سرویس سیاست مشرق- جدیدترین اظهارات حسن روحانی بیانگر آن است که وی همچنان می‌کوشد تا حول دال‌های سیاست خارجی و تحریم کمپین انتخاباتی اعتدالیون را راهبری کند.
رئیس‌جمهور سابق در دیدار جمعی از رؤسای سابق آموزش و پرورش با طرح این سوال که تاثیر انتخابات چیست و چه فرقی می‌کند چه دولت یا مجلسی سر کار باشد؟ تاکید می کند که اگر مجلس یازدهم نبود و مجلس دیگری وجود داشت قانونی اقدام راهبردی را در ۹۹.۹.۱۱ تصویب نمی‌کرد.
روحانی گفته است که با این قانون دست همه را بستند تا برجام حل نشود. طبق این قانون برجام در صورتی قابل اجراست که همه تحریم‌های هسته‌ای و غیرهسته‌ای برداشته شود. معلوم بود که تحریم‌های غیرهسته‌ای با برجام برداشته نمی‌شود. من آن زمان هم اعلام کردم که این مصوبه مجلس خلاف قانون اساسی است. متأسفانه شورای نگهبان به نامه من توجه نکرد و مصوبه تائید شد. پس اینکه چه مجلس و دولتی بر سر کار باشد، بسیار تاثیرگذار است.
منظور روحانی از بسته شدن دست‌ها رویای ورود ۱۰۰ میلیارد دلار به کشور پس از برجام بود، البته در واقعیت این انتفاع به حدی بود که نه تنها یک پول سیاه کف دست دولت وقت نگذاشتند که حتی به هواپیمای ظریف در فرودگاه مونیخ سوخت ندادند
روحانی همچنین ضمن تلاش برای برجسته سازی موضوع یکدست سازی قدرت و بیان انتقادات خود در این رابطه و با تکرار پیشنهاد رأی دادن اعتراضی تصریح می کند، دو نوع می‌توان به شرایط حاکم اعتراض کرد. یک راه اینست که در انتخابات شرکت نکنیم اما این راه نتیجه‌ای در پی نخواهد داشت. راه بهتر اینست که پای صندوق رأی برویم و به فردی که به شرایط امروز معترض است، رأی دهیم. رأی اعتراضی بهتر از رای ندادن است. مشکلات ما در نهایت باید با صندوق رأی حل شود، راه دیگری نداریم.
در رابطه با این اظهارات می توان تاکید داشت:
- روحانی و اعتدالیون می‌کوشند تا ضمن تعریف خود به عنوان صدای مخالف ذیل عناوینی همچون مخالفت با یکدست سازی، سخت تر شدن شرایط معیشتی و...خود را آلترناتیو وضع موجود تعریف و تفسیر کنند.
- روحانی همچنین می‌کوشد مجلس فعلی را موجب خسارت تشدید تحریم ها تعریف کرده و از این منظرگاه به نقد مجلس یازدهم پرداخته و به طور ضمنی کنش های احتمالی خود در مجلس آتی را ورود به این حوزه بازنمایی کند.
- روحانی همچنین می‌کوشد تا با طرح رای اعتراضی، لیست اعتدالیون را نماد اعتراض به وضع موجود تعریف و تفسیر نماید.
وی همچنین با تعریض هایی نسبت به سیاست های فرهنگی، اجتماعی تلاش دارد تا مساله عرف به جای قانون را برجسته و از جانب دیگر نسبت به هدایت حامیان سبک زندگی خاص و به تعبیر اصلاح طلبان زیست های مخالف سیاست های رسمی، اقدام نماید!