به گزارش مشرق، رییس قوه مجریه کشور روز گذشته، مجری بخشی از دستورالعمل نشست انتخاباتی چندی پیش حامیان دولت در کاخ سعدآباد شد. او در جلسه‌ای که پوشش خبری آن منحصر به دو رسانه وابسته به دولت بود، مدعی انحصارطلبی برخی جریان‌ها در انتخابات پیش رو شد. مهم‌ترین فراز سخنان حسن روحانی آنجایی بود که تلویحا مدعی دستکاری در نتیجه انتخابات شد. ادامه گزارش را بخوانید.
بیشتر بخوانید:
پیام مذاکره سعدآباد چه بود؟
همین چند روز پیش بود که نشست انتخاباتی حجت‌الاسلام حسن روحانی، رییس‌جمهوری با سران حامیان دولت از جمله سیدمحمد خاتمی و علی‌اکبر ناطق‌نوری در کاخ سعدآباد تهران برگزار و حاضران در این نشست، روی موضوعات مختلفی از جمله مانور روی «ردصلاحیت‌های گسترده شورای نگهبان» و «تخریب چهره سیاسی رقیب» به توافق رسیدند. آنطور که خبرگزاری فارس نقل کرده، رییس‌جمهوری روز گذشته دوشنبه در همایش استانداران و فرمانداران سراسر کشور، با تأکید بر اینکه مردم باید مطمئن شوند رای آنها کم و زیاد نمی‌شود، گفت: «شماها(جریان رقیب) که در جلسات خصوصی خود می‌گویید مجلس بعدی صددرصد مال ماست، اگر مال شماست چرا غصه می‌خورید. شما که اینجوری در اتاق فکر گفتید مجلس بعدی صد در صد مال ماست الحمدلله مال شماست؛ اگر مال شماست بگذارید یک رقابت شکل بگیرد، مشارکت بالا برود، مجلس هم مال شما باشد، نوش جان شما.»
رییس‌جمهوری در بخش دیگری از اظهارات خود، روند احراز صلاحیت نامزدهای انتخاباتی از سوی شورای نگهبان را مخدوش و متاثر از مداخلات سیاسی دانست. او در گفته‌های خود فرایندی خودساخته و بی‌مبنا برای روند احراز صلاحیت‌ها عنوان و تصریح کرد: «اینکه نمی‌شود که نهادهای اصلی قانونی، چهار رکنی که باید بگویند این فرد صالح است یا نیست، همه گزارش درست دادند و یکی را فرستادند در یک کوچه‌ای و اصلاً معلوم نیست با چه کسی صحبت کرده و چه گفته، بعد آمده گزارشی نوشته؛ مگر می‌شود با چنین چیزی کشور را اداره کرد.
اگر می‌خواهیم با رفتن در خانه‌ها کارها را درست کنیم، پس این دستگاه‌ها را تعطیل کنیم. این وزارت اطلاعات و نیروی انتظامی و دادگستری را برای چه داریم، برویم همان در خانه‌ها و از دو همسایه بپرسیم.» روحانی در بخش دیگری از اظهارات خود، بار دیگر به موضوع بی‌ربط رفراندوم پرداخت و تاکید کرد: «یک پایه قانون اساسی ما هم همه‌پرسی است. این را تأکید می‌کنم برای اینکه اخیرا بعضی‌ها نسبت به این کلمه همه‌پرسی حساسیت پیدا کرده‌اند و بعضی از حساسیت‌ها نه به اندازه «کرونا» خطرناک است و آدم باید مواظب باشد که این بیماری سرایت نکند و یک اصل مهم و اساسی در کشور ما و در قانون اساسی ما هست که بهتر است نظر دیگری نسبت به آن پیدا نکنیم.»
رییس‌جمهوری از چه چیزی می‌ترسد؟
پرداختن به اینکه رییس‌جمهوری به‌عنوان دومین مقام رسمی کشور، اینچنین به موضوعات روتین سیاسی از جملات رقابت میان جریان‌ها ورود می‌کند و در نیش و کنایه‌های خاصی، جانب یک جناح را می‌گیرد و علیه جناحی دیگر تیغ برمی‌کشد، خود حدیث مفصلی است که قطعا در این مجمل نمی‌گنجد اما اساسا چه کسی به گوش جناب رییس‌جمهوری رسانده که رقیب، از پیش سند صددرصد مجلس را به نام خود زده است؟ اگر مبنا بر بی‌مبنایی باشد که مخاطب نیز می‌تواند نشست انتخاباتی سعدآباد رییس‌جمهوری را که هفته گذشته برگزار شد، به حساب اسب زین ایشان برای تدارکات لازم به منظور واردکردن نمایندگان منتسب به خود به مجلس، تفسیر و تعبیر کند.
البته که اتهام‌زنی رییس‌جمهوری به رقیب، ماحصل مشاوره آشنایان به ایجاد عملیات جنگ روانی است که به وفور حول ایشان در پاستور را احاطه کرده‌اند اما ایشان باید بداند که با چنین اظهاراتی درباره رقابت‌های میان‌جناحی، احتمال تقلیل شأن و وزن رییس‌جمهوری در اذهان جمهور می‌رود؛ مساله‌ای که یقینا نه به صلاح مُلک‌شان است و نه به صلاح ملت. از سوی دیگر، طی چهار سال اخیر که قوه مقننه کشور به سردمداری علی لاریجانی، دربست در خدمت منویات قوه مجریه بود، آیا کسی وزارت کشور ایشان را به دخل و تصرف در رای ملت در اسفند سال 94 متهم کرد؟ شاید اظهارات حسن روحانی درباره دستبرد در رای مردم در انتخابات مجلس یازدهم، نوعی واکنش هراس‌آمیز از سوی رییس‌جمهوری به وقوع احتمالی تغییر بنیادین در شاکله مجلس آینده باشد؛ چیزی که قطعا در صورت وقوع، می‌تواند دولت ایشان را که معمولا به رواداری و تساهل‌گری از سوی مجلس عادت کرده، با چالش جدی مواجه کند.
فشار روی شورای نگهبان برای ایجاد مجلس همسو با دولت
همانطور که آمد، رییس‌جمهوری روز گذشته در بخشی از سخنرانی‌اش، به روند احراز صلاحیت‌ها اعتراض کرد و این روند را آغشته به سیاسی بازی و سلیقه‌گرایی دانست. این در حالی است که کدخدایی و سایر اعضای شورای نگهبان تا امروز بارها و با شفافیت تمام، تک‌تک دقایق روند احرازها را در پیشگاه رسانه‌های عمومی توضیح داده‌اند. کدخدایی، سخنگو و قائم مقام دبیر شورای نگهبان اخیرا در توییتی اعلام کرد که این شورا مشغول بررسی مدارک و اسناد ارائه‌شده از سوی کسانی است که به دلایل عمدتا اقتصادی، ردصلاحیت شده‌اند تا احیانا در صورت اهمال در بررسی صلاحیت‌ها، رای هیات‌های نظارت در استان‌ها از سوی شورای نگهبان بازگردانده شود؛ بنابراین به نظر می‌رسد روند همسوی حسن روحانی و ایضا حامیان اصلاح‌طلبش، در سیاسی دانستن روند احراز صلاحیت‌های شورای نگهبان، بیشتر معطوف به اعمال فشار بر این نهاد برای تاثیرگذاری مطبوع روی فرایند انتخابات باشد.
این فشارهای فزاینده البته در فضایی است که اصلاح‌طلبان برخلاف ادعاهای مطرح شده، نه‌تنها با کمبود نامزد در شهرهای مختلف به ویژه در تهران به‌عنوان نقطه کانونی مبارزات سیاسی، مواجه نیستند بلکه از قضا با تورم کاندیداها نیز روبه‌رو هستند. برخی اخبار موثق حاکی از آن هستند که 19 نفر از فهرست امید حامی دولت در تهران برای انتخابات مجلس یازدهم، تایید صلاحیت گرفته‌اند و تعدادی هم البته از پیش ثبت‌نام نکرده بودند. بنا بر اخباری دیگر، سه تا چهار نفر دیگر از لیست حامیان دولت در تهران از سوی شورای نگهبان تاییدیه صلاحیت گرفته‌اند. برای نمونه، الیاس حضرتی، نماینده اصلاح‌طلب مجلس در گفت‌وگویی از تایید صلاحیت آقای وکیلی، عضو فراکسیون اصلاح‌طلبان توسط شورای نگهبان سخن گفت؛ این در حالی است که صلاحیت او در ابتدا رد شده بود. همچنین برای انتخابات اسفند، دوبرابر ظرفیت از نماینده‌های اصلاح‌طلب ادوار به تهران آمده و تعداد قابل‌توجهی معاون وزیر، استاندار، فرماندار و عضو هیات علمی در صف ثبت‌نام بودند.
کدام رفراندوم
از طرف دیگر، اظهارات دوباره رییس‌جمهوری درباره لزوم برگزاری رفراندوم هر چند تکراری، اما عجیب می‌نماید. عجیب از این منظر که مطالبه‌گری برای همه‌پرسی از سوی چهره‌ای مطرح می‌شود که بنا بر برخی آمار، مقبولیت رییس‌جمهوری در حال حاضر به 7 درصد رسیده که کمترین میزان در میان روسای‌جمهور ادوار جمهوری اسلامی ایران است. خواست رییس‌جمهوری برای برگزاری همه‌پرسی اما از یک زاویه دید دیگر، عجیب‌تر نیز به نظر می‌رسد. اساسا فردی که یکی از بزرگ‌ترین تصمیمات اقتصادی سال‌های اخیر یعنی افزایش بهای بنزین را به‌طور کاملا دفعی و بدون زمینه‌چینی قبلی به مرحله اجرا رساند، آیا اساسا این وجاهت را دارد که بخواهد درباره برخی موانع واهی بر سر راه برگزاری رفراندومی دیگر، داد اعتراض سر دهد؟ به نظر می‌رسد که رییس‌جمهوری از امری سخن می‌گوید که به‌طور بنیادین، وقعی برای آن قائل نیست؛ آن امر احترام به رای حداکثری جمهور است.
منبع: صبح نو
۱۰:۱۶ - ۱۳۹۸/۱۱/۰۸
