به گزارش مشرق، نشست نقد و بررسی فیلم سینمایی «ضربه فنی» به کارگردانی غلامرضا رمضانی بعد از ظهر امروز یکشنبه ۱۱ شهریور در قالب نشست‌های رسانه‌ای سی‌ویکمین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان در سینما چهارباغ اصفهان برگزار شد.
غلامرضا رمضانی حضور در این نشست را بهانه‌ای قرار داد تا گلایه‌های خود درباره کیفیت برگزاری جشنواره و برنامه‌ریزی‌های آن را مطرح کند.
کارگردان «ضربه فنی» با اشاره به اینکه امسال جشنواره کودک سی و یکمین دوره برگزاری را پشت سر می‌گذارد، گفت: متأسفانه هنوز که هنوز است، پس از سی و یک دوره هر چقدر هم ما به‌عنوان فیلمساز تلاش کنیم فیلم جدی بسازیم، جشنواره در برنامه‌ریزی و اکران آن جدی عمل نمی‌کند و این برای من و دیگر هم‌کارانم بسیار دردآور است.
رمضانی ادامه داد: این شرایط بیشتر مثل یک مهمانی و کارناوال سالانه است که ما به بهانه آن به اصفهان می‌آییم و بعد هم برمی‌گردیم!
وی در ادامه علیرضا رضاداد دبیر سی‌ویکمین جشنواره فیلم کودک را به‌صورت مستقیم مخاطب قرار داد و گفت: آقای رضاداد لطفا از امروز به فکر دوره بعدی جشنواره باشید. برای دوره بعد هم نگران شام نخوردن من و امثال من نباشید، نگران این باشید که فیلم‌ها وقتی نمایش داده می‌شود از چند روز پیش‌تر اطلاع رسانی درست درباره آنها شده باشد و مخاطب در جریان فیلم‌هایی که قرار است در جشنواره ببیند باشد. باید فضاساز ی مناسب صورت گرفته باشد تا وقتی در چند روز به‌صورت فشرده آثار نمایش داده می‌شود ما بتوانیم به طور درست‌تر متوجه کیفیت ارتباط مخاطب با فیلم‌مان بشویم.
آقای رضاداد لطفا از امروز به فکر دوره بعدی جشنواره باشید. برای دوره بعد هم نگران شام نخوردن من و امثال من نباشید، نگران این باشید که فیلم‌ها وقتی نمایش داده می‌شود از چند روز پیش‌تر اطلاع رسانی درست درباره آنها شده باشد و مخاطب در جریان فیلم‌هایی که قرار است ببیند باشد
کارگردان «ضربه فنی» در بخش دیگری از صحبت‌هایش به حمایت و همراهی کانون پرورش فکری در تولید این فیلم هم اشاره‌ای کرد و گلایه‌های خود را اینگونه ادامه داد: من برای این فیلم بهترین متخصصان را به کار دعوت کردم و از اعتبار و روابط شخصی خودم استفاده کردم تا با نیمی از دستمزدشان پای کار بیایند. از بودجه‌ای که کانون به فیلم اختصاص داد راضی‌ام اما اینکه بخواهیم یک فیلم درست و اصولی را به کیفیت مطلوب به سرانجام برسانیم حداقل باید ۷ ماه زمان داشته باشیم. من برای ساخت «ضربه فنی» تنها ۴ ماه زمان داشتم. این آن بخشی از فرآیند فیلمسازی برای کودکان است که به آن علاقه‌ای ندارم و هر بار هم باخودم می‌گویم دوباره آن را تکرار نخواهم کرد!
رمضانی پیکان انتقادات خود را به سمت مخاطبان جشنواره هم گرفت و گفت: با این شرایط فیلم را به جشنواره می‌رسانیم اما از مسئولان جشنواره گرفته تا منتقدان و مخاطبان هیچ یک اهمیتی به این سینما نمی‌دهند. هرکدام هم صحبت از اهمیت سینمای کودک می‌کنند، دروغ می‌گویند. همه چیز را به بازی می‌گیرند اما من بازهم اگر بخواهم فیلم کودک بسازم با جدیت تمام سراغ آن می‌روم.
وی به تجربه حضور یکی از فیلم‌هایش در دوره‌های گذشته جشنواره اشاره کرد و گفت: من فیلمی در سال۸۳ ساختم که در همین جشنواره اکران شد اما در همین نشست‌های نقدوبررسی گفتند چرا اینقدر فیلم فلسفی و پیچیده ساخته‌ای. همان فیلم را در یک کشور اروپایی برای مخاطبان ۶ ساله به نمایش گذاشتند. ۲۰۰ مخاطب به پای فیلم نشستند و حتی نفس نکشیدند. بارها گفته‌ام مدام به ما نگویید چطور فیلم بسازید، کمی هم فرهنگسازی کنید که دیگران یاد بگیرند چگونه باید فیلم ببینند! بخش عمده اصلاح جشنواره اصلاح همین زیرساخت ها است.
غلامرضا رمضانی البته در کنار این انتقادات به سوالاتی درباره فیلم «ضربه فنی» هم پاسخ داد. وی درباره گرایش به سینمای نوجوان گفت: علاقمند بودم در دنیای نوجوانی هم نگاه و تولیدی داشته باشم و توانایی خودم برای ارتباط با آنها را بسنجم. دنیای نوجوانان متفاوت از دنیای کودکی است و در کارهای اخیر سعی کرده‌ام بیشتر به این دنیا نزدیک شوم.
رمضانی ادامه داد: البته دنیای نوجوانی بسیار پرتحرک‌تر، پرشورتر و وسیع‌تر از آن چیزی است که در این فیلم به تصویر درآمده است و بخشی از آن به این دلیل است که وقتی کاری را آغازمی‌کنیم، ناگهان با دست‌اندازها و محدودیت‌هایی مواجه میشویم که اصلا پیش بینی نکرده بودیم. دنیای کودکان از این منظر شاید دنیای پالایش‌یافته‌تری برای فیلمسازی باشد اما در دنیای نوجوانی آنقدر ابزارهای ناشناخته و فضاهای تازه وجود دارد که نمی‌توان به آنها نزدیک شد و لحظه‌های ناب آن را به‌طور کامل به تصویر کشید.
کارگردان «ضربه فنی» درباره کیفیت حمایت کانون پرورش فکری هم گفت: بعضی اوقات مسئولان تمام تلاش خود را می‌کنند تا تغییری ایجاد کنند. کانون در تمام این سال‌ها نوسانات بسیاری داشته است. ۳۵ سال است فیلم ساختن برای من در کانون افتخار است، اما سعی می‌کنم با ترس و لرز به آتش نزدیک نشوم تا به کانون و علاقمندان این مرغک‌دوست‌داشتنی آسیبی وارد نکنم. مدیریت فعلی کانون به دنبال ایجاد تغییر واقعی است و امیدوارم با اکران صحیح این فیلم و آثار مشابه این مسیر را به صورت جدی تر ادامه دهند.
رمضانی در پاسخ به سوال دیگری درباره تکرار مضمون «رفاقت و معرفت» در فیلم‌های گروه سنی نوجوان جشنواره سی‌ویکم اینکه آیا ابلاغ و دستوری پشت این اشتراک مضمونی وجود دارد هم گفت: به طور قاطع با اطلاع دقیق می گویم هیچ دستورالعملی به هیچ فیلمسازی من‌جمله من داده نشده است. طرح اولیه این قصه را در سال ۸۸ نوشته بودم و مدت‌ها بود که با چالش‌های آن دست به گریبان بودم. زمانی که خواستیم فیلم‌نامه را نهایی کنیم از درایت، دقت و حس خانم تیموریان هم بهره گرفتم و به این نسخه نهایی رسیدیم. اینکه چند فیلم با مضمون رفاقت در جشنواره امسال حضور دارد را هم به فال نیک می‌گیرم چراکه معتقدم یکی از معضلات امروز جامعه ما و به خصوص نوجوانان‌مان همین رفاقت و دوست‌یابی است.
کارگردان «ضرفه فنی» درباره حضور خودش مقابل دوربین و ایفای یکی از نقش‌های اصلی هم گفت: برای این نقش ۱۲ نفر انتخاب کردم که همه از هنرمندان طراز اول بودند. برخی حجم کوتاه نقش را نپذیرفتند. برخی رقم بالا پیشنهاد دادند که در توان ما نبود. با دو بازیگر هم این نقش را ضبط کردیم اما بعد از فیلمبرداری آنچه می‌خواستم نشده بود. دو روز مانده بود به فرصت نهایی آقای مددی پیشنهاد کردند خودم این نقش را ایفا کنم و من هم پذیرفتم.
