2 میلیون بشکه در روز بود. این کشور ظرفیت صادرات خود را به 4 میلیون بشکه در روز رسانده است.
ایران به کشورهای صادرکننده نفت اوپک (اوپک) گفته است که ایران 3.62 بشکه در روز در ماه آگوست تولید نفت داشت.
پیش از این تلاش برای فریز نفتی در ماه آوریل به شکست انجامیده بود زمانی که عربستان اصرار داشت که ایران باید در طرح فریز نفتی شرکت کند حتی اگر سقف تولیدش به زمان قبل از تحریم نرسد اما این بار عربستان در الجزیره موضعی بسیار نرم داشت به طوری که خالد الفلیح وزیر نفت عربستان اعلام کرد ایران به همراه لیبی و نیجریه باید اجازه تولید بیشترین میزان را داشته باشند.
