تماشاگران استقلال که با اشتیاق زیاد علیرضا منصوریان را به‌عنوان سرمربی خود انتخاب و حمایت می‌کردند، حالا با نتایج این فصل تیم محبوب‌شان شعار «حیا کن، رها کن» را بعد از باخت به سایپا در ورزشگاه تختی، پس از شکست برابر پدیده در استادیوم آزادی و امشب هم مغلوب شدن مقابل پارس جنوبی در شهر 30 هزار نفری ولی استادیوم 20 هزار نفری جم.

منصوریان امسال تیم پُر ستاره‌ای در زمین و روی نیمکت دارد و با وجود اینکه هر هفته چند بازیکن موثر جزو مصدومان این تیم هستند؛ اما با این حال نفراتی وجود دارند که می‌توانند در حد نام استقلال و حضور در ترکیب این تیم باشند؛ ولی همچنان نتایج آبی‌ها دور از انتظار هواداران آنها رقم می‌خورد.

* اینجا آرامش نیست!
باخت در پنجمین بازی فصل مقابل پدیده در ورزشگاه آزادی موجب شد هیأت مدیره باشگاه استقلال در راستای شعار تماشاگران به منصوریان اولتیماتوم دهد تا در دو مسابقه پیش رو برابر گل‌گهر سیرجان در جام حذفی و پارس جنوبی جم در لیگ فقط به پیروزی برسد که این تصمیم استرس بیشتری روی تیم و به ویژه سرمربی جوان استقلال وارد کرد.

منصوریان در سیرجان گل‌گهر را شکست داد؛ ولی جمعه شب در ورزشگاه مملوء از تماشاگر تختی جم که جو عجیب و غریبی آن هم سه ساعت قبل از شروع مسابقه داشت، آرامشی تجربه نکرد و از همان لحظات ابتدایی با تب و تاب زیادی در کنار زمین بود و در نهایت هم نتوانست از پارس جنوبی نتیجه بگیرد.

* بمب استرس
انتظار هواداران، شرایطی که باشگاه گذاشته بود، جو ورزشگاه تختی جم، قدرت و کیفیت بالای تیم پارس جنوبی و ... موجب شده بود علاوه بر بیشتر بازیکنان استقلال، منصوریان هم با استرس زیادی کنار زمین دستورات تاکتیکی را بگوید و جوش و خروش زیادی داشته باشد که این مسئله نیز در عدم نتیجه‌گیری آبی‌ها بی‌تاثیر نبود.

* جلسات سرپایی
منصوریان با هر فردی که می‌توانست در بازی با پارس جنوبی مشاوره گرفت و جلسه گذاشت؛ صحبت با نیمکت‌نشینان و مربیان و حتی حرف زدن با مجتبی جباری، هافبک با تجربه استقلال یکی از اقدامات سرمربی آبی‌ها بود؛ ولی او در کنار آن هر وقت زمان داشت و بازی متوقف می‌شد بازیکنان را در گروه‌های 2 و 3 نفره فرا می‌خواند و نکات لازم را به آنان گوشزد می‌کرد تا بتواند روزنه امیدی برای گلزنی و پایان ناکامی پیدا کند.

* نیمکت پُر ستاره و ترکیب متغیر
بدون شک نمی‌توان در این مورد از منصوریان انتقاد نداشت؛ او در تمام بازی‌ها حتی در زمان نتیجه گرفتن و موثر بازی کردن یک بازیکن او را به نیمکت فرستاده و نفرات جدیدی را در بین 11 نفر گذاشته است؛ منصوریان ابتدای فصل در گذاشتن جابر انصاری در لیست لیگ هفدهم استقلال کمی تردید داشت؛ ولی از زمانی که او را نگه داشته فرصت زیادی به او داده و این اتفاق برای دیگر نفرات هم رخ داده است.

مسئله دیگر نیمکت‌نشین کردن بازیکنان در مسابقاتی است که آنها از تیم مقابل شناخت کامل دارند یا با جو محل بازی‌ها و ورزشگاه حریفان‌شان مطلع هستند؛ برای مثال منصوریان برابر پارس جنوبی حسن بیت‌سعید و مهدی قائدی که اهل خوزستان و بوشهر هستند و با جو ورزشگاه‌ها و آب و هوای شهرهای جنوبی آشنایی دارند و علاوه بر آن کیفیت فنی‌شان مورد رضایت تماشاگران است را در شهر جم نیمکت‌نشین کرد و بعد مشخص شد با حضور آنها در نیمه دوم عملکرد استقلال متفاوت‌تر شد.

* وقت ناامیدی...
از همه این مسائل گذشته حالا منصوریان در شرایط خاصی قرار دارد؛ او که آرزوی سرمربیگری در استقلال را داشت و به دنبال آن بود تا سال 1401-1400 تیم فعلی‌اش نه تنها در ایران، بلکه در لیگ قهرمانان آسیا نتیجه بگیرد و خودنمایی کند؛ مشخص نیست حتی هفته بعد مقابل ذوب‌آهن روی نیمکت استقلال خواهد نشست یا عاقبت دیگری در انتظار او است.

عملکرد امتیازی منصوریان مثل فصل قبل بوده؛ ولی نکته این است که تماشاگران استقلال دیگر آن طاقت قبل را ندارند و نمی‌توانند ببینند تیم محبوب‌شان فاصله ای 12 امتیازی با صدر جدول، آن هم تنها پس از گذشت 6 هفته دارد.

با این شرایط باید منتظر ماند و دید آیا منصوریان پنج شب دیگر در ورزشگاه آزادی میزبان ذوب‌آهن و امیر قلعه‌نویی خواهد بود یا سرمربی جدیدی هدایت استقلالی که منصوریان کلی برای آن نقشه و برنامه داشت را برعهده می‌گیرد.