به گزارش مشرق، جمال فیض آبادی روانشناس بالینی، اظهار داشت: بزرگ ترین خطا در شروع زندگی مشترک، داشتن نگاه فانتزی، عشق محور و رویایی است، اگر چه برای مقوله ازدواج، عشق لازم است ولی کافی نیست و زندگی جدی تر از آن چیزی است که دختر و پسرها تصور می کنند.

وی تصریح کرد: بیشتر زوج های جوان بعد از ازدواج تازه متوجه می شوند که تفاوت ها و تعارضاتی که در بینش، جهان بینی و سلایق وجود دارد ممکن است ارتباط آنها را به سمت گسسته شدن سوق دهد و حتی زندگی مشترک را در معرض خطر جدایی قرار دهد چون عشق به تنهایی ضعیف تر از آن است که بتواند از رابطه و زندگی آنها در برابر این تفاوتها و تعارضات و نیروی مخرب اختلافات حل نشده که جز رنجش، خشم، نفرت و سردی نتیجه و حاصلی ندارد محافظت کند.

فیض آبادی، درک افراد از صمیمیت را متفاوت و ناشی از دوران کودکی دانست و افزود: صمیمیت در ازدواج امری مهم، کاربردی و با ارزش است و صمیمیت حاصل تجربه روابط ابتدایی هر فردی با والدین خود است که در روانشناسی این الگوی ارتباطی با والد را دلبستگی می گوید، درواقع دلبستگی هر فرد به صورت کلی و همیشگی در چگونگی روابطش تأثیرگذار است و اگر دلبستگی در فردی نا ایمن باشد موجب بروز تعارضات و عدم رضایت در روابط عاطفی خواهد شد.

این روانشناس بالینی ادامه داد: صمیمیت در روابط زوجین باعث افزایش تعهد و مسئولیت پذیری در رابطه خواهد شد و بطور مثبتی با سازگاری و رضایت زناشویی همراه است، مشکلات مربوط به صمیمیت اغلب دلیلی برای روابط شکست خورده به شمار میرود ولی در بسیاری از موارد آنچه مراجعین به عنوان مشکل اصلی خود در رابطه با همسر عنوان می کنند وجود فاصله، سردی، عدم درک متقابل، تعارضات، سلیقه و حتی نوع نگاه متفاوت به مقوله دوست داشتن و عشق است.

وی با بیان اینکه کنترل هیجان طرف مقابل مهم تر از عشق اوست، افزود: بی شک همه می دانند که در حل تعارضات زوجین پرخاشگری، توهین، تحقیر و یا سردی، قهر و فاصله گرفتن نه تنها کارآمد نیست بلکه مخرب و آسیب زاست ولی باوجود این آگاهی همچنان برخی همچنان همین رفتار را از خود نشان می دهند چون رفتار آدمی پیش از اینکه تحت تأثیر افکار و باورهایش باشد از الگوی هیجانی او نشأت می گیرد و هرچه مدیریت هیجانی در فردی ضعیف تر باشد رفتار و تصمیم گیری های تکانشی و لحظه ای بیشتر به چشم می خورد.

فیض آبادی اضافه کرد: زیربنای رفتاری که ما انجام می دهیم بر مبنای هیجانات و عواطف است و زمانی که این هیجانات تحریک شوند دیگر تفکر و منطق مانند حالت عادی توانایی کنترل رفتار را ندارد به عبارتی وقتی فردی در اختلاف با همسر خود دچار خشم می شود عدم ظرفیت و ناتوانی در مدیریت هیجان است که باعث می شود با تمام علاقه ای که به همسر خود دارد رفتارهایی از قبیل پرخاشگری، لجبازی، قهر و... داشته باشد.

وی گفت: آنچه باعث حل نشدن اختلافات و تداوم تعارضات زوجین می شود بیشتر از آنکه ناشی از رابطه معیوب و الگوی ناکارآمد ارتباطی باشد به دلیل آسیب های درون فردی و شخصیتی فرد است که منجر به عدم شناسایی و مدیریت هیجانات است.

فیض آبادی با بیان اینکه چرخه معیوب روابط زوجین باید از بین برود، افزود: آنها باید دریابند که با دقت به تعاملات خود بنگرند تا متوجه شوند که در این چرخه معیوب چگونه از صمیمیت اجتناب می کنند زوجین می بایست قادر باشند که عواطف خود را بشناسند تا بتوانند آنرا اصلاح و مدیریت کنند توانایی بیشتر در مدیریت هیجانات پیامدهای زیادی در رابطه و خلق فردی دارد مانند کاهش اضطراب، افسردگی؛ تکانشگری و...، که هرکدام می تواند نحوه درک و همدلی فرد را در رابطه تحت تاثیر قرار دهد و منجر به فاصله عاطفی زوجین شود و در نتیجه در کیفیت روابط زوجین تاثیر بگذارد.

وی خاطر نشان کرد: زوجین لازم است به این بینش برسند که چه عواملی باعث شده رابطه عاطفی و هیجانی آنها کم شود و یا حتی از بین برود تا بتوانند تغییر الگوی رفتاری و پاسخ دهی در هنگام تعارضات و فاصله عاطفی که ایجاد شده است را کاهش دهند و مشکلات را نه تنها تشدید نکنند و یا بلاتکلیف نگذارند بلکه آنها را حل کنند و این مستلزم این است که در ابتدا خلقی متعادل داشته باشند تا نظام فکری و الگوی رفتاریشان تحت تاثیر هیجانات به رفتار و گفتاری آسیب زننده مبدل نشود.