به گزارش مشرق، علی دارابی، معاون امور استان‌های سازمان صداوسیما طی یادداشتی نوشت:

شعر ثروت ملی ماست. ایران عزیز، از دیرباز بوستان شعر و گلستان ادب فارسی بوده و شاعران برجسته ای در قرون مختلف، در آن زیسته و آثار ماندگاری را بدین آستان هدیه نموده اند. برای آشنایی نسل امروز با ستاره های درخشان سپهر فرهنگ و ادب به معرفی یکی از شاعران هم روزگار خود می پردازم.

عباس کی منش معروف به «مشفق کاشانی» شاعری نامدار است که سروده ها و تالیفات ارزشمندی دارد. او متولد ۱۳۰۴ شمسی در کاشان است. در دانشگاه تهران تحصیل نمود و موفق به اخذ درجه فوق ليسانس در رشته امور اداری و بودجه شد.


صلای غم يا تضمين ۱۲ بند محتشم کاشانی ، خاطرات، سرود زندگی، شراب آفتاب، آذرخش، آيينه خيال و ... کتابهای متعددی نيز در زمينه ‏های مذهبی - ادبی و سياسی از جمله نقشبندان غزل، مجموعه شعر انقلاب از شاعران معاصر؛ سه مجموعه شعر دفاع مقدس؛ مجموعه شعر شهيد ؛ "محمد" صلی الله عليه و آله و سلم در آيينه ‏شعر فارسی، مدايح و مراثی درباره‏ حضرت محمد صلی الله عليه و آله و سلم... از او منتشر شده است.

نکته ای که دانستنش برای نسل  جوان خالی از لطف نیست اینکه  مشفق کاشانی استاد  سهراب سپهری شاعر نام آشنای معاصر بوده است و چنان که در نخستین کتاب سهراب نیز ذکر شده است، مقدمه به قلم مشفق کاشانی ست و کشف استعداد سهراب و تشویق وی برای ادامه ی راه و انتشار آثارش، نخستین بار توسط مشفق صورت گرفته است.

از سمت های وی می توان به ریاست هیئت مدیره خانه شاعران ایران اشاره کرد. ریاست شورای شعر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و عضویت در شورای شعر مرکز موسیقی و سرود سازمان  صداوسیما از دیگر عناوین اوست.

همواره اعضای شورا وی را به مرام پهلوانی و اخلاق حسنه می شناختند. مشفق شاعری آرام، شوخ طبع و متبسم بود؛ اینها خصائلی ست که بزرگان دین همواره خود را آراسته با آن داشتند.

در آرشیو موسیقی صداوسیما صدها عنوان از آثاری که بر اساس سروده های او ساخته و پرداخته شده موجود و در دسترس برنامه سازان است. آثاری شنیدنی که شاید برخی از  مردم عزیزمان نمی دانند این آثار معروف، به قلم اوست.

استاد مشفق کاشانی در سال ۱۳۸۲ به عنوان چهره ماندگار در حوزه شعر و  ادبیات معرفی شد. در مورد اسلوب و مشخصات شعر مشفق باید به استحکام زبان و فخامت کلام او اشاره کرد. در عین حال لطافت طبع و شیرین زبانی از دیگر مولفه های غزلیات اوست.

او به واقع تا آخرین لحظات حیات پرثمر خویش به فریضه تعلیم و فیض بردن از بحر بیکران شعر و شعور مشغول بود و سرانجام در دی ماه ۱۳۹۳ در لحظات شعرخوانی و سخنرانی در خانه شاعران  ایران به دلیل نارسایی قلبی از هوش رفت و شاعر کاشانی پس از انتقال به بیمارستان درآستانه ۹۰ سالگی درگذشت.

این غزل، یکی از سروده های اوست:

دانی كه نوبهار جوانی چه سان گذشت؟
زود آنچنان گذشت كه تیر از كمان گذشت
نیمی به راه عشق و جوانی تمام شد
نیم دگر به غفلت و خواب گران گذشت
صد آفرین به همت مرغی شكسته بال
كز خویشتن شد و از آشیان گذشت
افسرده‌ای كه تازه گلی را ز دست داد
داند چها به بلبل بی خانمان گذشت
بنگر به شمع عشق ، كه در اشك و آه او
پروانه بال و پر زد و آتش به جان گذشت
بشنو درای قافله سالار زندگی
گوید به خواب بودی و این كاروان گذشت
ظالم اگر به تیغ ستم ، خون خلق ریخت
از خون بیگناه ، مگر می توان گذشت؟
مشفق بهار زندگیت گر صفا نداشت
شكر خدا كه همره باد خزان گذشت