به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شهید ستاری، دیپلماسی را مترادف با مذاکره و به صورت یک « ابزار»، وسیله و روش در سیاست مملکتی دانسته اند. از آنجا که مذاکره همواره بین دو طرف به منظور حصول به توافق صورت می گیرد، لذا وجود یک پشتوانه قدرتمند و مؤثر برای «وادارکردن» طرف مقابل به پذیرفتن خواسته ها و آراء ما می تواند در دیپلماسی بسیار مفید و تسهیل کننده باشد.

در دیپلماسی بین کشورها «وادار کردن» توجیه و توصیف نقش زور و قدرت نظامی در جهت تحصیل اهدافی است که غالباً جنبه نظامی ندارند و هدف بر سر عقل آوردن دشمن یا فشار برای تصحیح رفتارش است. عمده ترین وسیله این نوع دیپلماسی مبتنی بر «وادار کردن»، نیرویی است که قادر به وارد آوردن خسارت و درد و رنج باشد. در جهان امروز کشورهای قدرتمند دارای دوستان فراوان و کشورهای ضعیف دارای دشمنان زیادی هستند و با استفاده از دیپلماسی نظامی مقاصدشان را دنبال کرده و طرح های خود را پیگیری می کنند.

شهید منصور ستاری فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش، از جمله افرادی بود که تاکید بسیاری بر تقویت قوای دفاعی داشت. ایشان باتوجه به حضور در آمریکا و آشنایی با قدرت های نظامی جهان این الگو را در کشورمان به کار بردند و در دوره فرماندهی خود بر ظرفیت دیپلماسی نظامی اهمیت بسزایی داد. مثلا در عکس بالا مشاهده می شود که تیمسار به همراه هیئتی از کارشناسان دفاعی کشورمان ایران را به مقصد چین ترک کردند تا بتوانند از فناوری و علم صنایع دفاعی آن کشور برای بهره برداری کشورمان استفاده کنند.

امیر سرتیپ «حبیب‌الله صادق‌پور» از همرزمان شهید ستاری در این باره می‌گوید: دانشکده خلبانی که از 31 سال پیش تأسیس شده بود، دانشجویان را با مدرک دیپلم پذیرش می‌کرد و بعد از یک دوره آموزش کوتاه مدت، آنها را برای آموزش با هواپیمای جت به خارج از کشور اعزام می‌کرد. تیمسار ستاری یک روز مرا احضار کرد و گفت: «نمی‌خواهم اینگونه باشد. ما باید تمام مراحل آموزش را در ایران داشته باشیم، یعنی از زمانی که دانشجو پذیرش می‌شود تا زمانی که وینگ (نشان) خلبانی می‌گیرد، باید در داخل کشور آموزش ببیند». گفتم: تیمسار هر کاری از دست من بربیاید، انجام می‌دهم.‌ در آن جلسه تیمسار ستاری مأموریت تأسیس دانشکده پرواز را به من محول کرد و گفت: «‌هر چه احتیاج داشته باشید، ‌تهیه می‌کنم. اگر حالا نتوانم، در آینده نزدیک تهیه خواهم کرد. من مطمئنم تأسیس دانشکده به خوبی انجام خواهد شد». به این ترتیب ما برای ایجاد دانشکده پرواز دست به کار شدیم و آن را به شکل نظام دانشگاهی درآوردیم.»

منصور ستاری با استفاده از دیپلماسی دفاعی، نظامی و الگوبرداری از سایر کشورهای جهان توانست توان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران را افزایش دهد. وی در سفری که به همراه تیم کارشناسی دفاعی کشورمان به چین داشت با استفاده و بهربرداری از تاسیس دانشگاه هوایی آنها و عملکرد این دانشگاه در حوزه تجهیزات دفاعی آرزوی فرماندهان نظامی کشورمان را بعد از سه دهه محقق کرد.

صادق پور در ادامه با تشریح عملکرد ستاری، اظهار داشت: ایشان بیشتر کارها را خودش به پیش می‌برد به طوری که پس از برگزاری یکصد و شش جلسه مشترک با وزارت فرهنگ و آموزش عالی، سرانجام طرح تأسیس دانشکده تصویب شد و ما پذیرش اولین دوره دانشجویان را آغاز کردیم. ابتدا هواپیماهای آموزشی ملخ‌دار را آماده کردیم و سپس هواپیمای جت را نیز وارد سیستم آموزش کردیم.

شهید ستاری دو روز قبل از شهادتش به من گفت: «صادقپور ما با ساختن این دانشکده و آوردن هواپیمای جت به سیستم، به آرزوی 33 ساله خودمان رسیده‌ایم. حالا این دانشکده راه خود را پیدا کرده و من خیالم راحت است از اینکه بدون نیاز به خارج می‌توانیم خودمان خلبان تربیت کنیم».

شهید ستاری به پند پیر سخن فارسی؛ شیخ سعدی گوش فراسپرده بود که سروده است: «برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی/که در نظام طبیعت ضعیف پایمال است».

امیرسرلشگر منصور ستاری فرمانده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، در 15 دی ۱۳۷۳ در سانحه سقوط هواپیما در نزدیکی فرودگاه اصفهان به همراه تعدادی از افسران بلندپایه نیروی هوایی و همرزمان اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد.