به گزارش مشرق، «روحانی به طور تمام عیار مشهور به اصلاح‌طلبی نیست و باید او را اصولگرا بدانیم» این اظهارات سیدمصطفی میرسلیم، اولین نامزد رسمی دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری ایران است. میرسلیم 70 ساله معتقد است اگر انتخابات ریاست جمهوری را به دو نامزد منحصر کنیم، بسیاری از مردم پای صندوق‌های رأی نمی‌آیند. از وضعیت آرایش سیاسی انتخابات 96 می‌گوید و اعتقاد دارد که انتخابات امسال به دور دوم کشیده می‌شود. 

این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

میرسلیم: ما در حزب مؤتلفه اسلامی با تحلیلی که از شرایط کشور داشتیم، تصمیم گرفتیم برای کمک به حل مشکلات مردم و هموار کردن پیشرفت امور انقلاب، این بار به صورت مستقل وارد صحنه انتخابات ریاست جمهوری شویم. پیش از این حضور حزب مؤتلفه در انتخابات ریاست جمهوری به صورت غیرمستقیم بود و هر جا که می‌توانست کمک خود را انجام می‌داد، اما در انتخابات امسال برای اولین بار به صورت مستقل و مستقیم حضور می‌یابد. حزب مؤتلفه این تصمیم را با توجه به معیارهای مقبول حزبی و کسب نظر از اعضای خود در همه سطوح اتخاذ کرد. در جلسه شورای مرکزی هم از میان نامزدهای مختلفی که مطرح بودند، رأی‌گیری شد و بیشترین رأی به اینجانب تعلق گرفت. البته این فرآیند قبل از اعلام حضور رسمی جبهه مردمی نیروهای انقلاب در صحنه انتخابات بود و ما بعد از اعلام موجودیت جبهه، همکاری خود را با آنان آغاز کردیم و امیدواریم که این همکاری‌ به نتیجه مثبت و مقبولی بر مبنای شایسته‌سالاری برسد.

میرسلیم: باور اغلب مردم این است که نسبت به خواسته‌هایشان و جریان اداره کشور کوتاهی‌هایی صورت گرفته و به توقعات آنان پاسخ درخوری داده نشده است. بنابراین امیدوار هستند که بر مبنای انتخابات آینده، در کشور تغییرات لازم شکل بگیرد. 

میرسلیم: اصل مهم و اولیه‌ای که باید در ذهن همه ما باشد، حضور حداکثری مردم در انتخابات است، چرا که هر چه قدر میزان مشارکت مردم در انتخابات گسترده‌تر باشد، استحکام نظام بهتر نشان داده می‌شود. بنابراین اگر همه گرایش‌های سیاسی بتوانند در انتخابات امسال نامزد داشته باشند، شاهد حضور 70 تا 80 درصدی مردم خواهیم بود که از توفیقات خیلی مهم نظام است. اما اگر انتخابات ریاست جمهوری را به دو نامزد منحصر کنیم، شائبه دو قطبی شدن مطرح می‌شود و ممکن است بسیاری از مردم، آن دو نامزد را فرد مطلوب خود ندانند و از حضور پای صندوق‌های رأی امتناع کنند و در نتیجه مشارکت عمومی کاهش یابد. پس ما باید مشوق حضور تمام عیار و مشارکت قوی مردم باشیم، حتی اگر در صحنه انتخابات از هر طیف و جبهه‌ای چند نامزد مطرح شوند. 

میرسلیم: با توجه به این آرایشی که در حال حاضر وجود دارد و همچنین عملکردی که دولت از خود نشان داده است، بعید است در دور اول به نتیجه قطعی برسیم و به احتمال زیاد، انتخابات امسال به دور دوم کشیده می‌شود. در واقع چون دولت یازدهم کارآمدی لازم را نداشته، خیلی بعید است که آقای روحانی در دور اول بتواند اکثریت آرا را به خودش اختصاص دهد. همچنین دیگر نامزدها هم آنقدری شناخته شده نیستند که بتوانند در دور اول، به 50 درصد آرا که برای انتخاب شدن لازم است، دست یابند.

میرسلیم: در مورد خودم بگویم که چهره جدیدی نیستم و از سابقه‌داران حوزه سیاسی کشورم. اما در یک دوره‌ای درگیر مسائل اجرایی تخصصی خویش شدم و حضور سیاسی علنی‌ام مانع می‌شد تا کارهای اجرایی فنی خود را پیش ببرم، بنابراین خود را از صحنه موضع‌گیری‌های صریح سیاسی کنار کشیدم اما نسبت به اتفاقات سیاسی کشور بی‌توجه نبودم و مواضع خود را در پایگاه موتلفه مطرح می‌کردم.

میرسلیم: تجربه نشان می‌دهد که این مسئله در نتیجه انتخابات ما خیلی اثرگذار نیست و چه بسا بودند کسانی که در دوره‌های قبلی برای اولین بار در انتخابات ریاست جمهوری شرکت می‌کردند و چندان هم شناخته شده نبودند اما توانستند آرای عمومی را جلب کنند و مردم هم به آنان اقبال نشان دادند.

میرسلیم: دلیل اصلی تک دوره‌ای شدن آقای روحانی، عملکرد دولت تدبیر و امید است و نیازی نیست اصولگرایان کاری کنند. وی رئیس دولتی است که در سال 92 امیدهایی را در مردم زنده کرد اما بسیاری از آن‌ها تبدیل به یأس شد و به وعده‌های بسیاری وفا نشد و این مسئله در ذهن مردم باقی مانده است. با این وجود می‌بینیم دولت و به ویژه شخص رئیس جمهور، راهی را برای جلب نظر مردم انتخاب کرده‌اند که در خط کامل صداقت نیست و می‌توان از آن به عوام فریبی تعبیر کرد. اما این نوع تبلیغات برای مردم ما که انتخابات متعددی را پشت سر گذاشته‌اند، موضوع ناشناخته‌ای نیست و آنان کاملا به این مسئله واقف هستند که چه کارهایی صادقانه و چه کارهایی صرفا برای عوام فریبی است. مجموع این موارد موجب می‌شود که به احتمال زیاد، دوران ریاست جمهوری آقای روحانی این بار 4 ساله خاتمه یابد. از سوی دیگر علی‌رغم پیشنهادهای خوب و امیدهایی که از طرف بسیاری از گروه‌های سیاسی به دولت یازدهم شد تا سرمایه اعتماد مردم خدشه‌دار نشود، متاسفانه به هیچ کدام از آن پیشنهادهای دلسوزانه و نقدهای سازنده اعتنا نشد؛ پس دولت نباید انتظار داشته باشد که از مجموعه فعالیت‌هایش تلقی موفقیت شود و مردم از رئیس آن دولت در دور بعد هم استقبال کنند.

میرسلیم: ما بعد از بهمن ماه به یک باره دیدیم که بر مبنای یک تصمیم راهبردی که در دولت اتخاذ شده است، اقداماتی به نمایش گذاشته می‌شود که کاملا جنبه تبلیغاتی دارد و برای این است که به مردم اثبات کنند دولت بیکار ننشسته و اقدامات قابل توجهی انجام داده است. اما این کارها در سطحی نیست که مورد توجه مردم قرار بگیرد؛ واقعا کلنگ زدن در انتهای دوره چهار ساله دولت چه جایگاهی می‌تواند از نظر مردم داشته باشد؟ افتتاح خوب است اما کلنگ‌زنی در این برهه فقط برای این است که دولتی بیاید خودش را مطرح کند و بگوید که ما فعالیت‌های زیادی داشته‌ایم. برای مثال افتتاح راه و یا حضور رئیس جمهور در مراسم رونمایی از طرح جدید ده هزار ریالی، آنقدری مهم و برازنده نیست که دولت تا این حد روی آن جولان می‌دهد. بهتر است وزرا و دیگر دولتمردان صادقانه به مردم بگویند که کارشان را در سال 92 چگونه شروع کردند و چرا نتواستند به وعده‌هایی که داده بودند، عمل کنند. قطعا در این صورت بهتر اعتماد مردم را جلب می‌کنند تا اینکه بخواهند فقط اقداماتی ظاهری و شتابزده برای جلب نظر مردم انجام دهند. دولتمردان خود باید دقت کنند و نگذارند که چنین شائبه‌ای پیش بیاید.

میرسلیم: اصلاح‌طلبان نامزدی بهتر و شناخته‌ شده‌تر از روحانی ندارند. همین الان اگر از مردم نظرخواهی شود، احتمالا 25 تا 30 درصد مردم روحانی را قبول دارند، چرا که وی در این 4 سال فعالیت‌هایی کرده و به مردم وعده‌هایی داده است. اما دیگر نامزدهای اصلاح‌طلبان حتی این اندازه شهرت را هم در بین مردم ندارند و بنابراین سرمایه‌گذاری روی روحانی، بهترین تصمیم‌ اصلاح‌طلبان می‌تواند باشد.

میرسلیم: پشتیبانی آیت‌الله هاشمی از روحانی باعث شد که وی به رأی‌آوری لازم برسد چرا که آرای وی پیش از حمایت صریح آقای هاشمی، بیشتر از 5 تا 10 درصد نبود. اما این بار دیگر هاشمی در صحنه حضور ندارد. اما اگر آیت‌الله هاشمی در این انتخابات هم حاضر بود، اصلا معلوم نبود که مثل سال 92 از روحانی حمایت کند چرا که وی از نظر سیاسی، شخصیتی باتجربه و به مسائل واقف بود. بنابراین قطعا دیگر آن حمایت بلاشرطی که در سال 92 از روحانی داشت را ادامه نمی‌داد. اما اصلاح‌طلبان علاقمند هستند از آن گرایشی که هاشمی در سال 92 به روحانی داشت، باز هم بهره‌مند شوند. منتها چون وی دیگر در قید حیات نیست، اصلاح‌طلبان روی حدس و تخیلات خود کار می‌کنند و به مردم القا می‌کنند که اگر هاشمی بود، باز هم از روحانی حمایت می‌کرد. اما چنین مسئله‌ای به هیچ وجه درست نیست. اینجانب در چند جلسه مجمع تشخیص شاهد بودم که نجات کشور برای آیت‌الله هاشمی اهمیت به سزایی داشت و اگر در سال 92 از روحانی حمایت کرد، تنها به این دلیل بود که فکر می‌کرد انتخاب وی راه‌ حل خوبی برای نجات کشور باشد؛ اما اگر امروز می‌خواست تصمیم‌گیری کند، حتما نسبت به دفاع از نامزدی فردی چون روحانی، بیشتر تامل می‎کرد.

میرسلیم: این ادعا، تنها آرزوی اصلاح‌طلبان است و آرزو بر آنان عیب نیست!

میرسلیم: هر سال که مقام معظم رهبری عنوانی را برای سال مطرح می‌فرمایند، شخصیت‌های مختلف با سخنرانی و نصب پرده‌آویزهایی در محل کار خود، پشتیبانی‌‌شان را مطرح می‌کنند و نشان می‌دهند اما همه این کارها، ظاهری است. به طوری که در سال 94 درباره اقتصاد مقاومتی صرفا همین اقدامات سطحی صورت گرفت و منجر شد تا مجددا رهبر انقلاب سال 95 را هم سال اقتصاد مقاومتی با تاکید بر اقدام و عمل نام‌گذاری کنند. این بار دولت خواست وارد صحنه عمل شود و جلسات متعددی را هم تشکیل داد که آن جلسات صرفا برای فراهم کردن مقدمات اجرای سیاست‌ها بود و مصوباتی ابلاغ شد اما به نتیجه درخوری در زمینه اقتصاد مقاومتی منجر نشد. پس اگر دولت بخواهد در گزارش خود درباره اقتصاد مقاومتی این اقدامات را به پای دستاوردهای اقتصاد مقاومتی بگذارد، خطای بزرگی کرده است. اقتصاد مقاومتی نکاتی اساسی دارد که ما باید به اتکای آن نکات، واقعیت فعالیت‌های دولت در زمینه اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی را ارزیابی کنیم. برای مثال واردات ما و همچنین خام فروشی نفت در سال گذشته نه تنها کاهش نیافت بلکه افزایش هم یافت. 

میرسلیم: در زمینه اجرا کردن سیاست‌های اصل 44 قانون اساسی و خصوصی‌سازی هم باید گفت که دولت به هیچ وجه موفق نبوده است. شاید دولت ظاهرا شرکت‌ها و کارخانه‌های خودش را واگذار و خصوصی کرده باشد اما در واقع آن‌ها خصولتی شده‌اند؛ به این معنا که این شرکت‌های ظاهرا خصوصی، از پشتوانه دولتی برخوردارند و این خصوصی‌سازی نیست و رقابت‌پذیری را شکل نمی‌دهد و موجب افزایش کیفیت و بهره‌وری نمی‌شود.

باید اذعان کرد که دولت در زمینه اقتصادی راهی را اتخاذ کرد که به هر قیمتی تورم را مهار کند و بنا بر آمارهایش ادعا می‌کند که توانسته تورم را تک رقمی کند که ما امیدواریم این آمارها صحت داشته باشد! حتی اگر این آمارها هم درست باشد، متاسفانه به قیمت رکود خفه کننده‌ای بود که موجب بیکاری تعداد زیادی از جوانان ما شده است. متاسفانه موضوع اشتغال و جلوگیری از بیکاری در صدر سیاست‌های دولت قرار نگرفت.

میرسلیم: دولت نتوانست با نجومی‌بگیران برخورد شایسته‌ای داشته باشد چرا که بسیاری از مدیران خودش درگیر این قضیه‌اند و با این وجود چگونه می‌خواهند خودشان را تنبیه کنند؟! جالب است که برای این تخلف خود هم توجیهاتی دارند و می‌گویند از هیئت امنا و هیئت مدیره برای افزایش حقوق مصوبه دارند. این در حالی است که باید حقوق مدیری افزایش پیدا کند که توانسته بهره‌وری را افزایش دهد. در کشور ما کجا بهره‌وری افزایش پیدا کرده است؟ این نجومی‌بگیران چه دسته گلی به سر ملت زده‌اند که حقوق‌شان تا این حد افزایش پیدا کرده است؟ این چه حرکتی است که در ترازنامه بانک‌ها، برخی برای خودشان سودهای دروغین در نظر گرفته‌اند و به پاداش‌های ناحق رسیده‌اند؟ دولت باید چشمش را باز می‌کرد و مانع این خلاف‌ها و اختلاس‌ها می‌شد. اما در برخورد با مفاسد بسیار ضعیف عمل کرد چرا که سرمنشا اصلی مفاسد در کشور ما، قوه مجریه است. وقتی قوه مجریه فاسد شد، قوه قضائیه را هم به فساد می‌کشاند و این فساد به صورت شبکه‌ای در می‌آید و عده‌ای زالوصفت به جان ملت می‌افتند و با آلوده کردن ماموران، متصدیان، بازپرسان و حتی قضات، شبکه فسادی به ضرر ملت تشکیل می‌دهند. امان از روزی که فساد در کشور به صورت شبکه‌ای در بیاید که متاسفانه الان در کشور ما این اتفاق افتاده است. مقام معظم رهبری بارها به سران قوا ابلاغ کردند که به مفاسد اقتصادی رسیدگی شود اما چه اقدامی برای مبارزه و ریشه‌کن کردن آن صورت گرفت؟