به گزارش مشرق، روزنامه آمریکایی واشنگتن‌پست در گزارشی از اقلیت مسلمان روهینگیا از تجربه تلخ و ترسناک این مردمان هنگام فرار از دست نظامیان میانماری نوشت.

به نوشته واشنگتن‌پست، در یک مورد، سربازان میانماری ساعت 8 صبح وارد روستایی در غرب این کشور شدند و فریاد سر دادند که «آماده جنگ هستید؟». به گفته روستائیان، پس از شلیک هوایی نیز لوله‌های تفنگ خود را به سوی روستائیان در حال فرار نشانه رفتند و به آن‌ها شلیک کردند که بر اثر آن تعدادی از روستائیان در حال فرار کشته شده و یا زخمی شدند و در میان مزارع برنج افتادند.

محمد رشید، یکی از برنج‌کاران روهینگیایی، پس از شنیدن صدای شلیک گلوله همراه با همسر و فرزندانش فرار کرد، اما پدر 80 ساله وی که با عصا راه می‌رفت، به اندازه لازم چابک نبود. رشید می‌گوید که سربازی را دیده است که پدرش را روی زمین کشید و گلوی وی را درید تا جایی که سرش تقریبا از بدنش جدا شد. به گفته رشید: «می‌خواستم برگردم و وی را نجات دهم، اما برخی از بستگانم مانع من شدند، زیرا سربازان زیادی در آنجا بودند. این تلخ‌ترین لحظه زندگی‌ام بود، اینکه نتوانستم هیچ کاری برای پدرم انجام دهم».

پاکسازی قومی روستای مانوگ‌نو و ده‌ها روستای روهینگیا نشین دیگر از سوی ارتش میانمار موجب فرار بیش از 400 هزار تن به بنگلادش شده است. موضوعی که کمیسیونر عالی حقوق بشر سازمان ملل نیز آن را «پاکسازی قومی» توصیف کرده است.

به نوشته واشنگتن‌پست، انتظار می‌رود که موج پناهجویان طی روزهای آتی افزایش یابد. پناهجویان تازه رسیده به بنگلادش - که اغلب گیج و منگ هستند و اندک دارایی خود را در دست دارند، بسیاری از آن‌ها پابرهنه هستند و برخی تا قوزک پا در گل و لای فرو رفته هستند - کمپ‌های موجود پناهجویان را لبریز کرده تاجایی که مجبور شده‌اند سرپناهی موقتی و آلونک را برای خود فراهم کنند. برخی دیگر در کنار جاده‌ها ایستاده و برای دریافت کمک‌های غذایی در تقلا هستند.

تصاویر ماهواره‌ای نشان دهنده آتش‌سوزی‌های گسترده‌ای است، و شاهدان سربازانی را به یاد می‌آورند که شهروندان را می‌کشند. دولت میانمار می‌گوید که تاکنون 176 روستای روهینگیایی خالی از سکنه شده است. همچنین هیچ آماری از تلفات و کشته‌ها وجود ندارد، زیرا منطقه تحت محاصره نیروهای نظامی است.

بنا به برآورد گروه حقوق بشری «فورتی رایت»، تنها در روستای مانوگ‌نو و سه روستای اطراف آن، حدود 150 نفر کشته شده‌اند.

سوئ وین، یک معلم کلاس دهم میانماری می‌گوید: «من نمی‌توانم شمار آن‌ها را بشمارم. ما همگی شاهد آن چیزی بودیم که نظامیان انجام می‌داند. آن‌ها افراد را یک به یک سلاخی می‌:ردند. و خون در خیابان‌ها جاری می‌شد».