به گزارش مشرق، وبسایت «تلسر» در مطلبی نوشت: جایزه صلح نوبل یکی از ۵ جایزه نوبل است که به گفته «آلفرد نوبل» باید به کسی داده شود که بیشترین گام را در جهت کاهش و انحلال جنگ ها و اتحاد، برادری و صلح ملل برداشته باشد. این جایزه سالانه به یکی از نامزدهای این جایزه تعلق می گیرد.
با نگاهی به برندگان جایزه صلح نوبل، که اغلب از میان جنگ طلبان و صاحبان قدرت بوده اند، می توان دریافت این جایزه از هدف اصلی خود منحرف شده و صرفا به جایزه ای تشریفاتی تبدیل شده است.
در ادامه به ۵ برنده جایزه صلح نوبل می پردازیم که به هیچ وجه مستحق دریافت آن جایزه نبوده اند:
1. هنری کیسینجر، مشاور امنیت ملی و وزیر امور خارجه پیشین آمریکا
وی در سال ۱۹۷۳ به دلیل نقش موثر در مذاکره برای خاتمه جنگ وحشیانه ویتنام، جایزه صلح نوبل را به طور مشترک با له دوک، طرف ویتنامی، دریافت کرد. با این حال، جنگ ویتنام تا دو سال دیگر نیز ادامه داشت. در طول جنگ، این کیسینجر بود که بر کشتار بی رحمانه در ویتنام، کامبوج و لائوس نظارت مستقیم داشت.
او گرداننده اصلی «عملیات کندور» بود. در این عملیات بسیاری از فعالان سیاسی آمریکای جنوبی ربوده و کشته شدند. وی در کودتای نظامی در شیلی نیز دخالت داشت.
2. باراک اوباما، رئیس جمهور فعلی آمریکا
اوباما نیز مانند کیسینجر مستحق دریافت جایزه صلح نوبل نبود. وی در سال ۲۰۰۹ به دلیل تلاش برای تقویت دیپلماسی در جهان و همکاری بین ملت ها، جایزه صلح نوبل را کسب کرد. اوباما تنها دو ماه پس از دریافت جایزه صلح نوبل، ۳۰ هزار نیروی نظامی دیگر به افغانستان اعزام کرد.
همچنین جنگ طلبی ها و دخالت های نظامی آمریکا در گوشه گوشه جهان، در تضاد کامل با عنوان جایزه دریافت شده از سوی رئیس جمهور این کشور است. ادامه فعالیت زندان گوانتانامو، فرماندهی ناتو در حمله به لیبی، حمایت گسترده از رژیم کودک کش اسرائیل و عربستان سعودی و کمک های نظامی به آنها اعطای جایزه صلح نوبل به اوباما را زیر سوال می برد.
3. شیمون پرز، رئیس سابق و یکی از بنیانگذاران رژیم صهیونیستی
شیمون پرز جلادی بود که ادعای صلح داشت. او هدایت عملیاتی به نام «خوشه های خشم» در سال ۱۹۶۶ در لبنان را بر عهده داشت. وی در این عملیات بسیاری از شهرهای لبنان را بمباران کرد و کوشید مقاومت این کشور را در هم بشکند. او سپس دستور حمله به اردوگاه پناهندگان در لبنان را صادر کرد.
جلاد قانا به دلیل مذاکرات صلح موقت میان رژیم اسرائیل و فلسطین، به طور مشترک با یاسر عرفات و اسحاق رابین، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی، جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
4. دالایی لاما چهاردهم، رهبر سیاسی و مذهبی مردم تبت
در بیانیه كمیته صلح نوبل آمده بود: «فعالیت های مؤثر و صلح جویانه دالایی لاما برای حل كشمكش های بین المللی، مسائل مربوط به حقوق بشر و معضلات زیست محیطی از دلایل اهدای این جایزه به وی به حساب می آید.» دالایی لاما خود را یک مارکسیست می خواند؛ اما سالهاست نام او در فهرست حقوق بگیران سیا (سازمان جاسوسی آمریکا) قرار دارد. او هیچ گاه درخصوص آغاز جنگ عراق و افغانستان از سوی آمریکا هیچ گونه مخالفتی نشان نداده است.
به وودرو ویلسون لقب "پدر لیبرالیسم” را داده اند. وی به دلیل پایه گذاری یک بستر جهانی برای بشردوستی، جایزه صلح نوبل را در سال ۱۹۱۹ از آن خود کرد. او ارتش آمریکا را برای جنگ و مداخله نظامی به کوبا، هائیتی، مکزیک و روسیه فرستاد. وی همچنین علیه سیاه پوستان آمریکایی مواضع شدیدی اتخاذ کرده بود.
