به گزارش مشرق، فعالیت اقتصادی برخی وزاری کابینه یازدهم از موضوعات خبرساز هفته‌های اخیر بود هر چند پیش از این نیز فعالیت اقتصادی برخی دیگر از وزرا سوالات متعددی را برای افکار عمومی جامعه ایجاد کرد.
صرف‌نظر از مباحث مطرح شده در رابطه با وارادات پوشاک توسط دختر وزیر آموزش‌وپرورش، این سوال به صورت جدی برای افکار عمومی جامعه و به ویژه معلمان مطرح است که آیا وی پس از انتصاب به شغل وزارت طبق قانون مجاز به فعالیت‌های اقتصادی است؟ پرداختن به فعالیت‌های اقتصادی تداخلی با فعالیت در وزارت آموزش‌وپرورش آن هم به عنوان عریض‌ترین وزارتخانه دولت ایجاد نمی‌کند؟ و اساساً این موضوع مانعی بر تمرکز وزیر بر مباحث و مشکلات آموزش‌وپرورش و فرهنگیان نیست؟
آموزش‌وپرورش به عنوان بزرگترین وزارتخانه دولت با مشکلات متعدد و مزمنی همچون ساماندهی نیروی انسانی، به کارگیری معلمان غیر تخصصی در پایه‌ها و رشته‌هایی که ارتباطی با رشته تحصیلی و تجربه آنها ندارد، تدریس در کلاس‌های درس ۴۰ نفره و گاه بالاتر، فضای آموزشی فرسوده در تهران و مناطق محروم و روستایی، رتبه‌بندی معلمان که ناقص اجرا شده است، بیمه تکمیلی ناکارآمد فرهنگیان و عدم اختصاص سرانه لازم به مدارس مواجه است.
همچنین فرهنگیان سال‌هاست به دلیل آنچه از آن به عنوان مشکلات معیشتی یاد می‌کنند، بی‌انگیزه شده و گاه برای گذران زندگی به شغل دوم روی می‌آورند. خواسته اصلی فرهنگیان رفع تبعیض میان آنها با سایر کارکنان نهادهای دولتی است و همواره یکی از اصلی‌ترین مطالبات آنها از وزرای آموزش‌وپرورش تلاش جهت ارتقای وضعیت فرهنگیان و بیان مطالبات این وزارتخانه در هیئت دولت است.
اما شنیدن اخباری در رابطه با فعالیت اقتصادی وزرای دولت یازدهم به ویژه فعالیت اقتصادی وزیر آموزش‌وپرورش در زمینه واردات پوشاک، این سوال جدی را برای فرهنگیان مطرح کرده که آیا فعالیت اقتصادی وزیر مانعی بر سر راه رسیدگی او به مشکلات و معیشت فرهنگیان نیست؟
در همین رابطه نظر تعدادی از فرهنگیان را جویا شدیم.
نامی یکی از فرهنگیان استان خوزستان: نخستین اشکال به دولت این است که چرا وزیر آموزش‌وپرورش را از میان جامعه فرهنگیان که درد معلمان را حس می‌کند و سختی‌های شغل معلمی را چشیده، انتخاب نمی‌کنند.
وی افزود: وزیری که به واردات پوشاک مشغول است، درد معلم را حس نمی‌کند چرا که سطح زندگی او در سطح زندگی معلمان نیست بنابراین نمی‌داند که معلمان وقتی می‌گویند مشکلات معیشتی دارند، از چه سخن می‌گویند از سوی دیگر فعالیت اقتصادی در کنار پُست وزارت آموزش‌وپرورش معنایی ندارد و قطعاً وزیر بخشی از زمان خود را صرف انجام فعالیت‌های اقتصادی‌اش می‌کند.
این معلم ادامه داد: رئیس جمهور باید به این سوال پاسخ بدهد که چرا وزیری را از میان خود معلمان انتخاب نمی‌کند تا برای همکاران خود یعنی معلمان تلاش کند. متاسفانه وزیر قبلی آموزش‌وپرورش در این دولت نیز کاری برای معلمان انجام نداد.
نامی با اشاره به چهار مشکل جدی معلمان گفت: مهترین مشکل معلمان معیشت و اوضاع درآمدی نامناسب است همین مسئله منجر شده، آنها عمدتاً دو شغله باشد تا از پس هزینه‌های زندگی برآیند، این موضوع بر کیفیت کار و انگیزه آنها تاثیر منفی داشته است. معلمان به دنبال داشتن یک اتحادیه هستند و باید به آنها اجازه فعالیت داد. صندوق ذخیره فرهنگیان یکی دیگر از مسائل مهم برای معلمان است، هم‌اکنون از هر معلم ۲۰ هزار تومان کسر می‌شود که در مجموع ماهانه ۲ میلیارد تومان ورودی از محل حقوق معلمان به صندوق ذخیره فرهنگیان است اما این صندوق هیچ سودی برای آنها ندارد و مسائل مربوط به صندوق ذخیره هنوز برای آنها شفاف‌سازی نشده است.
وی ادامه داد: مسائل رفاهی نیز از مشکلات مهم معلمان است، دستگاه‌های دولتی مزایای رفاهی دارند که معلمان از آنها محروم هستند به عنوان مثال معلمانی که در مناطق محروم استان خوزستان تدریس می‌کنند در مقایسه با سایر معلمان، حقوق بیشتری نمی‌گیرند از سوی دیگر معلمان از ابتدای مهر تا به امروز یعنی حدود هشت ماه است که مطالبات حق‌التدریسشان را دریافت نکرده‌اند.
ابراهیم سحرخیز معاون سابق وزارت آموزش‌وپرورش: برای انتخاب وزیر آموزش و پرورش باید به یک میلیون معلم که تعداد قابل توجهی از آنها دارای مدرک دکترا هستند، در دانشگاه‌ها تدریس می‌کنند، سال‌ها در عرصه آموزش‌وپرورش فعالیت کرده و صاحب تجربه‌های طولانی مدت هستند، توجه می‌شد چرا که معلمی علاوه بر صلاحیت‌های تخصصی در حیطه دانش نیازمند صلاحیت‌های حرفه‌ای است اما متاسفانه در انتصاب وزیر آموزش‌وپرورش به معلمان توجهی نمی‌شود.
وزارت آموزش و پرورش وزیری می‌خواهد که رنگ و بوی تعلیم و تربیت داشته باشد. وقتی وزیری به فعالیت‌های اقتصادی بپردازد نمی‌تواند درد معلمی را که امروز حقوق آن ۱.۵ میلیون تومان است درک کند و درک اینکه معلمان حق‌التدریس ۸ ماه حقوقشان عقب افتاده برای وی ملموس نیست.
احمدی معاون یکی از مدارس: وزیری که مشغول کار اقتصادی و واردات باشد دیگر کار مردم برایش مهم نیست و طبیعی است که در چنین شرایطی وزیر آموزش‌وپرورش هم پیگیر فعالیت‌های اقتصادی‌اش باشد و بحث رسیدگی به مطالبات معلمان چه می‌شود؟ هم‌اکنون معلمان برای تامین هزینه‌های زندگی به شغل دوم روی آورده‌اند و حتی برخی از آنها راننده آژانس هستند و این برای معلم قابل قبول نیست که در هفته معلم مهمترین مسئله و خبر در این وزارتخانه فعالیت اقتصادی وزیر باشد.
