به گزارش مشرق،علایی اظهار کرد: بیماری ام اس دلیلی بر این نیست که فرد هرگز نتواند روزه بگیرد و براساس برخی شواهد بعضی از رژیم‌های مشابه روزه داری در کاهش تشدید علائم ام اس نقش دارند که روزه داری در این افراد با مشورت پزشک معالج ممکن است.
وی بیان کرد: در مطالعات مختلف روش‌های گوناگونی برای دوره‌های غذانخوردن مشابه روزه داری مورد استفاده قرار گرفته که کاملا با شیوه روزه داری اسلامی تفاوت دارند و شاید صد درصد نتوان گفت که اثر رژیم‌های غذایی مشابه اثر روزه داری اسلامی بر روی بیماری ام اس را بررسی کرده اند.
این متخصص مغز و اعصاب گفت: روزه داری و تمام موارد برای بیماران ام اس یک اصل کلی ندارد بلکه تمام موارد به تجویز پزشک معالج و شرایط زمینه‌ای بیمار برمی گردد و نباید روزه داری خودسرانه انجام شود.
وی عنوان کرد: روزه داری اسلامی بطور کلی برای بیشتر مبتلایان به ام اس بی ضرر است، اما ارائه یک راهکار کلی برای همه مبتلایان غیرممکن است و در واقع تصمیمی است که برای هر فرد باید بطور جداگانه بر اساس شرایط فرد توسط پزشک معالج او گرفته شود، روزه داری اسلامی بنظر می‌رسد در کوتاه مدت اثرات منفی برای آن دسته از مبتلایان به ام اس با درجه توانمندی بالا نداشته باشد.
علایی تصریح کرد: مطالعات بر روی گروهی از فوتبالیست‌ها نشان می‌دهد که روزه داری می‌تواند بخصوص در هنگام شب ایجاد خستگی کند و قدرت عضلانی فرد را کاهش دهد، از طرفی افرادی که کار سنگین فیزیکی انجام می‌دهند در طول روزه داری در ماه مبارک رمضان خستگی و احساس گیجی بیشتری احساس می‌کنند که این مسئله ممکن است به علت کاهش آب بدن باشد.
وی در مورد علائم بینایی مبتلایان به ام اس اظهار کرد: مطالعات نشان می‌دهد که روزه داری بر روی بینایی افراد سالم اثر منفی ندارد، اما این بطور کلی نشان می‌دهد که ممکن است اندکی بینایی افراد مبتلا به ام اس را تحت تاثیر قرار دهد
این متخصص مغز و اعصاب افزود: مطالعات نشان می‌دهد روزه داری اسلامی اثری بر حملات بیماری ام اس ندارد و حملات جدیدی ایجاد نمی‌کند اما فرد را نیز در مقابل حملات جدید محافظت نمی‌کند.
وی بیان کرد: درمان‌های علامتی برای داروهایی که یک یا دوبار در روز مصرف می‌شود مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما داروهایی که لازم است ۳ بار در روز مصرف شوند به دلیل حذف یک نوبت آنها بین افطار و سحر اثربخشی کمتری خواهند داشت و حتما باید با پزشک مشورت شود.
علایی تصریح کرد: از طرف دیگر مصرف برخی داروها با غذا بعضی اوقات اثرات منفی بر روی میزان تاثیر آنها دارد مانند داروی پرگابالین که مصرف همزمان آن با غذا غلظت خون آن را کاهش می‌دهد و اثر دارو را سه ساعت به عقب می‌اندازد برعکس مصرف تیزانیدین با غذا، غلظت سرمی آن را افزایش می‌دهد و باعث تاثیر بیشتر می‌شود، یا اگر کاربامازبین با غذا مصرف شود غلظت سرمی بالاتری خواهد داشت بر اساسا یک مطالعه عوض کردن زمان مصرف حتی یک نوبت داروی والپرات سدیم در ماه مبارک رمضان سبب افزایش تعداد حملات تشنج شده است.
وی گفت: این باور جود دارد که بدون توجه به نوع ام اس آنهایی که فعالیت بیماری شان بالاست و دچار حملات مکرر می‌شوند یا سیر بیماری آنها یشرونده است بهتر است روزه نگیرند و توصیه ما نیز این است که به افرادی که در حین یا بعد از ماه مبارک رمضان دچار حمله می‌شوند و نیز در حین حمله بیماری روزه داری توصیه نمی‌شود.
این متخصص مغز و اعصاب اظهار کرد: قاعده روزه داری برای تمام بیماران یکسان نیست و آن دسته از مبتلایان با توانمندی حرکت کمتر، مبتلایان با خستگی و ضعف شدید همراه با علایم ادراری و یبوست، مصرف کنندگان داروهای ضد تشنچ یا داروهای شل کننده عضلات با دوز بالا یا مصرف کنندگان وعده‌های مصرف دارو بیش از دوبار، مبتلایان با حمله‌های مکرر و مبتلایان که خواب خوب و تغذیه مناسب و کافی ندارند بهتر است اصراری به روزه داری نداشته باشند.
وی یادآور شد: با توجه به طولانی بودن روزها بیماران باید حتما با پزشک معالج خود در خصوص روزه داری مشورت لازم را داشته باشند تا شاهد تشدید عوارض بماری خود نباشند.
